One Night With My Boss (COMPLETED)

Chapter 27

MAAGANG pumasok ngayong araw si Zoe. Pagkarating niya sa opisina ay wala pa roon ang kanyang boss.

Umupo siya sa mesa niya, wala pa naman siyang gagawin kaya lumipad ang isip niya at inisip kung paano nagkaroon ng negosyo ang boss niya sa probinsya niya.

Bakit hindi niya alam na ito pala ang may-ari ng Kumpanya? M.G.A Company? Inuukit niya sa isipan ang mga negosyo ng boss niya noon. Pero wala talaga itong kumpanya na M.G.A ang pangalan.

'M.G.A? M.G.A? M.G.A' ulit ulit niyang tanong sa isip. Nanlaki ang mata niya nang maukit kung bakit ganoon ang pangalan ng kumpanyang iyon.

"M.G.A? Maverick Grey Anderson? Argh! Bakit hindi ko agad nalaman!? Bakit hindi ko kasi chineck kung sino ang may-ari!? Nakakainis naman!!"

Sinabunutan niya pa ang kanyang sarili, at iyon ang naabutan ng boss niya.

"What are you doing?" nagulat siya sa boses na iyon kaya napatayo siya.

"Ahm. G-good morning, B-boss." bati niya rito.

"Good morning. So, why are you hurting yourself?" tanong ulit nito.

"Wala po iyon." ani niya. Buti na lamang ay hindi na ito nagpumilit pa.

"Do i have any appointments for today?" he said while taking off his suit.

Agad siyang naglakad patungo sa mesa niya at kinuha ang tab niya bago naglakad palapit sa boss na ngayon ay naka-upo na sa mesa nito.

"Yes, you have. At Cebu, Boss. With Mr.Roosevelt, 3 o'clock in the afternoon sharp." imporma niya habang nasa tab niya lang ang tingin.

"Roosevelt? Is that Estivan?" paniniguro nito.

"Yes, Boss. Your annoying prick best friend." anang niya at napairap pa sa ere. Natawa pa ang boss niya sa sinabi niya.

Totoo naman kasi iyon. Nakakainis ang kaibigan nito. Akala mo ay tumatandang paurong. Lalo na ang kaibigan nitong si Hans. Mukha lamang silang mga matitino pero nakakainis ang pagu-ugali nang mga ito. Ang matino lang siguro ay ang kaibigan nilang si Kairus, pero pag sinaniban ng kademonyohan ay mas malala pa sa sa dalawa.

Ang Boss niya naman ay parang ito ang pianka-kill joy sa kanilang magkakaibigan. Masungit ito. Iyon ang napapansin niya.

Buong araw silang nagtrabaho, hanggang sa sumapit ang alas-dos ng hapon at kailangan nilang pumunta sa Cebu para kitain ang kaibigan nitong si Estivan Roosevelt.

Kasalukuyan silang nasa loob ng
sasakyan nito at tintahak ang destinasyon patungong Cebu.

'Eto na ba?'

Huminga muna siya nang malalim. Balak niya nang sabihin rito ang totoo. Now or never.

"Maverick."

"Zoe."

Napatingin siya rito nang tawagin siya nito.

"May sasabihin ako?" sabay nilang tanong. Tumikhim muna siya bago nagsalita ulit.

"Sige, ikaw muna." sabay nanaman nilang sabi. Naiinis siyang tumingin rito.

"Ikaw na." ani niya. Tumango ito bago huminga nang malalim at nagsalita.

"Why did you leave me? Of all those years, isa lang ang tanong ko sa sarili ko. Why did you leave me? Am i not worth it? For you, to believe just a little voice you heard. Just a little information. Katiting lang ang narinig mo, pero pinaniwalaan mo ang sarili mo." nakikinig lamang siya rito. His words is like a knife for her. It hurts everytime he throws it. She stunned when he stop the car at the corner of the road and faced her. "Hindi mo man lang pinakinggan ang side ko. Basta ka nalang umalis ng walang pasabi! Limang taon kong tinago ang hinanakit na'to sayo! At ngayon ilalabas ko na! Why?! Why?! Why?!" napaigtad siya sa sunod sunod nitong pagsigaw. Ni hindi niya namalayan na may luha na palang umalpas sa kanyang mata.

"I'm s-sorry, i don't have courage to face you up. I hate you! I hate you, because you agree to that freaking marriage with Andrea. I have one question too! That keeps bothering me! Why did you accept that? Am i not enough? Huh?!" lumuluha niyang saad.

"You are, you are enough. But, you didn't heard my whole conversation with Mamá. You freaking didn't let me explain. You just leave and pretend that you have nothing leave someone behind." nakita niya ang pagpipigil nitong lumuha ngunit nabigo ito. Umalpas ang luha sa mata nito na para bang inaalala ang sakit na pinag-daanan nito nang mga taong nawala siya.

"Yeah, you're right. I didn't heard everything, but what i have heard is enough to le--"

"No! It don't! Did you hear the condition?! I bet you didn't." napatingin siya rito nang may pagtataka.

"What condition?"

"MAVERICK! What did you do to Andrea?! Why is she crying like a baby with me last night?!" iyon agad ang bungad ng ina ni Maverick ng maka-pasok ito sa opisina niya.

"What i have done? What did she said?" ani niya sa walang buhay na tinig.

"She said, you hurt her! What did you do?!" napakunot ang noo niya sa sinambit nito.

"I didn't harm her. What is she sayin'?" uminit agad ang ulo niya dahil sa pagsisinungaling ni Andrea.

'What did that woman do?!'

"You shouldn't have hurting a woman! What kind of man are you?! I didn't raise you up to be like that!" niinis na nasigawan niya ang ina niya.

"I really do nothing with her, Mamá!"

"You will marry--"

"What?! No! I won't!! What are you saying? I let you control my life with women but marriage will never be one, Mamà! I sh--"

"I want you to marry Andrea, son. Marry her, please." he stunned when his mother's voice suddenly soften. And what he stunned the most is, she said the magic word. 'Please'.

Matagal siyang nagisip. Ano ba ang gagawin niya?! Ayaw niyang matali sa taong hindi niya gusto!

"Okay, i'll marry her." saad niya na nagbigay ng buhay sa mukha nang ina. Magsasalita sana siya ng biglang may narinig siyang kaluskos sa pintuan.

'Who is that?'

Iniling niya ang ulo bago magsalita ulit.

"In one condition." ani niya.

"Condition? What is it?" puno nang nagtatanong na mata na tinignan siya ng ina.

"Give me a week. I'll prove you that i wouldn't marry Andrea." Tumigil siya sa pagsasalita at tumingin sa mesa nang sekretarya na hanggang ngayon ay wala pa. " Because i have my own. And i will marry her, just give me a week."

"And what happened?" napatingin siya sa sekretarya niya. Basang basa ang mata nito, malungkot siyang ngumiti at pinunasan ang luha nito.

Iyong totong nangyari sa sagutan nila ng ina. Ikinuwento niya rito iyon, at tama nga siya. Kulang ang narinig nito.

"You left me. So the one week is gone. I lose." buong pait niyang saad.

"I thought you're not yet married? You said that yesterday." napangiti siya nang buong pait rito.

"Yeah, Mamá stop the wedding because she wants me to find someone and marry her." he hold her hands and put it to his face. "And that's you, but you have your own special someone. So i think, i lose agian." may butil na kumawala sa mata niya bago niya sabihin ang huling kataga.

"I lose agian, to marry who i loved."

-----------------GimmieFries----------------