SEVGİLİM | MY DEAR

1.3K 96 138
                                    

İşten eve geç gelmiştim. Sherlock beni kapıda bekliyordu.

"Ne oldu, Sherlock?"

"Sana bir şey söylemem gerekiyor."

"Kim öldü?"

"Ne? Hayır, herkes iyi."

"Böylesi daha korkunç."

"Neden? Neyse önemli değil. Yukarı çıkalım mi?"

Çok acele ediyordu. Beni kendi koltuğuna oturttu. O ise etrafta tek kelime etmeden dolanıyordu.

"Sherlock! Ne söyleyeceksen söyle."

Ben böyle söyleyince John'un koltuğuna oturdu. Çok zorlanıyor gibiydi. Hafifçe eğildi gözlerimin içine baktı sonra yine kımıldamadan öylece kaldı.

"Sherlock iyi misin sen? Neler oluyor?"

"Valentine bana söylediğin şeyi hatırlıyor musun?"

"Neyi?"

"Bayan Adler a aşık olduğumu söylemiştin. Ben "hayır" dediğimde sen de "Hiç değilse zekasından etkilendin" demiştin."

"Evet, sen de cevap vermemiştin. Sanırım bir itiraf geliyor. Bayan Adler'dan etkilendiğini itiraf edeceksin."

"Ne? Hayır! Ondan etkilenmedim."

"Ne diyeceksin o zaman?"

"Valentine, hemen yanımda Bayan Adler'dan çok daha zeki ve güzel bir kadın varken neden ondan etkileneyim ki?"

Buna ne demem gerekiyordu ki?Molly'e mi aşık oldu acaba?

"Valentine, ben bir dahiye aşık oldum. Sana aşık oldum."

"Ne? Ne dedin sen? "

"Ben sana aşık oldum."

Ne diyeceğimi bilemiyordum.

"Valentine, gözünden su akıyor."

Aklımdan bir sürü şey geçiyordu ama ne diyebilirim ki?

"Valentine, iyi misin?"

Ağlıyor muydum? Ne tepki vermem gerekiyordu. Kafamda söyleyeceklerimi tasarlıyorum. Ama bunları asla söyleyemeyeceğimi biliyordum.

Sherlock, duyguların çok nazik. Gerçekten gurur verici. diye aklımdan geçirdim.

Sherlock hala oradaydı. Beni bekliyordu.

"Valentine! Üzgünüm John, söylemem gerektiğini söyledi. Ama sanırım seni şoka soktum. Tramva etkisi yaratmamak için çok fazla prova yapmıştım."

"Sen... benim için... bunu söylemek için... prova mi yaptın?"

"Evet."

"Bu bir kamera şakası mı?"

Bunu ciddiyetle sormuştum o da aynı ciddiyetle cevap verdi.

"Hayır. Hepsi gerçek."

"Tamam."

"Bir cevap vermeyecek misin?"

O sırada kurtarıcı meleğim Bayan Hudson "Kalçalarım ağrıyor merdivenleri çıkamıyorum. Biri kurabiyeleri alsın."diye seslendi.

"Bayan Hudson! Beni çağırıyor. "

Aşağı indiğimde Bayan Hudson elinde kalp şeklinde kırmızı kurabiyeler ile bekliyordu.

"Bayan Hudson! Sherlock neler söylüyor, çok tuhaf. Başına bir şey mi düştü? Bu kurabiyeler neden boyle çirkin? Yani... pardon."

Bayan Hudson kıkırdadı.

"Aşk işte! İnsana neler yaptırıyor."

"Ama Sherlock'dan söz ediyoruz."

"Ne kadar gizlese de onun da duyguları var. Ve tabii senin de.
Al şu kurabiyeleri yiyin birlikte."

Kurabiyeleri alıp yukarı çıktım. Kurabiyeleri hızla masaya koydum ve hızla yerime oturdum. Sonra güçlükle konuşmaya başladım.

"Sherlock, ben hiç böyle bir şey duymadım. Kimse bana seni seviyorum bile demedi. Yani bu söylediklerin benim için çok fazla. Bu dediğin şey. Tabii ben de bugüne kadar kimseden hoşlanmadım."

"Bugüne kadar?"

"Bugüne kadar -yani ne zamandan beri bilmiyorum- ama içinde daha önce hiç hissetmediğim tuhaf bir his var. Adı ne bilmiyorum. Ancak seni gördüğümde kendimi çok daha... iyi hissediyorum."

Nedensiz yere ağlamaya başlamıştım.

Kurabiyeleri almak için ayağa kalktım ama gözlerim o kadar doluydu ki önümü göremiyordum. Sonra duraksadım.

Sessizce "Yani bu evet demek oluyor."dedim.

Sherlock "Kesinlikle!"diye neredeyse bağırdı.

Sherlock ayağa kalktı. Tuhaf ama hoş bir bakışı vardı. Sarıldık. Sarılırken ağlamam durmuştu. Bu biraz uzun sürmüştü.

Ayrıldığımızda John ve Bayan Hudson kapıda bize gülümseyerek bakıyordu.

John "Sherlock, sonunda söylemişsin."diye arkadaşını coşkuyla tebrik etti.

Bayan Hudson "Çok tatlı. Sanırım senin odanı buraya taşınmam gerekecek Valentine."diye önerince telaşla "Hayır, buna gerek yok. Ben çok yorgunum. Sabah görüşürüz."dedim ve hızlıca aşağı indim.

Bütün gece Sherlock'un keman sesini duydum. İlk kez daha neşeli parçalar çalıyordu.

Hayatımda ilk kez mutluluk denen o şeyi gerçekten hissettim.

Ah, benim sevgili deham...

_____________________________________

Belki bilmek istersiniz
(Neden bilmek isteyesiniz saçmalıyorum işte)
bu bölümü yazarken hiçbir şekilde sakin kalamadım.
Sanki Valentine'a değil de bana söyleniyormuş gibi heyecanlandım asdfghjk

Sonraki bölümü yine birazdan yükleyeceğim.

Bölümü beğenmiş olduğunuzu umuyorum.♡♡

My Dear GeniusHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin