Im not Maria Esther (BXB Mystery)

CHAPTER 22

AN:Dalawang update ako ngayon.Nahiya ako sa mga nagbabasa nito.Antagal nanaman nabinbin.

He dont know,but the tears comes from his eyes and fall it to his chicks.Hindi nya alam kung ano ang dahilan kung bakit sya naiiyak.Pero sa pagkakataong iyun.Para bang nasagot ang lahat ng kanyang mga tanong.

M-Mr.Juanillo...Juanillo Montefalco?

"My Maria Esther..." Sambit nito,dahilan upang matauhan sya.

Madali syang kumalas mula sa pagkakaap dito at bahagyang nilayo ang sarili.Inayos nya ang sarili at pinunasan ang mga luha.Napaisip sa di namalayang ginagawa nya.

"Im not Maria Esther" pagtatama nya dito kapagkuwan ay napahinga syang muli ng malalim."Pero para malaman nyo narin ang pangalan ko" matapang nyang inilihad ang kamay nya at inofer ito sa lalaki "Ako si Esme,Esme Hermosa"

Natigilan ang lalaki dahil sa ginawa nya.

Akala nya tatanggapin nito ang kamay nya,pero tila na statwa rin ito sa kinatatayuan.Imbis kasi na tumingin sa kamay na nakalahad dito,nakatitig lang ang lalaki.Dito nya nakita ang namumugtong mga mata nito.Nanunubig at handa ng pumatak ang luha ilan mang segundo.

"Para sakin,ikaw si Maria" saad nito pagkaraan ng ilang segundo."My Maria Esther"

Umiwas sya ng tingin dito,hindi nya alam kung naiilang o nahiya sya sa lalaking kaharap.Hindi nya kasi maintindihan ang dibdib na iba ang kabog nang makita ang lalaki.Tila hindi ito nakikisama sa pagkakataon.

"Wag nyo po akong tawaging sa pangalan nayan Sr" saad nya "I swear po,
napapahamak po kasi ako e"

Hindi nya nakitang sumangayon ang binata.Pero napansin nyang inayos nito ang sarili bago muling magsalita "Maayos kana ba?" Tanong nito sa kanya"
Nahihilo ka pa? May masakit paba sayo? Ano pabang kailangan mo? I can help Mari-- Esme.I can help you"

Hindi sya sumagot sa halip ay ang dalagang si Rosaine ang nagsalita para sa kanya."Ayos na po sya Sr" ani nito,kapagkuwan ay tinapunan sya ng pansin "Sa katunayan po,discharge na po sya.Pwede na po syang makalabas.At tingin ko,hindi na po nya kailangan ang tulong mo.I can provide for him.I can help him too"

Tumitig lang sa kanya ang binata.It cant help pero napatitig nalamang sya ulit dito.Wala silang sinasabi sa isat isa,na para bang naguusap lamang sila sa kanilang mga mata.

"Excuse me po" basag ng dalaga sa nabubuong katahimikan.Kapagkuwan ay binalingan syang muli nito."Tara na Esme? Uwi na tayo,my dad and my mom waiting at home.Nagluto daw sila ng pagkain para saatin"

Hindi nya nagawa pang agawin ang kamay ng hawakan ito ng dalaga.Kapag kuwan ay lumakad sila at nilampasan nila ang lalaki.Pakiramdam nya bumibigat ang dibdib nya sa mga segundong lumalayo sya sa lalaking iyun,kaya naman bago pa sya makalayo ng tuluyan dito nilingon nya ito.

"S-sr..." Sambit nya.Nakaharap narin ito sa kanya,kita ang liwanag sa mata ng muli nyang tawagin.O nagiililusyon lamang sya.Huminga sya ng malalim bago muling nagsalita "Salamat po,s-sa pagtulog sakin.Salamat kasi dinala nyo po ako dito sa hospital.Gagawa po ako ng paraan para po makabawi sa inyo"

"Hindi mo na kailangan gawin yun" sagot nito,
kapagkuwan ay inilahad din ang kamay nito sa kanya.
"Sapat na para makabawi ka sakin.Gusto ko lang makipagkaibigan,ayun nalang ang ibayad mo,pwede bayun?"