My Dear Genius

EVE DÖNÜŞ

Uyandığımda John gazete okuyor, Sherlock telefonda konuşuyordu.

"-Evet Molly

-Evet, işimiz bugün bitti.

-Valentine yarın ise başlayabilir.

-Hayır, ben bugün dönmeyeceğim.

-1 hafta sonra.

-Görüşürüz."

Beni görünce bugün yola çıkmam gerektiğini söyledi. John ve benim için tren bileti bile almıştı. John da benimle geliyordu.

Sherlock birkaç işini daha halledeceğini söyledi. Ama ben buradan bizim oradaki güvenliğinizi sağlamak için gelmediği biliyordum.

John, Sherlock'suz dönmek istemiyordu. Çünkü başını belaya sokacağını ikimiz de biliyorduk.

Ama açıkçası hayatımda Sherlock kadar inatçı birini daha görmedim. Bu yüzden istemesek de Sherlock ile vedalaşıp trene bindik.

John ile trene bindiğinizde başta hiç konuşmadık.

Sonra John
"Sanırım üçümüz gerçekten iyi dostlar olduk. Ama bunu Sherlock'a söylersen kırıcı olabiliyor. Duygularını inkar etmeyi seviyor."diyerek hoş bir sohbet başlattı.

"Aslında uzun bir süre ben de öyleydim. Çünkü dostların bazen sana ihanet edebilirler ve duygularını kullanmaya çalışabilirler. Eminim Sherlock da bu tarz tecrübeler yaşadığı için böyle davranıyordur."

"Sanırım ikinizin de güven problemleri var."

"Peki ya sen? Sen nasıl tramvalarından kurtuldun?"

"Sherlock sayesinde. Ama sevgili dostumun sağlığına dikkat etmemesi beni çok üzüyor Valentine. Bu yüzden Londra'ya gidince abisi ile görüşeceğim."

"İyi de Sherlock çocuk değil ki. Abisi ne yapabilir?"

"Sherlock'un abisi, Mycroft Holmes."

"Şimdi anladım."

John güldü.
"Sherlock sayesinde Mycroft ile de neredeyse arkadaş olduk. Hatta Mycroft Holmes'un düğününde bile bulundum."

"Zor olmalı. Yani zor bir adam gibi görünüyor."

"Ben de başta öyle düşünmüştüm. Ama Mycroft, Bella ile evlendiğinden beri çok değişti. Hiç değilse karısının yanında çok özenli biri oluyor.

"Bu çok tatlı. Böyle hikayeleri seviyorum. Aşka olan inancım biraz kayıp ,bunun sebebi biraz babam sanırım, yine de bu hikayeler çok hoş. Ama bence Mycroft'a söyleme. Sherlock hiç değilse sınırları çok zorlayana kadar."

" Senin için deneyebilirim sanırım. "

"Hem artık yalnız değilsin. Onunla ikimiz baş edebiliriz."

Birbirimize gülümsedik. John'un yanında oturuyordum. Başımı omzuna koydum. İstasyona varana kadar biraz uyudum.

Geldiğimizde ikimiz de evlerimize dağıldık.

Bir süre keman çaldım. Keman çalmayı çok özlemiştim.

Sonra eşyalarımı toparladım. Günlerdir tozlanmış olan evimi temizledim. Günün sonunda saat oldukça geç olmuştu.

Ve ertesi gün oldukça yoğun bir şekilde beni bekliyordu. Neredeyse uykuya dalmıştım ki John aradı. Sesi neredeyse ağlamaklıydı.

"Valentine, hemen hastahaneye gelmelisin. Sherlock, Cambridge'de hastahaneye kaldırmış. Molly sayesinde biraz iyi olduktan sonra ambulans ile Londra'ya getiriyorlarmış."

"Yine mi kullanmış?"

"Evet. Valentine, Sherlock hiç bu kadar sık kullanmazdı iki gün
ard arda hastahaneye kaldırılmadı. Başında çok büyük bir dert var. Mycroft'a söyledim. Araştıracağını söyledi."

"Tamam ben hemen hastahaneye geliyorum."

"Taksiye bin."

"Tamam."

Oraya vardığımda Sherlock daha ulaşmamıştı.

John bekleme koltuklarına oturmuş ellerini kavuşturmuş ayaklarına bakıyordu. Çok kızgındı.

Sherlock geldiğinde baygındı. Ama yalnızca uyuşturucu kullanmamıştı. Biraz da dövulmüştü.

Hayati tehlikesini Cambridge'deki hastahanede atlatmıştı.

Molly'nin oldukça itibarlı biri olduğunu anladım. Çünkü normal koşullarda asla böyle bir hastaya bu kadar mesafe için izin vermezlerdi.

Ama eğer Sherlock orada kalsaydı büyük ihtimalle ölürdü. Birkaç gün uyanmayacaktı.

Çalıştığım hastahanenin üst katlarından birinde kalması işimi kolaylaştırıyordu. John sadece ben çalışırken geliyor geceleri gidiyordu.

İşim bittikten sonra da ben sabaha kadar başında bekliyordum. John çalıştığı klinikte sadece gece nöbetine kalıyordu.

Sadece bekliyorduk. İyi olmasını bekliyorduk...

____________________________________

Bella ve Mycroft çifti için bu bölümde ve gelecek bölümlerde bana verdikleri ilhamdan dolayı pluviophiledia ve cihanveMahir 'e teşekkür ederim.♡

Umarım bölümü beğenmişsinizdir.

♡