MEI's POV
It's a gloomy day and everyone is wearing black. Halos lahat ng babae ay nag-iiyakan sa paligid ko, including me. We are following a certain guy carrying my father's picture, carrying his ashes. Masakit isipin na ang lalaking mahal mo, ay ang kapatid mo.
Everyone is buzzing about the past relationship we had and it kills me triple times because it makes me feel being accused of a crime we are unaware that we committed.
Isang mataimtim na dasal ang inusal ko bago isaboy ang abo ni papa. Mahigpit na yakap ni mama ang kanyang larawan at kita ko ang pagbukas ng langit. it's like he his welcoming my father in his hands.
Umuwi kami sa bahay na sobrang lungkot. A big palace for me. A palace wherein i can't see my king anymore and the prince i want is my brother. Pakiramdam ko nasa isa akong fairytale na hindi ko masasabing happily ever after. This chapter of my life is now already closing and i want to open a new chapter by having a new me
***
"waaaahhhh!!! Bakasyon naaaaa!! Tapos na rin ang finals." Sigaw ni yvonne sa corridor, the moment we step out of our classroom. Buti nalang at busy ang lahat ng tao sa paglalakad at hindi na siya pinansin. Agad kaming naglakad papunta ng gym para suportahan ang mga boyfriend namin. It's been a month since everything happened. The pain of losing someone important in your life is still here in my heart, but im used to it. Para bang immune ka na sa sakit at bawat maaalala ko iyon, hindi na ako naiiyak pero ramdam ko parin ang kurot sa puso ko.
Sa loob ng isang buwan na nagdaan, maraming nagbago maraming nawala, may mga nagbabalik. Pero, hindi na nun mababago ang katotohanan na nangyari at ang sakit na dala nito.
"J!!!!" umalingaw ngaw sa buong gym ang boses ni yvonne at napalingon sa kanya ang lalaking may hawak na bola. Unti unting binaba ng mga fangirls ang mga placards nila na tila sumuko na sa labang sa simula palang talo ka na.
"J, pawis ka na naman hindi pa nga nagsisimula ang game. Ang hot talaga ng boyfriend ko." a peck on the lips ang nagwelcome kay yvonne the moment she step infront of JG. A very sweet couple na walang problema at kahit kailan ay hindi na ata magkakaroon. Magkasundong magkasundo ang parents nila at siguro kung mabubuntis matutuwa pa sila.
I can say, i envy them. Nakita na kasi nila agad ang para sa kanila. They don't need to search the world all over again dahil nasa harap na nila.
"inggit naman ako." I felt his warm hug from behind, placing his chin on my right shoulder. Ramdam ko ang tibok ng puso niya, but it can't compliment with my beat. Ibang iba ang sigaw ng puso niya sa puso ko. i turn around at nilagay ang braso ko sa balikat niya and slowly reach for his cheeks and kiss it. I looked at his eyes. His eyes na kahit na sino ang tignan, ay tiyak na malulusaw dahil parang nanghihigop ito ng lakas. Nakita ko ang dimple niya sa kanyang pagngiti sa akin. I slowly follow the dripping sweat from his face down to his jersey. His number 37 jersey.
"ang hot naman ng hubby ko." i grinned at him at nakita kong nagsmile siya sa akin. Hinawi pa niya ang buhok kong kakapagupit ko palang. He even traced the back of his hands on my face and i admit it, walang effect ang ginagawa niya.
"syempre pinapantayan ko lang ang hot wifey ko." kinuha ko ang towel na nakasampay sa balikat niya at pununasan ang basa niyang mukha.
"oh, edi daig niyo na kami."napalingon kami kay yvonne na nakaupo na sa favorite spot namin sa gym. Tinignan ko siyang muli at hinalikan sa pisngi. "good luck sa game, patpat." I stick out my tongue and sun to yvonne's place.
Yup! Patrick Chin is now my boyfriend last march 7 lang at halos 2 weeks palang kami. Mabilis ba? Pinagpatuloy lang naman namin ang gusto ng parents namin at ni yeye. We are trying our best for this relationship to work.
