Crescent Moon: The Peculiars [MOON SERIES #1]

CHAPTER 42

Section 34

"The Book inside the Mansion" 

-

"Hmm?" I hummed.

"I said, stay," he repeated himself.

But why does he want me to stay? 

Is he going to say something or maybe hit me on the head?

Is he angry because I was acting like a huge burden earlier that made Calix lecture him?

What the heck! I'm worried and terrified for myself, for my well-being.

"O-o-okay..." I replied.

I just stood in front of Usher and did not move a single muscle.

"The hell are you doing there?"

"W-what?" I asked.

"Aren't you going to sit?" he was growling a vicious tiger in front of me.

"W-wa-wala na kase akong maupuan. Tsaka ayos lang naman aalis narin ako mamaya." wika ko.

Usher turned his head to me. "Sit," he ordered.

Just like that, like a dog taking orders from its owner I followed Usher's order and sat next to him.

Matapos kong maka-upo sa tabi niya ay hindi naman na muli siya umimik sa akin. 

Masyadong nang nakaka-inis at irita ang atmosphere sa pagitan naming dalawa. Matapos niya akong pag-sabihang umupo ay hindi naman pala niya ako kakausapin?

Ano pang saysay ng pag-sunod ko sa kaniya. Matapos noon ay agad naman akong napa-isip kung talaga nga bang may sasabihin si Usher sa akin o baka inaasar nanaman niya ako.

"W-wala ka bang s-sasabihin sa akin? Kase kung wala dadaanan ko muna si Calix at kakamustahin ko siya." wika ko.

"Ayos lang siya, nadaanan ko ang tent niya bago ako pumunta dito." sagot niya.

"Ahhh..." wika ko. "Ganoon ba?" aking pag-papatuloy.

Kahit naman na sabihin niya iyon sa akin, gusto ko paring makita si Calix gamit ang sarili kong mga mata.

Matapos kong sumagot ay muli nanaman siyang nanahimik.

Hindi nanaman kami nagkibuan sa isa't-isa.

Ano ba talagang nangyayari dito?! Akala ko ba may sasabihin sa akin ang kumag na ito, bakit ayaw niya pang simulang mag-salita?

"Thank you for making me sit for a while, I think I have to go somewhere else." 

Patayo na sana ako't naipon ko na ang lakas sa aking tuhod at binti nang bigla siyang nag-salita.

"Why didn't you said it was me?" he asked.

"W-what?" I responded.

"Ugh..." he sighed in dismay.

Tinignan niya ako ng maiigi sa aking mga mata saka inulit at klinaro ang nais na iparating. "Bakit hindi mo nalang ako sinumbong kay Aisha at sa iba pa na ako ang pumatay noong tagapagbantay?" tanong niya.

After hearing what he said, our agreement appeared in my head, and remembered every single word that night.

"It's because we agreed not to tell anyone," I said.

Tinanggal niya ang pagkaka-tingin niya sa akin bago tinignan ang lupa. Hindi nanaman siya umimik sa hindi malamang kadahilanan.

"Is that why you made me stay for a moment?" I asked.