maniac (boyxboy)

52

Kuzey

Ailemin evde olmadığı geceler favorilerimdi çünkü onlarla uğraşmak zorunda olmuyordum. Özgür'e gece gel iması yapmıştım ama umarım ciddiye alıp gelecekti.

Özgür'den ayrılalı çok uzun süre geçmemiş olmasına rağmen deli gibi özlemiştim onu, tüm vücudum onunla bir olmak istiyordu. Esmer tenini dikkatlice izlemek, saçlarını dağıtmak istiyordum. Huylansa da kasıklarına küçük küçük öpücükler kondurmak istiyordum.

Kurduğum hayalle göğsüm dolup taşarken derin bir nefes aldım. Eğer Özgür gelmezse bu hayallerimin hepsi boşa çıkacaktı çünkü. Birkaç ay önceyi düşününce salak gibi kaldım.

Özgür ile aramızın ne kadar kötü olduğunu, nasıl evrimleştiğimizi düşündüm. Birbirimizin yakasından düşmüyorken, şimdi bulduğumuz her fırsatta dudaklarımızı birleştiriyorduk.

Eğer biri bana Özgür'e deliler gibi aşık olacaksın deseydi, ona asla inanmazdım. Hatta dalga bile geçerdim. Aşkı, kendime yasaklamıştım çünkü. Bir kere yara almıştım ve herkesi eşit kefeye koymuştum.

Bu farklıydı ama. Karşıma çıkacak, çıkabilecek herkesten farklıydı. Bu yuva kurmak istediğim bir ilişkiydi. Özgür'ü hayatımın kalan her dakikasında istiyordum, aynı ev, aynı yatak... İmkanım olsa daha neler neler istemezdim ikimiz için.

Çalan zille kapıya doğru ilerledim. Özgür'ün uzun boyunu ve yakışıklı yüzünü görünce gülümsedim.

"Gelmişsin." dedim sırıtarak.

Bir yandan içeri girmeye çalışırken bir yandan da bana laf yetiştiriyordu. "Ev boş demiştin. Nasıl gelmeyeyim?" dedi sırıtarak.

"Ha, sırf onun için geldin yani." dedim önünden hızlıca geçerek. Galiba onun tarafından şımartılmayı çok seviyordum.

"Öyle mi dedim ben?" diye peşimden gülerek gelmeye başladı.

Koltuğa oturup bacaklarımı kendime çekince önümde diz çöküp kahkaha attı. Bir anda yanaklarımı sıkınca kafamı geri çektim.

"Ne yapıyorsun salak?" dedim sinirlice.

"Takdir ediyorum." dedi.

Yüzümü buruşturdum. "Tam olarak neyi?" dedim suratına boş boş bakarak.

"Hayatımın aşkını. Ayrıca küçük şeyleri." diyerek kalktı.

"Şerefsiz!" diye arkasından söylememe kahkaha attı.

Mutfağa doğru arkasından gittim ve buzdolabına boş boş bakarken buldum onu.

"Niye geldin ki? Ben bize yemek yapacaktım." dedi huysuzca.

"Evi yakarsın, ölür gideriz. Açsan hazırlayayım bir şeyler." dedim yüzüne bakarak.

Yanıma gelip yanağıma bir öpücük kondurdu. "Dünyanın en iyi sevgilisi sensin!" dedi sulu öpücükler bırakırken.

Özgür'e sevdiği için makarna salatası yapmaya başladım. Özgür bazen arkadan sarılıp tüm dikkatimi dağıtsa da bunu başarabileceğime inanıyordum.

Kendisini iyice bana yaslayıp kafasını saçlarıma gömdü. Derin bir nefes aldıktan sonra seslice geri verdi.

"Böyle yaparsan sana nasıl yemek yapacağım?" dedim hafif bir iniltiyle.

"Direkt seni yesem olmaz mı?" dedi dilini enseme değdirirken.

"Şimdi değil." deyip altından kaçtım.

En sonunda pes edip masaya oturdu. Onun bu haline gülüp işime devam ettim.

Yaklaşık on dakika sonra işim bitince ona Özgür'e seslendim.

"Buraya gel, tabak falan çıkar." dediğim gibi paytak paytak geldi ve masayı kurdu.

Yemekleri de masaya getirmemle Özgür ilk defa yemek görüyor gibi masaya baktı.

"Harbi diyorum, evlenelim." dedi makarna salatasını ağzına doluştururken.

Yemeği bitirip masayı topladıktan sonra oturma odasına geçip film seçtik. Gerçi Özgür'ün filmi çok izlediği söylenemezdi.

"Filmi mi izliyorsun beni mi Özgürcüm?" dedim ona doğru dönüp.

Yüzüne bir gülümseme yerleştirip dudağını yaladı.

"Seni ne zaman cezalandırsam diye düşünüyorum." dedi tek kaşı havada bir şekilde.

Boğuk sesi bir şeyleri harekete geçirirken sertçe yutkunup önüme döndüm. Kanepede birazcık daha bana kaydı ve kulağıma doğru eğilip fısıldadı.

"Şimdi."

sa. bölümün devamı olacak canlarım. 4 gündür çok yoğundum bölüm hazır olmasına rağmen atamadım, küççük bir geçiş bölümü atıyorum. yetiştirirsem bu gece diğer bölümü de atacağım.

hardest to love'a da bakın 😘