MEI’s POV
“ma, s-sorry po.” these are the only words I managed to tell my mom
Parang ayoko nan gang makita si lex kahit kelan. SObrang laki ng kasalanan naming dalawa, di lang sa isa’t isa kundi pati narin sa mga magulang naming. If I had the guts to tell them who I really was, siguro hindi hahantong sa ganito ang lahat.
“Mei, masakit na maaman ang ginawa niyo. Pero mei sana hindi na maulit yun. Gusto ko rin sanang puntahan mo ang kuya mo para makumbinsi siyang umuwi dito” hindi na ako nakasagot sa sinabi ni mama. Kung ako ang tatanungin, mas magandang magkalayo kami ni lex para mas ok sa aming dalawa, hindi masakit.
“T-tita, I think mas makakabuti kung hayaan nalang natin si lex doon” dito parin nakatira si kurt. ayaw parin siyang paalisin ni lolo dahil habang nag-aaral palang ako sa business si kurt daw muna ang mamamahala. at isa pa, they are expecting us together again.
“stop kurt. sa tingin mo tatagal ka ditto sa mansyon? tandaan mo hindi ka isang wang.” pagkatapos sabihin I mama yun, umalis siya sa harap naming ni kurt. nagulat ako sa sinabi ni mama. hindi ko alam na ganun ang magiging pakikitungo niya kay kurt after everything.
“a-im sorry kurt sa inasal ni mama. h-“
“it’s ok mei. halika. kain na muna tayo.” sumunod ako sa kanya at bumaba kami sa dining area. Malaki na ang pinagbago ng buong mansyon. Bumait na si yeye sa akin at tanggap na niya kung sino ako. I’m happy with it. Bumabawi siya sa mga panahon na nawala sa amin. Ang barkada naman, tuloy parin ang pagtulong sa akin para makalimutan ko siya. At si kurt? I don’t know. wala naman kasing nagbago sa pakikitungo niya sa akin simula nang dumating ako. mas lalo pa nga niya akong inaalagaan eh. He doesn’t say anything to me. Hindi din naman ako nag-eexpect from him dahil alam ko, kapag may sinabi siya, hindi ko alam kung ano ang isasagot ko.
“Mei, ok ka lang ba? ayaw mo ba ng pagkain?” umiling ako. dalawang linggo na simula ng bumalik ako dito sa bahay. I want to start a new life with the old people around me. Gusto ko siyang makalimutan.
“K-kurt.. I think tama s-si mama. D-dapat kong i-encourage s-si….si kuya na bumalik dito sa bahay.” napatigil si kurt sa pagkain. napayuko naman ako dahil sa kaba. Hindi ko rin alam kung bakit ko yun nasabi sa kanya. Ni ako nga sa sarili ko hindi ko alam kung kaya ko ba siyang harapin eh.
“s-sigurado ka?” tumango ako.
“oo. sigurado ako. I’m sure ito din ang gusto ni papa if ever buhay pa siya. Isa pa gusto kong makasama si k-kuya bago siya mawala. P-pero hindi ata ngayon. H-hindi pa ako handa.” hinawakan niya ang kamay ko at napatingin ako sa kanya.
“whatever you want, I’ll support you. I’ll always be at your side mei.” ngumiti ako sa kanya and thanked him.
“uy!!! brunchdate?! Sali naman kami!!” bigla kong binawi ang kamay ko. Bigla kasing dumating si Patrick at Ella. Si ella, ayun bitchy parin pero kahit papano nagiging close na kami unti-unti.
“eww!!! what’s that? It’s soooo mabaho ha.” tumabi siya sa akin at tinignan ang nasa lamesa.
