My broken heart(Ziam♡)

part 39

Louis pov:

زین سرش رو پاهام و پاهاش رو روی پا شان گذاشت.

دستم بردم لای موهای نرمش و آروم تار های نازک موهاش رو نوازش کردم و گفتم:
ما کنارتیم باشه؟

لبای کبودش رو تکون داد و آروم زیر لب باشه رو زمزمه کرد.

رنگش پریده بود و هرچندوقت یه بار لباش رو گاز میگرفت.

دستم رو از موهاش کشید بیرون و گذاشت رو صورتش و آروم گفت :اینجا رو نوازش کن.

لبخندی به درخواستش زدم و آروم صورتش رو نوازش کردم.

این که زین تشنهِ محبت بود قلبم رو به درد می اورد و این که کسی رو که میخواست پیشش نبود آزار دهنده تر میشد.

تو مریضی آدما بیشتر ناراحت میشند بیشتر احساس تنهایی میکنند،نیاز داشتند خودشون رو برای کسی لوس کنند و غر بزنن.

این که نمیتونست برای کسی از کرختی بدنش و ریزش موهاش بگه واقعا ناراحت کننده بود،منظورم از کسی دقیقا خود لیام بود
چون هرچقدر هم من و شان؛شایدم ریچارد تلاش کنیم کنار زین باشیم،هیچکس برای اون مثل لیام نمیشه.

به حجم موی زیادی که روی پاهام ریخته بود بی توجهی کردم و بوسه ایی روی صورتش گذاشتم،موهاش بخاطر داروهایی که میخورد میریخت.

+زین

زین با صدای آرومی تقریبا بله رو زمزمه کرد.

+میتونیم باهم اون پاکت رو باز کنیم،بلاتکلیفی خیلی بدتره،یا بازش کن یا بندازش دور.

شان:ما دوستاتیم مشکلات تو مشکلات ماهم حساب میشه ناراحتیت ناراحتیِ ما هم حساب میشه،اگه لازمه بالاخره حقیقت رو بفهمی بزار باهم انجامش بدیم.

زین سرش رو برگردوند و تو چشمام نگاه کرد،نمیتونستم تو طلایی های غمگینش نگاه کنم
ناراحتی اون ذره ذره روحم رو از بدنم میکشید بیرون.

لبای خشکش رو با زبونش تر کرد و پاکت رو از روی میز برداشت.

پاکت رو از دستش گرفتم و بازش کردم،با استرس نگاهی به پاکت انداخت و ازم پسش گرفتش،کاغذ تا شده رو از داخلش بیرون کشید.

دستاش میلرزید،دستم رو روی دستاش گذاشتم و کمکش کردم تا اون کاغذ و صاف بگیره و بتونه نوشته های داخلش رو بخونه.

لبخند ضعیفی رو لب هاش نشست و نفسش رو محکم داد بیرون.

+چیشد زین؟

زین کاغذ رو پرت کرد یه گوشه و گفت:تا اینجا خوب پیشرفت،یاسر بابای خودمه.
هرچند که نمیشه اسمش رو گذاشت پدر.

شان:آخیش،فقط غول مرحله آخر مونده بدو پسر ما پشتتیم.

زین لبخند بزرگی درجواب از دلگرمی و حمایت های لویی و شان زد و دومین پاکت رو با استرس برداشت.