þróun •Monsta x

pt.31 "Gözyaşları-"

Changkyun, abisinin spor çantasını taşırken söylendi. "Okulu özler mi bir insan ya?"

"İnsan olan özlemez," dedi Hyunwoo ona karşılık olarak. "Fakat mevzu bahis Kihyun işte, insan olduğundan şüpheli olduğumuz varlık."

"Üf ne söylendiniz be," Kihyun, önden yürürken arkasına hafifçe dönerek cevapladı. "Ha Kyun sen de iyi ki bir çanta taşıyorsun, söylemediğin şey kalmadı."

"Ya onu zaten hiç mi hiç anlamadım." Elindeki koskoca, siyah ve ağır spor çantasına baktı Changkyun. "Buna daha ihtiyacın olmayacak ki, henüz tam iyileşmedin. Ne diye aldık bunu yanımıza?"

Kihyun güldü. "Sana eziyet olsun diye."

Abisinin cevabına karşılık, kendi kendine söylendi. "Sizden büyük olsaydım var ya..."

Fakat bunu Kihyun duymuştu. "Ne olurdu, abicim? Hadi farz et ki senden küçüğüm?" Gülerek kardeşine takılırken, Hyunwoo, arkadan sessiz sessiz ilerleyen Hoseok'un yanına gitti. Elini onun omzuna attığı sırada, Hoseok şaşkınca başını eğdiği yerden kaldırıp ona baktı.

"Ne oldu sana?" Dedi Hyunwoo. "Neye canın sıkıldı?"

Hoseok, yavaşça gülümseyerek omuz silkti. "Hiçbir şey."

"Böyle durmanın başka bir açıklaması olamaz ama. Ne oldu?"

"Bir şey olmadı," dedi kahkaha atarak. Bu kahkahanın yapmacık olduğunu anlamak, çocukluk arkadaşları için asla zor değildi. "İyiyim." Elini saçına atarak saçlarını karıştırdı ve "Dersten önce Bayan Jiu'yu görsem iyi olur. Yanınıza gelirim aralarda." Diyerek yanlarından hızla ayrıldı ve kendi dersliğine doğru ilerledi.

"Bize söylemek istemediği bir şey varmış gibime geliyor." Dedi Changkyun.

"Öyle." Diyerek onu destekledi Hyunwoo. Kafası çok karışıktı.

Kihyun ise bir şey demeden arkadaşının arkasından bakıyordu. Yolunda gitmeyen bir şey vardı ve o şey her ne ise, düzelteceklerdi.

☆

Gün ilerlemiş, çoktan öğleye yaklaşmıştı bile. Changkyun, ok takımlarını toplarken, uzun zamandır derslere gelmeyen Jooheon'ın neden gelmediğini merak ediyordu, nedensizce.

Onu neden merak ettiğine şaşırıyordu. Oldukça şaşırıyordu hem de. Tüm o kötü olaylardan önce, kafasını çevirdiği her yerde yüzünü gördüğü o kişi, şimdi hiçbir yerde yoktu.