Crescent Moon: The Peculiars [MOON SERIES #1]

CHAPTER 25

Section 24

"A Breathe in my World"

-

It's dark. I can't see anything.

There's no source of light in here.

But where even am I?

My chest still feels heavy. My arms are sweaty, and my feet feel cold.

From what I can remember, something happened earlier when Usher and I are on the field fighting. The two of us are in the middle of the match, then what happened next?

I tried recalling everything. I'm trying my best to remember everything that happened earlier. My head starts to hurt, and my body feels like it's being pulled into the ground.

While recalling what happened during the battle and how I ended up in this dark, eerie place, a light flashed through my eyes.

Something's calling me.

It's asking me to walk right through it. I feel immediately blinded by the light. I tried walking right through it with my eyes half-closed.

I use my hand to cover my eyes to help me see better and walk into the light faster.

"Nasaan na ba ako?" tanong ko sa aking sarili. Nakalabas na ako mula sa liwanag na kanina'y tumatawag sa akin.

Inayos ko ang buhok kong tinakpan ang kalahati ng mukha ko, akin itong inayos sa likod. Napahimalos ako ng kamay ko sa aking mukha at agad na inilibot ang aking mga mata sa paligid.

"What is happening now?"

Sinimulan kong mag-lakad. Hindi ko alam kung bakit ninais ng mga paa kong magsimulang mag-lakbay sa blankong mundong ito pero iyon lamang ang tanging naisip ko noong mga panahong iyon.

Minabuti kong maghanap ng daan palabas ng mundong ito, kung saan man ako naroroon.

Sa blankong mundong ito ay unti-unti akong naka-aninag ng buhay. Mga halaman, puno, mga imprastrakturang mukhang matagal ng nakatayo.

Sinimulan ko ang aking pag-lalakad papalapit sa dulo ng mundo at sa wakas nakarating rin ako dito. Nag-iba ang aking pakiramdam ng maka-apak ako sa lupa na napapalibutan ng damo.

Nagsimula akong maglakad papasok sa loob ng panibagong mundong ito na hindi nalalayo sa mundong pinanggalingan ko.

Nakita ko ang ilang mga bahay na nakatayo, karamihan sa mga ito ay sira na. Mukhang nasalanta ng isang nakakatakot na kalamidad ang mga ito.

Mayroon ding mga sira-sirang tela na naka-sabit kung saan-saan. Ang mga puno ay matangkad at nakapalibot sa mga bahay, halos hindi ko na nga makita ang ilan sa mga nakatayong bahay dahil sa dami ng puno.

Dahil sa dami ng mga halaman at puno, nag-dulot ito ng kadiliman. Habang naglalakbay ako papasok sa bunganga ng gubat ay napapansin kong padilim na ng padilim.

"Nasaan na ba talaga ako?" tanong ko sa aking sarili.

Sinubukan kong lumingon kung saan-saan, inisip ko na baka pinag-lalaruan lamang ako ng kung sino.

Napakamot ako sa aking batok, aking inilagay ang aking mga kamay sa magkabilang bisig.

Nakaramdam ako ng biglaang pag-lamig ng paligid.

While walking into the deep, misty groves, I came across a tall tree. The tree has something carved into it.

It intrigued me.