maniac (boyxboy)

9

Özgür

Sıçmıştım. Cidden hayatımda hiç böyle kötü hissetmemiştim. Pişmandım ama ona diyecek bir şeyim yoktu. Ne desem yaralarını sarabilirdim ki?

Özür dilerim Kuzey, aramızda kalır eğleniriz sanmıştım, azıcık hayatını siktim ama.

Herhalde Kuzey'in eline silah verip beni vur desem daha az sancılı bir ölümüm olurdu.

Öbür yandan sinirliydim, kendimi bırak Levent ve Cem'e. Evet, biz de Kuzey ile uğraşmıştık ama taciz boyutu olmamıştı. Biz onu o kadar hırpalamıyorduk, bu yaptığımız da iyi değildi ama yine de onların çok ileri gittiklerini öğrenmiştim.

Leyla, en yakın kız arkadaşlarımdan biri olması işe yarıyordu. Tüm her şeyi biliyordu, ondan Levent ve Cem'in yaptıklarını öğrenmiştim.

Kuzey'in bize kafa tuttuğu oluyordu, laf atıyordu, itiyordu. Ama onlara kafa tutmamış, uğraşmamıştı bile. Beni deli ediyordu bu.

Kantinde düşüncelerim ile oturuyordum, masada yine gereksiz muhabbet dönüyordu, Berat bir kızdan bahsediyordu, Kaya kızı kötülüyor, Melih ise onlara laf atıyordu.

Kantine Levent girince gözlerimi ondan alamadım, Kuzey'i tuvalette sıkıştırdığını biliyordum, vücudu hakkında konuştuğu ve yaptığı iğrenç şeyleri de. Sinir katsayım yükseliyordu ve bakışlarımı çekemiyordum.

Melih'in bakışları, bakışlarımı takip edip nereye baktığımı anladı.

Levent, Kuzey'in oturduğu masaya doğru ilerliyordu, görüyordum, kalkıp durdurmak istiyordum ama yapamazdım.

Levent masaya oturunca Kuzey ürktü, yana kaydı ve yaptığı şeyi yapmaya devam etti ama rahatsız olduğunu buradan bile anlayabiliyordum. Levent bir şeyler söylüyor, Kuzey çene hareketleriyle onu dinliyormuş gibi yapmaya devam ediyordu.

Gittikçe sinirleniyordum, gittikçe Levent'i dövmek istiyordum ama bana bir işaret lazımdı. Şu an gidip ona dalaşamazdım.

Sanki Levent aklımı okumuşcasına Kuzey'in yüzünü tutup kendine çevirip tokat attı. Kuzey, beklemediği bir darbe almıştı.

Ayaklarım benden habersiz çoktan yolunu tutmuştu bile, ne ara oldu, nasıl olduğunu çözemediğim bir anda Levent'in üstünde buldum kendimi, o da benim saldırmamı beklemiyor gibiydi.

Kontrolümü kesinlikle kaybetmiştim, Levent'i yumruklamayı bırakmam gerekiyordu ama çekilemiyordum. Beni gerçek dünyaya döndüren Kaya'nın belimden çekip kaldırmasaydı. Bağırıyordu, dediklerini duyamıyordum çünkü gözüm tek bir şeyi arıyordu ve o da yoktu.

Kuzey'i okul binasına girerken gördüm, peşinden gitmek istedim ama gidemedim, zaten nöbetçi öğretmen beni müdür odasına götürmek için gelmişti bile.

özgür.. dengesiz olan sen misin ben miyim bilmiyorum