My Dear Genius

İYİ VE KÖTÜ HABERLER | 30. Bölüm

"Anlıyorum. Şey... Sana bir iyi bir de kötü haberim var."

"Önce iyi olanı söyle."

"Baban burada."

"N...Ne? Nasıl burada olabilir? Neyse... Sakin kalacağım.
Ama Sherlock! Önce iyi olanı söyleyecektin!"

"Biliyorum."

"Hadi şimdi bana iyi olanı söyle."

"Valentine, bunu söylediğim için üzgünüm ama baban, annenin ölümünü haber vermek için burada."

"Ah ne? Ne?"

Kulaklarım uğuldamaya başladı. Sherlock'un omuzuna tutundum. O da beni belimden tuttu ve içerideki koltuklara götürmeye çalıştı. Ancak elbisem ayağıma dolaşınca kucağına alıp beni koltuğa oturttu.

"Sherlock, bunu beklemiyordum. Hiç beklemiyordum."diye fısıldadım.

Sherlock saçımdan öptü. "Biliyorum ama yalnız değilsin. Ben buradayım."

Etrafımızda kimse yoktu. Onlar diğer tarafta konuşuyorladı.

"Sherlock, nasıl hissetmem gerekiyor? Üzgün değilim. Kızgın değilim. Yani..."

"İyi misin?"

"Sanırım evet. Zaten çok uzun zaman oldu ve... Şey... Üzgün değilim ama sadece sana sarılıp biraz ağlayabilir miyim?"

Bunu dememle birlikte başımı göğüsüne gömdüm ve ağlamaya başladım.

Bunu neden yaptığımı bile bilmiyorum. Ona "anne" bile demezdim. Sadece "Bayan White"derdim ve zaten hiç bana annem olduğunu hissettirmemişti. Sanırım üzüldüğüm şey de buydu.

Ben ellerimle Sherlock'un boynunu tutmuş başımı göğüsüne dayamışken dudaklarım Sherlock'un boynuna gitti. Boynunu öpmeye başladım.

Sherlock kurtulmaya çalışmıyordu ama açıklamaya çalışıyordu.

"Valentine, burada olmaz. Şimdi değil. Herkes burada."

Bir süre durmadım ama sonra hem bana karşılık vermeyince ve John kapıda durup bize seslenince durdum.

"Valentine? Bay White, seninle konuşmak istiyor."

"Biraz meşgul olduğumu söyle."

Sonra John'un arkasında Bay White belirdi ve bu bizi konuşmak zorunda bıraktı.

Sherlock ile birlikte ayağa kalktık.

Bay White "Az önce yanınıza gelecektim ama meşguldünüz..."
diyordu ki sözünü bölüp
"Sen de meşgul olduğumuzu görünce arkadaşımıza haber verip bozmak istedin."diye kendimce sözünü tamamladım.

Sherlock, ben ve Bay White bahçeye çıkıp çimenlere oturduk.

Bay White: Bay Holmes gitse iyi olur.

"Hayır. Kalmasını istiyorum."

Bay White: Bu ailevi bir mesele!