Aşᴋ Vᴀʀ Lᴀɴ!!! (Zᴏʀʟᴜ'ɴᴜɴ Zᴏʀᴀᴋɪsɪ) TAMAMLANDI√

32.Bölüm👉Benim Karım Ölmeyecek!

Medyada ki şarkı ile okumanızı tavsiye ederim😄😄😄

Sabah olmuştu ama gün Dalga'ya doğmamıştı. Zorlu'suzluğa dayanamamaktan korkuyordu.

Öte yandan  karnında genç adamın bir parçası vardı. Elini karnına götürüp okşadı.

"Bebeğim... sen de babayı özledin mi?.. Ben çok özledim...Acaba o da özledi mi? Sence ne yapıyor şimdi" diye sordu cevap alamayacağını bile bile.

İçindekileri bebeğine söylemek az da olsa genç kızı rahatlatmıştı. Gözleri ise hafiften nemlenmişti.

Zorlu ve kendisinin bir çocuğu olacaktı. Hayal edemeyeceği bir şey yaşıyordu. Fakat dört bir yanı acı ile çevrelenmişti.

Gülümseyerek içeri giren Seray "bebiş ile mi konuşuyorsun?" diye sordu.

Başını sallayarak "evet" diyen Dalga'nın yüzünde küçük bir tebessüm oluşmuştu.

"O zaman hadi kahvaltıya... annesi bebiş çok acıkmış..."diyen Seray'ın amacı dünden beri yemek yemeyen Dalga'nın bir şeyler yemesini sağlamaktı.

Dalga'nın elinden tutarak mutfağa çekiştirdi. Bir yandan da "sen merak etme bebiş...ben senin karnını doyuracağım...anneye kalırsa daha çok aç kalacaksın" diyordu.

Dalga'yı sandalyeye oturtan Seray, aynı zamanda Utku'nun bu işin peşini bırakmayacağını düşünüyordu.

Bu konudan Dalga'ya söz etmedi. Zaten morali bozuk olan genç kızı daha fazla üzmek istemedi.

Allah'ın izniyle bunun da üstesinden gelecekti.

Sessizce kahvaltılarını ettikten sonra masayı toplamışlardı. Seray evden ayrılırken Dalga, yalnızlığına boğulmuştu.

Zorlu ise hiç uyuyamamıştı. Her bir hücresi Dalga'ya ihtiyaç duyarken uyuması pek de mümkün görünmüyordu. Dalga, yanında yoktu.

Gidip genç kızı araması gerekirdi ama Zorlu, genç kızın kıyafetlerini yatağa yığmış;kıyafetlerde genç kızın, o eşsiz kokusunu arıyordu.

Yürek acısı geçmek bilmezken 'bundan daha fazla ağrımaz' dediği her saniye biraz daha ağrıyordu.

Acıya dayanıklı biri olmasına rağmen şu yüreğini ele geçiren ağrıya karşı koyamıyordu.

Bu olanları hak ettiğini düşünüyordu. Düşünceler, pişmanlıklar ve hüzün içinde geceyi sabah etmişti.

Yataktan kalkıp banyo yöneldi yıkılmış haliyle. İhtiyaçlarını halledip yüzünü yıkadı.

Bugün daha doğrusu Dalga, bulunmadan set'e gidecek hali yoktu.

Kaybedeceği para ise umrumda değildi. Dünden beri üzerinde olan kıyafetleri değiştirme gereği duymadı.

Doğan'ı araması gerektiğini düşünüp telefonu eline aldı. Fakat telefonunun şarjı bitmişti. Bir küfür savurarak cep telefonunu şarja taktı.

Komidinin üzerinde ki mektup gözüne takılınca elini uzatıp aldı.

Mektup! Sevdiği kadın son bir mektup bırakarak hayatından aniden çıkıp gitmişti, hayatına aniden girdiği gibi.

Meğer ne çok sevmişti, bir zamanlar dış görünüşünü beğenmediği kızı.

Sevmek bile hafif kalırdı. O kadar güçlü duygular besliyordu ki genç kız, öl dese tereddüt etmeden ölürdü.

Aşk sandığı gibi şehvet, tutku ve güzel kadınlardan ibaret değildi.

Bunun farkına Dalga sayesinde varmıştı. Aşkı genç kız ile tatmıştı. Aşk acısını da. Aşk mutluluk da veriyordu acı da.