maniac (boyxboy)

31

Kuzey

Bu salakla buluşmak için evden kaçmıştım. Parka ben daha yakın olduğumdan çoktan gelmiştim ve bankta oturarak onu bekliyordum.

Ailem garip bir şekilde panik olmuştu ve dışarı çıkmama izin vermiyorlardı resmen, markete gidiyorum diyerek kaçmıştım.

Parkın girişinde sallana sallana gelenen bir Özgür gözüktü.

Eşofman giymişti, üstünde kapüşonlu vardı ama çok çekici duruyordu. Yürüyüşü yamuktu ve daha şimdi fark etmiştim.

Oturduğum banka oturdu ve kafasıyla selam verdi. Yüz yüze gelince nedense ikimiz de buz kesiyorduk ve konuşamıyorduk. En azından ben konuşamıyordum.

"Gece gece beni parka çağırdın, niye?"

"İçimdeki enerjiyi atmak için Özgür." gözlerini devirdi bunu söylediğim zaman, yüzüne benle dalga geçer gibi bir gülümseme yerleştirdi.

"Çok enerjiksin oğlum yavaş azıcık, hiperaktif falan mısın acaba?"

Dalga geçiyordu bir de. Banktan kalkıp önünde durup burnunu sıktım. Yaptığım gibi surat ifadesi çok tuhaf olmuştu. Bankta kalkmaya yeltendiğinde üstüme geleceğini anlayıp koşmaya başladım.

Park zaten büyük değildi, küçük bir alanda tur atıp duruyorduk. Bilerek yakalamıyordu, şimdi istese 100 kez beni tutmuştu bile.

"Tekinoğlu enerji atıyor musun bari koşarken?"

Söylerken nefesi tıkanmamıştı, ben ise ölmek üzereydim. O atletik bir herifti ben ise değildim.

Kendimi yere attım, bunu hesaplayamadı ve bana takılıp o da yere düştü.

İkimizde parkta yerde yatıyorduk ve kahkaha atıyorduk. İyi olup olmadığına bakmak için kafamı ona doğru çevirdim, canı acıdığı belliydi ama hala deli gibi gülüyordu.

"Ya insan haber verir sen cidden sevmiyorsun ha beni."

"Sevmiyorum Özgür Kaan. Hiç sevmiyorum."

Yüzüme bakmıştı, ağzı biraz açıktı ve kaşlarını çatmıştı.

"Hiç mi?"

"Hiç."

Yüzünü "anladım" der gibi yapıp dikleşti. Dediğimi ciddiye mi almıştı, duygu sömrüsü mü yapıyordu anlayamıyordum.

Bacaklarını biraz daha açarak bacaklarını kendine çekti. Ben de yerimde doğrulup ayağa kalktım.

Tekrardan önüne gelip önünde eğilip diz çöktüm. Yüzüme bakıyordu, bu cesareti nereden buldum anlamamıştım ama yüzümü ona doğru yaklaştım.

Dışarıdaydık, gören olabilirdi, gerçi benim açımdan değişen bir şey yoktu ama.

Yüzümü ona doğru birazcık daha yaklaştırınca ağzını araladı ve gözlerini kapadı, durup yüzüne baktım. Muhteşemdi.

Dudaklarımı dudaklarının üstüne kapattım. Şu an dış dünyadan tamamiyle kopmuştum. Dudağı çok yumuşaktı, yavaşça hareket ediyordu. Birkaç saniye yavaş tempoda öpüştükten sonra elini yüzüme koyup beni kendisine çekti.

Dengemi hafif kaybeder gibi olmuştum, bu duruma dudaklarımız hala birleşikken gülmüştü.

Dudaklarımızı ayırıp alnını alnıma yasladı.

"Özlemişim seni Tekinoğlu."

Güldüm.

"Siktir git Özgür."

Beni ittirip yere düşmemi sağladı, ayağa kalkıp onu kovalamaya başladım.

Bir süre daha kovalama devam etti. En sonunda ikimizinde pili bitmişti.

"Eh, yarın okul var Tekinoğlu, en iyisi evine bırakayım seni."

"Tabii kocacığım bırak."

Yine dalga geçer gibi gülmüştü. Evim parka çok yakın olduğundan ve Özgür çok hızlı yürüdüğünden birkaç dakika içinde binanın önüne gelmiştik.

"Görüşürüz Özgür Kaan. Yarın sabah alırsın beni."

"Hayhay paşam."

"Git işine ya."

Ondan uzaklaşıp binaya doğru ilerledim, bana öpücük atıyordu, el hareketi çekip dış kapıyı araladım.

Eve girdiğimde bir şey demediler. Direkt odama gittim, çok tuhaf hissediyordum.

Özgür ile mutluydum, çok mutluydum. Kendimi öyle huzurlu hissediyordum ki o an ölsem umursamazdım bile.

Günlerimizi hep birlikte mi geçirecektik? İnsanlardan çekinmiyor muydu acaba, bunu düşünüyordum.

Bazen kendi kendime kuruntu yapıyordum, kendimi yeterli hissetmiyordum. Terk edilmekten çok korkuyordum.

Düşüncelerimden beni ayıran telefonuma gelen mesaj oldu.

Özgür: Yarın 7:30 gibi kapında olurum, bekletme sabahın soğuğunda gelince ısırırım yoksa.

Özgür: Her türlü ısırırım, uyu.

Aldığım mesajlarla salakça gülümsedim. Kuruntu yapılacak bir şey yoktu, Özgür benle görünmekten utanmıyordu.

Kuzey: Götünü ısırayım da gör
İyi geceler

Alarm kurup yatağa girdim, şimdiden aşırı heyecan yapmıştım. Kendimi ergen aşıklar gibi hissediyordum.

Eh, bir bakıma öyle bir şeydim.

bu kuzey'i yazarken istemeden depresif olup sonra geri mutlu oluyorum yazarken 83472938 duygu değişimi yaşıyorum cidden