My Dear Genius

DANS

'Sway' by Michael Bublé
》Bella&Mycroft Holmes için.
____________________________________

Irene Vakasının çözülmesinden bir hafta geçmişti. Bir hafta sonu Sherlock, John, Bayan Hudson ve ben birlikte bir şeyler atıştırıyorduk ve kendi aramızda şakalaşıyorduk.

Kapının çalmasıyla Bayan Hudson kapıya bakmaya gitti.

Sherlock"Bahse girerim ki postacı gelmiştir."diye atıldı. Hepimiz çıkarımınım doğru olduğuna güveniyorduk.
John ile birbirimize baktık. Hayır. Onunla bahse girmeyi ikimiz de istemiyorduk.

Bunun üzerine Sherlock "Tamam. Postacının ne getirdiğini bilebileceğime bahse girerim."diye düzeltti.

Bu John'u heyecanlandırdı.
"Bir onluk üzerine bahse girerim ki bunu yapamazsın."

"Anlaştık. Valentine da şahit."

"Anlaştık."

Sherlock en zeki bakışlarını üzerimize dikerek "Bir hediye. Valentine için."dedi.

"Benim için olduğunu hiç sanmıyorum. Hediye alacak kimsem yok ki."

"O kadar emin olma."

Biz bunun hakkında konuşurken Bayan Hudson elinde bir hediye kutusuyla içeri girdi.

Gülerek "Hala bu hediye kutusunun benim için olduğunu sanmıyorum."dedim ve hediye kutusunu Bayan Hudson'ın elinden aldım. Kutuyu dizlerimin üzerine koydum.

Sherlock ve John heyecanla beni izliyordu. Kutunun üzerinde bir not vardı.
_____________________________

Bu hediye 221B'nin tatlı kiracıları içindir...

Bu akşam bizimle yemeğe davetlisiniz beyler ve güzel hanım :)

Bunu zekice çözdüğünüz Irene Adler Vakası şerefine yapıyoruz.
Bu arada John isterse sevgilisini davet edebilir.

(Gömlek, Bay Sherlock Holmes için ;))

BAYAN BELLA M. HOLMES

______________________________

John "Gördün mü? Hediye sadece Valentine için değilmiş. Bir onluk diye konuşmuştuk."dedi ve Sherlock öfleye püfleye parayı John'a verdi.

Kutuyu açtığımda içinden çok güzel açık mavi bir elbise, kaliteli mavi bir gömlek ve bir de şık bir kravat çıktı.

Kutunun en altında Londra'nın en lüks restoranına davetli olduğumuz yazıyordu.

Sherlock "Anlaşılan ağabeyim kazandığı para ile hava atmaya bayılıyor."diye mırıldandı.

"Amacının bu olduğunu sanmıyorum Sherl. Bence teşekkür etmek istiyorlar. Ayrıca Bella bizimle vakit geçirmeyi seviyor."dedim.

Bunu dememin üzerine Sherlock bir süre biraz kızgın bir şekilde bana baktı. Sonra "İhtiyacım olan şey 'teşekkür' değil."dedi. Ve bir süre daha bakışlarını üzerime dikti. Ama bu kez kızgın görünmüyordu. Bu bakışları tanımlayamam.

John'un "Bence Bella, seni ve Sherlock'u birbirinize çok yakıştırıyor."demesiyle Sherlock'un hızlıca gömleği alıp odasına gitmesi bir oldu.

Ben ise bunu pek umursamadan John ile sohbet etmeye devam ettim.

"Nereden çıkardın bizi yakıştırdığını?"