Veyl

18.BÖLÜM

- Seni sevmiyorum . Sen içimde sana karşı olan sevgimide  , aşkımıda , güvenimide bebeğimi öldürdüğün gün bitti . Şimdi gözümde daha fazla düşmeden kalk ayağa . Hiçbir kadın bir erkeğin ayaklarına kapanacak kadar düşmemeli . Lütfen ben geldiğimde evimden defolup gitmiş ol .

Bunu der demez kapıyı çekip gitti . Merve'nin tüm gitme diye bağırmalarına rağmen.....

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Merve'yi çöktüğü yerden Serpil Hanım kaldırdı . Ben ise olduğum yerde donmuş kalmıştım . Üzerime doğru yürüyen Merve'ye baktım .

- MUTLU MUSUN ? AL İŞTE EGE SENİN ! BİZİM BERABER KURDUĞUMUZ ONCA HAYALİ O SENİNLE YAŞAYACAK !

- Ben bir şey yapmadım .

Sesim fısıltılı bir şekilde çıkmıştı . Arkamdan bağırtılarını umursamadan merdivenlere doğru yürüyüp odama çıktım . Evin içinde hâlâ bağırıyordu . Sanırım bir çeşit sinir krizi geçiriyordu . Aldırmadım . Umursamadım . Çünkü daha büyük bir sıkıntım vardı . İçimde sanki iki tane düşman kuvvet varmış gibiydi . Bir taraf sırf engelli doğacak diye kendi bebeğini aldıran Merve'ye karşı öfke ve sinir güderken diğer taraf Merve ve Ege'nin hikayesinde Selim Özdemir rolü oynamamdan dolayı kendimden iğrenti ve pişmanlık duygularını güdüyordu . Daha fazla düşünmenin beni iyice yıpratacağını bildiğim için akışına bıraktım . İçim çok dolmuştu . Ağlamak istiyordum hatta gözlerimi kırpsam yaşlar tane tane akacaktı . Ama burada ağlayamazdım ki . Daha fazla odanın ortasında dikilmeden üzerimi alıp banyoya geçtim . Güzelce bir duş alıp çıktım . Üzerimi giyip çıkınca koltukta oturan Kerem'i fark ettim . Sesimin çatallı çıkmasını umursamadan konuştum .

- Gittiler mi ?

Kafasını salladı . Karşımda her zaman ki Kerem yoktu . Yeni bir Kerem vardı . Daha ciddi , daha resmi .

- Olanları biliyorsun zaten .

Kafamı salladım .

- Evliler miydi ?

Kafasını salladı . Yüzünde ezbere bildiğim bir ifade vardı . Eskiye olan özlem .

-Evlilerdi . Evlenmeleri çok zor oldu . Ama birbirlerini deli gibi seviyorlardı.  Birbirlerine olan bütün duyguları göz göze geldiklerinde yüzlerinden okunurdu . Sanırım ağabeyimi hayatımda ilk defa böyle mutlu ve huzurlu görmüştüm . Başta her şey güzeldi . Merve'nin hamile olduğu öğrendik falan derken herkes ağzı kulaklarında geziyordu . Tabi en çok ağabeyim .

Kendimi suçlu ve yabancı hissediyordum . Çünkü onların çok güzel bir aşkları vardı , çok huzurlu ve mutlu bir yuvaları vardı . Bu gerek Kerem'in ses tonundan gerekse yüzündeki o ifadeden anlaşılırdı .

-Merve 'nin karnı baya bir şişmişti . Tesadüfen bir doktor kontrolünde bebeğin engelli doğacağını öğrendik . Hiçkimse onlara ağzını açıpta tek kelime etmedi . Ağabeyim bir tarafta kendi kabuğuna çekildi Merve bir tarafta . Aradan bir hafta geçti ağabeyim tekrar eski benliğine kavuştu . Hepimiz o kasvetli havadan kurtulduk tek bir kişi hariç . Merve . O bir türlü bunu aşamıyordu . Ağabeyimle çok kavga ettiler bu konuda . Bir gün Merve biraz yalnız kalmaya ihtiyacı olduğunu sinirlerinin iyice yıprandığını söyleyerek birkaç günlüğüne tatile gitti tek başına . Eve döndüğünde karnındaki o kocaman şişlik yok olup gitmişti . Biz onu tatilde zannederken o önce bebeğin karnından ölmesini sağlayıp sonra da aldırmış .

Yüzünde iğrenir gibi bir ifade vardı. 

- Saye gelir gelmez ne dedi biliyor musun ?

- Ne dedi ?