Birthday || Tony Stark

~17~

💙

○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●

"I don't know why,
I keep letting you lie to me.
Hard as I try,
It seems I can't break away."

○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●

Teresa ve Tony yılbaşı gecesinden sonra yavaş yavaş ilişkilerini toplarlarken yine de özellikle Teresa'nın içinde geçmeyen bir kırgınlık vardı. Tony'nin ona inanmaması onu gerçekten fazla kırmıştı. Hans'tan yine hiç ses yoktu ve bu sefer Tony, Rhodes'la konuşup ondan özel olarak ilgilenmesi istemişti.

Ayrıca Teresa hastalığı yüzünden bu son haftada ciddi anlamda hızlı kilo kaybetmişti ve sürekli mide bulantısı çekiyordu. Doktor tedavilerin yavaş yavaş etkisini yitirdiğini söyleyip ikiliyi şoka sokarken tek çare bir ilikti. Tony tüm aramaları hızlandırsa da hiçbir yerde Teresa'ya uygun ilik çıkmamıştı. Tony kızın gözlerinin önünde yavaş yavaş ölmesine katlanamazken bu onu gerçekten çok etkilemişti.

Tony gözlerini yatakta ışığın girmesiyle rahatsızca açıp bir süre öylece durduktan sonra Teresa'nın yanında olmadığını fark etti. Uyku sersemliğini hızlıca atıp yataktan kalktı giyinme odasıyla tuvalete biraz göz gezdirdi. Üst katta olmadığına emin olduktan sonra yavaş ve sessiz adımlar ile aşağı indi. Teresa salondaki camların birinin önünde bir sandalyede oturmuş öylece dışarıyı izliyordu. Bir şey düşündüğü yüzünden belliydi ve ne düşünüyorsa gerçekten derin düşünüyordu.

Tony onu ürkütmek istemeyip biraz daha yanaştı ve hafifçe boğazını temizledi. Teresa'nın ilgisi anında kendine doğru gelen adama dönerken halsizce gülümsedi. Tony kıza gülümseyip onu arkadan kollarıyla sardı ve büyük bir öpücük kondurdu.

"Ne düşünüyorsun?"

"Önemli bir şey değil."

"Benim için önemli."

"Boşver. Konuşmasam daha iyi."

Tony derin bir nefes verdi ve kızın yanına bir sandalye çekti. Sandalyeye oturup kızın dalgın ve nemli gözlerinin içine baktığında bir kez daha sordu.

"Ne oldu?"

Teresa sıkıntılı ve kesik bir nefes verip bakışlarını denize geri çevirdi.

"Öldüğümde-"

"Ki buna daha çok var.."

"Arkamda neler bırakacağımı düşünüyordum... Bir çocuğum yok ve-"

"Teresa, sana söz verdim. Bu hastalığı yeneceğiz. Çocuğumuz olacak, biz evleneceğiz."

Teresa nemli gözlerini adama çevirip burukça gülümserken bunların sadece bir hayal olduğunu tahmin edebiliyordu.

"Ama.. Ama ben ölüyorum Tony."

"Ben de ölüyorum. Hepimiz her gün biraz daha ölüme yaklaşıyoruz."

"Anlamıyorsun-"

"Asıl sen anlamıyorsun, biz mutlu olacağız."

"Ya olamazsak? Senin devam etmeni istiyorum-"