Aşᴋ Vᴀʀ Lᴀɴ!!! (Zᴏʀʟᴜ'ɴᴜɴ Zᴏʀᴀᴋɪsɪ) TAMAMLANDI√

13.Bölüm👉 Yolculuk

Medyada ki şarkıyı açınn...Duyduk duymadık demeyin(bana yine geldiler😅)
Keyili okumalar☺☺☺

Dalga, Zorlu'nun odasına gitmesi ile telefonunu biraz kurcaladı.

Kitabının son 15 sayfasınıda bitirip başka bir PDF kitap seçti. 'Sonra okurum' diye düşünüp Zorlu'nun nerede olduğunu merak etti.

'Odasındadır herhalde' diye mırıldanarak ayağa kalkıp Zorlu'nun odasına yöneldi.

Zorlu'yu dış kapının önünde valiz ile görünce olduğu yerde kalakaldı.

Ne bir adım ileri atıyordu ne de geri. Zorlu kendisini bırakıp nereye gidiyordu?

Sonra aklına köyde iken Zorlu'nun "sana bir ev tutarım" sözü geldi.

Zorlu, kendisini bırakıp başka bir eve taşınacaktı.

Bu düşünce ile gözleri dolarken sesinin üzgün çıkmasını engelleyemeyerek "Zorlu, nereye gidiyorsun?" diye sordu.

Aslında vereceği cevabı bildiğini sanıyordu ama yine de bir umut sormak istemişti.

Zorlu, yavaşça arkasını dönüp gözleri yaşlar ile ışıldayan Dalga'ya baktı.

Dalga ağlamazdı, ağlamamalıydı. Şu ana kadar hep kuytu köşelerde ağlamıştı.

Başkalarının yanında ağlarsa zayıf görüneceğini düşünüyordu ve en önemlisi utanırdı.

Evet,ağlamak utanılacak bir şey değildi ama Dalga yine de utanıyordu.

Zorlu, ilk defa ne söyleyeceğini bilemiyordu.

Evet, dün Dalga'nın kim olduğunu arkadaşları sorduğunda bile bu kadar ne diyeceğini bilemez durumda değildi.

Dalga'nın gözlerindeki yaşlarının akmasıı ile kalbi sızladı. Oysaki sadece ağlıyordu.

Dalga, ağlamaya hakkı olmadığını düşünüyordu. Zorlu, daha evlenmeden önce kendisini ayrı eve yerleştireceğini ve boşanacaklarını söylemişti ama kendisini tutamıyordu.

Gözleri ona itaat etmiyordu ve yaşlar akıtıyordu.

Zorlu, Dalga'nın daha fazla ağlamasına dayanamayarak aradaki mesafeyi birkaç adımda kapatarak "ağlama lütfen, neden ağlıyorsun?"diye sordu.

Dalga, ne konuşabiliyordu ne de ağlamasını durdurabiliyordu.

Zorlu, birkaç damla gözyaşına silmeye kalksa da eskilerin yerine yenileri geliyordu, durmadan.

Son çare Dalga'ya sıkıca sarılıp "ağlama lütfen" dedi.

Aslında kurmak istediği cümle "sen ağlayınca kalbim sızlıyor, ağlamana dayanamıyorum"du ama söylemedi...

Dalga, Zorlu'nun kendisine sarılmasına karşılık verirken sadece 1 hafta önce kendisine "Zorlu Karakaya ile evleneceksin. Onunla birlikte olacaksın ve O, sana o çok merak ettiğin sarılma hissini yaşatacak ayrıca ona karşılıksız bir şekilde aşık olacaksın" deseydi "keşke ama ben o kadar şanslı değilim" derdi.

Ama bunun yanı sıra bu kadar acı çekeceğini nereden bilebilirdi ki.

Sesinin düzgün çıkmasını ümit ederek "neden gidiyorsun?" diye sordu.

Derin bir nefes alan Zorlu, zor da olsa söylemesi gerektiğini düşündü.

Mantığı ona çok zor bir şey olmadığını söylüyordu ama kalbi... aynı şeyleri söylemiyordu.

"Dalga, benim konser için Ankara'ya gitmem gerek" dedi, tek solukta ama sonlara doğru sesi kısılmıştı.

Dalga, bu sözler ile az da olsa rahatladı. "Peki ne kadar sürer?" diye sordu az olmasını dileyerek.