Aşᴋ Vᴀʀ Lᴀɴ!!! (Zᴏʀʟᴜ'ɴᴜɴ Zᴏʀᴀᴋɪsɪ) TAMAMLANDI√

19.Bölüm👉Ağlama!

Keyifli okumalar☺
Medyada ki şarkıyı açmayı da unutmayın😉😉😉❤❤❤

"O çocuk sensin" Dalga bu sözler ile nefes almayı bırakmış kıpırdayamıyordu.

Bunca yıl ailesi bildiği kişiler onun ailesi değildi.

Ne tepki vermesi gerektiğini bilmiyordu. Kendisine bunca yıl yalan söyleyenlere kızıp hesap sormalıydı ama o sessizce duruyordu.

Zorlu ise Dalga'nın bir tepki vermesini bekliyordu. Sonuçta karısının bunca yıl ailesi bildiği kişiler onun gerçek ailesi değildi.

Dalga'ya gidip sarılmak, 'senin ailen benim. Üzülme!' demek istiyordu ama bu kadar kişi içerisinde yaparsa karısının utanacağını biliyordu.

Genç kız kimseye tek kelime etmeden dışarı çıkıp ayakkabılarını ayağına geçirdi ve hiç kimsenin bulunmadığı tepeye yürüdü.

Hiçbir şey söylemeden kalkan karısının peşinden giden Zorlu, Dalga'nın bu haline endişelenmeden edemiyordu.

Genç kız aklında düşünceler ile tepeye ulaştığında dolan gözlerinin akmasına izin verip seslice ağladı.

Zorlu, Dalga'nın sarsılan omuzlarını ve sesini duyduğunda kendini tutamayıp genç kızın yanına gitti ve sıkıcı sarıldı.

Zorlu'nun kendisini sarılması ile Dalga'nın ağlaması daha da şiddetlendi ve kollarını genç adamın beline doladı.

"Ağlama!" diyen Zorlu'yla Dalga "nasıl ağlamayayım bunca yıl annem, babam dediklerim aslında teyzem ve eniştemmiş. Beni salak yerine koydular. Annem ise beni doğururken ölmüş annemin ölümüne ben sebep oldum" dedi bir yandan ağlıyor bir yandan da konuşmaya çalışıyordu.

Kaşları çatılan Zorlu "herşey de kendini suçlayacak birşey buluyorsun! Anne senin yüzünden ölmedi" dedi.

Dalga "ama beni doğururken ölmüş" deyip burnunu çekti.

Zorlu yüzündeki tebessümle "sümüklü" deyip cebinden peçete çıkarttı ve Dalga'nın burnunu silmek için elini kaldırdı ama genç kız kendisini geriye çekip "ne yapıyorsun?" diye sordu.

Genç adam "burnunu sileceğim" dedi ve genç kızın itiraz etmesine fırsat tanımayıp iğrenmeden Dalga'nın burnunu sildi.

Dalga, Zorlu'nun bu yaptığı ile utanırken genç adam konuşmasına devam etti.

"Annenin ölmesi ise Allah'ın takdiri"diye konuştuğunda Dalga, bunca yıldır içinde biriktirdiklerini Zorlu'ya anlatma isteği ile dolduğunda konuşmaya başladı.

"Biliyor musun annem, babam ve abim beni hiç sevmedi. Hep kendimi sorguladım bende mi bir sorun var, neden beni sevmiyorlar ki? diye.

Beni sevmeleri için hep Allah'a dua ederdim ama şimdi anlıyorum beni neden sevmediklerini çünkü ben onları kızı değilim.

Ben babasız, annesinin ölümüne sebep olan biriyim..."kaşları çatılan Zorlu konuşacak iken Dalga tarafından susturuldu "...lütfen sözümü kesme babam bile kabul etmemiş beni, onlar neden sevsinler ki.

Abim ile hep kavga ederdik ama annem ve babam sandıklarım hep beni suçlardı.

Ben buna çok üzülür geceler boyu ağlardım" deyip akan gözyaşlarını sildi ama yerine durmadan yenileri geliyordu.

Silmeye bir son verip konuşmasına devam etti "küçükken abim kolumu incitmişti ama onlar yine beni suçlamışlardı.

Hatta bir keresinde abimi biri arıyordu. "Ben de iyilik yapayım"deyip telefonu aldım ve abimin yanına götürüp "abi telefon çalıyor " dedim ama o bana "geri zekalı defol git başımdan" deyip masanın üzerindeki vazoyu fırlatmıştı.