Sa loob ng halos isang buwan, marami ang nagbago. Physically, i'm still Mei Lien Wang pero kung kakausapin mo ako, Bitch, slut and whore aren't enough to describe my attitude. I can ruin your realtionship and i can also make your life miserable. What I want is what i get. Except him.
I can flirt and do party all night. A heavy drinker and a chain smoker. Wala na ang mei na mabait at kaya mong utuin. I can't be decieved by anyone ‘coz im the goddess of deceiving.
"Go J!! I love you!!"todo sigaw si Yvonne habang naglalaro si JG. Napailing nalang ako at napunta ang tingin ko sa isang parte ng gym. Parang biglang huminto ang laro at natigil ang mga hiyawan. I feel like everything stops moving. In just a snap, the world stops revolving at parang kaming dalawa lang ang may kakayahang gumalaw. I saw him, the only person whou could make my stomach do a 360 flip. He is staring back at me. Gusto kong umiyak, kung ako lang ang dating mei. Bit since this is the new me, hindi yun ang ginawa ko.
" Go Patrick!! Shoot it for me!!" nakatingin parin ako sa kanya at nakita kong nagbago ang facial expression niya bago umalis.
Eversince nawala si papa, nakay kurt na ang lahat ng pressure. Hindi na niya natuloy ang course niya dahil agad siyang pinalipat ng business ad. He's like a robot na sunud-sunuran sa gusto nila. Center of attention tulad ng gusto niya. His room is next to mine kaya halos araw araw din kaming nagkikita. Masakit? Oo, pero manhid na ako sa sakit coz the truth is right infront of me. Hindi lahat ng gusto mo ay makukuha mo.
***
"thank you patick. Sige na uwi na. Shoo!!" i wave my hand na parang tinataboy ko siya. Nakita ko na naman ang signature pout niya. I just pinched his now at pinanggigilan ng husto.
"aray Meimei. Machakit!!" napapikit pa siya sa sobrang sakit kaya bumitaw na ako.
"pasok ka na sa loob. Good night." He kissed my forehead at pinapasok na ako sa loob. Hinintay ko munang makaalis ang kotse niya bago ako magdoorbell.
Hindi ko pa man napipindot ang doorbell, bumukas na ang pinto. I can feel the silence of the night and the humming of the insects/ pareho kaming gulat sa isa't isa. I was expecting si mama, nai nai o yaya ang magbubukas ng pinto dahil past 12 na. We enjoyed the teams' victory party kaya ginabi na. Umiwas siya ng tingin at binigyan ako ng daan.
"hindi ka dapat nagpapagabi." Mahina pero halata mo ang concern sa boses niya. parang biglang hinaplos ang puso ko at napahinto ako sa paglalakad. Gusto kong pigilan ang mga luha kong gusto nang bumagsak and luckily i did. Hinarap ko siya na nakataas ang kilay.
"don't worry, hinatid ako ng boyfriend ko. Tsaka pwede ba, wag kang mangialam sa buhay ko, KUYA." i emphasize the last word at kita ko ang pagbabago ng facial expression niya. ang sakit sabihin pero yun ang totoo. KAPATID KO SIYA.
Hindi pa man ako nakakalayo, napatigil na ako dahil naramdaman kong naglapit ang katawan namin dahil sa pagkakayakap niya buhat sa likod ko. I miss him. I miss his hugs. I miss everything about him.
"please, wag mo nang pag-aalalahin ang kuya mo ng ganito." After hearing those words from him, kinalas ko ang pagkakayakap niya at binalak na tumakbo papunta sa kwarto ko pero nagawa niyang hawakan ang kamay ko.
"mei, 547." He then let go. Sandali akong napaisip sa sinabi niya pero tumakbo na ako papunta sa kwarto ko. i slam the door at tumulo ang mga luha ko.
547? What does it mean? A number? A code or what?! Arrrggghhhh!!!
PHYSICALLY AND EMOTIONALLY I CHANGE. But the mere fucking fact that i'm still inlove with him doesn't change anything especially the pain whenever i see him.
