maniac (boyxboy)

46

Özgür

Kuzey evden çıktıktan sonra kanepeye doğru geçtim ve annemi aradım. Uzun zamandır konuşmuyorduk ve ne yapıp ne ediyor merak ediyordum.

"Alo, anne iyi misin?" dedim.

"İyiyim Kaan, sen nasılsın? Her şey yolunda mı? Paraya ihtiyacın varsa söyle hemen." dedi sevecen ses tonuyla.

"Hayır yok, teşekkür ederim. Sadece nasılsın diye merak ettim." dedim.

"Görüşürüz o zaman." dedi ve telefonu kapadı. İşte annelikten anladığı buydu, param var mı bunu bilmek ona yetiyordu. Çok da fazlasını beklemiyordum zaten. En azından bana karışmıyordu, eve çok fazla uğramıyordu. Uğradığı zamanda da bana rahatsızlık vermiyordu.

Kanepeye birazcık daha yerleştikten sonra iyice esnedim. Kuzey ile uyuduğum zaman deliksiz ve muhteşem uyuyordum. İşin kötü kısmı sarılarak uyumaya bir süre sonra vücudum o kadar alışmıştı ki, Kuzey'in gittiği geceleri yastıklara sarılarak geçiriyordum.

Eve geçince mesaj at demiştim ama unutacağına o kadar emindim ki. Devamlı eve geçtiğini söylemeyi unutuyordu ve onu azarlamam ile bitiyordu.

Kaya dün gece iki kez aramıştı, telefonumu kapatıp bir yere attığım için onu bulmaya şu an üşeniyor da olsam Kaya'nın bana sinir kusmasını istemiyordum.

Odama doğru geçip dağılmış yatağa ve yerdeki kıyafetlere baktım, odamı acilen toplamalıydım. Komidinin üzerine göz gezdirdiğim zaman telefonumu orada göremedim, yatağın içinde de yoktu.

Büyük bir ihtimal yatağın arkasına düşmüştü. Oflayarak yatağı çektiğim sırada kapı çaldı. Büyük ihtimalle Kaya, bana ulaşamadığı için çılgına dönmüştü ve evi basma kararı almıştı.

Kapıya doğru ilerleyince zil tekrar çaldı, sanki alacaklı gelmiş gibiydi. Kapı kolunu çevirdim ve karşımda gördüğüm yüz sayesinde donup kaldım.

Sadece mecazen değil, cidden donup kalmıştım. Hatta öyle hareket edememiştim ki, karşıdaki kişinin beni ittirip içeri girdiğini bile fark edememiştim.

Kapıyı arkasından hızlıca kapayıp yüzsüzce buraya gelmiş Yiğit'in yüzüne baktım. Ne ara çıkmıştı bu? Nasıl çıkmıştı? Hay sikeyim, büyük ihtimalle dün Kaya beni bunun için aramıştı.

"Oturmaz mısın küçük kardeşim?" dedi tıslarcasına.

"Ne işin var evimde?" dedim soğukkanlığımı korumaya çalışırken.

"Neden öyle diyorsun ki? Biricik abini özlemedin mi? Hem bak bücürün evden çıkmasını bile bekledim, kaba davranıyorsun." dedi sırıtarak.

Kuzey'i mi görmüştü?

"Eğer ona bir şey yaptıysan, seni tam burada öldürürüm." dedim bir adım üstüne yürüyerek.

Ellerini havaya kaldırıp güldü. "Hayır. Küçüklerle uğraşmıyorum, benim hedefim, canını yakmak istediğim kişi doğrudan sensin." dedi.

Derin bir nefes verip tekli koltuğa oturdum. Koltuğun altında ne olur ne olmaz diye bıçak sıkıştırmıştım, o da karşıma oturunca gözlerimi yüzüne çevirdim.

"Ne istiyorsun benden?" dedim.

"Açık olduğunu sanıyordum ama sandığım kadar zeki bir çocuk değil gibisin. Ölmeni istiyorum, olmaz mı?" dedi gülümseyerek.

Sertçe yutkunup kafamı hayır anlamında salladım.

"Şikayetini geri çek." dedi.

"Farkında mısın bilmiyorum ama şikayette bulunan ben değilim." dedim ses tonumu kalınlaştırarak.

"İyi. Öyleyse gidip ondan istemeliyim." diyip ayaklanınca hemen ayaklandım.

"Siktirtme belanı, otur şurada." dedim.

Gözlerini devirerek güldü.

"Ona gidip ömrümün tamamını hapiste geçirmek gibi bir niyetim yok. Şikayet çektir, ben de siktir olup giderim." dedi kapıdan çıkarken.

Sikeyim, gerçekten sikeyim. Nasıl çıkmıştı cidden bu? Kuzey'e bir şey yapar mıydı, buna cesaret eder miydi yoksa cidden söylediği gibi buna niyeti yok muydu bilmiyordum.

Bu adamdan, bu adamın benimle uğraşmasından yorulmuştum. Bunalmıştım artık, buna dayanacak gücüm yok gibi geliyordu. Kuzey için bu durumdan kurtulana kadar durmayacaktım.

Normalde olsa o ya da ben mezara girince bu biterdi ama bu sefer öyle olmayacaktı. O siktir olup gidecekti ve ben de mutlu bir hayat sürecektim.

Mutfağa gidip bir bardak su içtim ve kapımı kitleyip, pencerelerimi kapattım. Kapının önüne tekli koltuklardan birini çektim. Paranoyaklık değildi bu, hayatımı garantiye almaya çalışıyordum.

Odama çıkıp telefonumu buldum, çocukları ve Kuzey'i uyarmalıydım.

upsie.. ahahah. neyse çok keyifliyim.

maniac'ın son dönemeçlerine girmiş bulunmaktayız.. bu yüzden üzülüyorum ama bu hikaye bitsin ve diğer kitaplarıma başlayayım istiyorum artık.

ayrıca, kitap bitene kadar ev arkadaşım hakkında update yapacağım. şu an akşam yemeği hazırlıyor içeride... vah vah.. yanacağız bu gidişle. utanmasam kendimle ona fic yazacağım. o haldeyim yani. tüh.