MEI'S POV
Pagkapasok ko ng bahay, nadatnan kog madilim. Binuksan ko ang switch at nakita ko ang note ng dalawa. Wala daw si apple at sa susunod na linggo pa ang balik. Pumunta sa tiyahin niya sa bayan. Si pam naman, may school activity at sa susunod na linggo din ang balik.
Inayos ko an mga pinamili ko at naupo sa salas. Alam kong hindi titigil ang dalawa sa paghahanap sa akin lalo na't maliit lang tong bayan na ito. Tapos tinawagan ko pa si yvonne. Im sure makakarating na kila mama ito. Namimiss ko na siya. I just hugged my knees and cried. Sa loob ng tatlong buwan, ngayon nalang ako umiyak. Ngayon ko nalang nagagawang ilabas ang nararamdaman ko.
"B-bakit ka umiiyak?" Napalingon ako sa boses. A tall skinny and chinito guy appeared infront of mr. Hindi ako makapagsalita. May kung ano akong naramdaman sa dibdib ko. Sobrang payat niya. At kung malusog lang siya, he would be the crush of his town.
Nakita kong sumimangot siya.
"sino ka? At bakit kamukha mo ang mga wang?" (refer this scene on chapter 41)
Agad akong pinanlamigan sa boses niya. Bakit niya kilala ang pamilya ko? Does he know them personally? Napatayo ako sa kinauupuan ko at nginitian ko siya.
"hehehe. Ano ka ba? Imposible yun. Ako nga pala si yen. Kaibigan ako ni apple at ni pam. Ay! Ampon pala nila ako. Wala kasi akong maalala sa nakaraan ko kaya dito na muna ako nakikitira."
Lalong naningkit ang mata niya sa sinabi ko at nilapit niya ang mukha niya sa mukha ko. He stared directlh into my eyes and i swear para nagtayuan ang mga balahibo ko sa katawan and i am melting to he ground.
"Kamukha mo siya." narinig kong sabi niya. Naamoy ko ang hininga niya at para akong niyayakap nito sa bango. Hindi din naman kasi maitatanggi na medyo gwapo sya at mukhang may lahing intsik. Teka! Sino ba itong lalaking ito? Minamanyak ko siya sa utak ko mas manyak pa pala sa akin to.
"t-teka sino ka ba?!" lumingon siya sa akin at binigyan ako ng isang misteryosong ngiti.
"lex. Ako ang kapatid ni pam at apple. Kaya magluto ka na atsay." tumalikod siya ulit sa akin at tuloy tuloy nang pumanik.
Saka ko lang naisip ang sinabi niya. "Hoy!!!!HINDI MO AKO KATULONG DITO!!!!" inis!
Sa ganoong paraan kami nagkakilala ni lex. Dahil din sa pagkikita naming iyon, nakaakyat ako sa attic. Sinabi ko nain kay apple at pam ang tungkol dito.
"hahahaha. Nagutom yung monster namin kaya bumaba. Hahahaha. Yen ikaw na bahala diyan ha. Dont worry hindi naman nangangain ng buhay yan eh. Nagbubuga nga lang ng apoy. Hehehehe." naalala ko tuloy yung sabi ni apple sa akin.
"atsay,pwedeg pakibilisan? Ambagal bagal. Sisisantehin kita diyan eh." ang sarap ibuhos ng mainit na sabaw sa kanya. Pasalamat siya at may sakit siya.
"opo senyorito." i told him sarcastically. Ngumisi siya sa akin at hinawakan ang ulo ko.
"good dog. Sige isa pa sit!" sinamaan ko siya ng tingin at tumawa siya ng malakas.
I despise--NO!!! I LOATHE THAT MAN SO MUCH. HATRED IS NOT ENOUGH.TO DESCRIBE WHAT I FEEL FOR HIM.
