maniac (boyxboy)

37

Özgür: Neden erkenden gittin?

Özgür: Cevap verecek misin?

Özgür: Beni endişelendiriyorsun.

Özgür: Bir sorun mu var?

Kuzey: rahatsızlık vermek istemedim

Özgür: Bu ne demek?

Kuzey: ne anladıysan

Kuzey

Özgür'e son mesajı atıp telefonumu kapadım. Neden böyle hissettiğimi anlayamıyordum. Canımı bu kadar yakan şey ne olmuştu gerçekten? Özgür'ün Sena'nın yanağını öpmesi mi? Belki de benden "arkadaş" diye bahsetmiş olmasıdır.

Salak Kuzey, ne bekliyordun? Aranızda daha net bir şey dahi yokken tüm evrene bu erkek arkadaşım diye seni tanıtmasını mı? Öyle olsalardı bile yine rahat edemezlerdi. Özgür duvarların arkasına saklanırdı.

Ne bekliyordum ki? Herkese beni tanıtmasını mı istemiştim? Neden Sena olmak istemiştim? Benim yanağımı öpsün, birisiyle sevgili diye anılıyorsa yine ben olayım istemiştim. Bu kadar salaktım işte.

Özgür bana bir adım gelse, bilinçaltım onu kendimden uzaklaştıracak 10 adım buluyordu. Bunalıyordum.

Özgür ve arkadaşlarının zorbalıklarına uğradıktan sonra diplerine bitmiştim. Sahi, neden yapmışlardı bana bunu? Neden?

Neden hayatımı bana zindan edip ardından beni çiçek bahçelerine yerleştirmişlerdi? İçimden bir ses, Özgür seni kullandı dedi.

Hayır. Hayır, bunu yapmadı. Beni beladan uzaklaştırmak için çabaladı. Beynim, kendi kendine Özgür'ü sevmemem için kalıp bulmaya çalışıyordu sadece.

Neden? Neden kalıp bulmaya çalışıyordu ki. Neden bizi ayırmaya, mutlu etmemeye çalışıyordum. Yanına gitmeliydim, Özgür'ü sarmalı, onun yanında olduğumu söylemeliydim.

Gururumu siktir etmeliydim.

Yapamıyordum, siktiğimin şeyi beni rahat bırakmıyordu. O kız kimdi? Neden öptü onu? Neden öptü ki? Öpmesine gerek var mıydı? Eski sevgilisinin yanağını neden öptü?

Yanına gitmeliydim. Özgür'ün yanına gidip ona bağırmalıydım, haykırmalıydım içimdekileri. Yoksa rahat edemeyecektim. Ona sormalıydım, her şeyi söylemeliydim. Belki öpmeliydim, belki vurmalıydım. Bir şey yapmalıydım.

İçimdeki bu ateşi bastırmalıydım.

Hızlıca duşa girdim, o sırada da telefonumu açıp Özgür'e evde olup olmadığını sordum.

Duştan çıkıp üstüme giyene kadar "evdeyim, tekim" yanıtını aldım.

Ayaklarım, bedenim benden habersiz hareket ediyor gibiydi. Koşuyordu. Özgür'e koşuyordu.

Hızlıca Özgür'ün evinin önüne geldim. Biraz soluklandıktan sonra birkaç kez ziline bastım.

Özgür kapıyı açtığında bana şaşkın şaşkın bakıyordu. Şu an yüzüm nasıl bilmiyordum. Ne diyeceğimi bilmiyordum, donup kalmıştım.

Ardından o iki kelime ağzımdan çıktı, kontrol edemedim.

"Neden yaptın?"

selaam.. aylardır yoktum, 1-1.5 ay virüs ile uğraştım, aslına bakarsanız yazma hevesim gitmişti ve bırakmış gibiydim. bugün birkaç arkadaşımın ve kitabı bir günde bitirmiş 2 kişinin merak edişi bana güç verdi, bu yüzden bir geçiş bölümüyle geri döndüm.

kuzey ve özgür'ü özlemişim.. cidden.

umarım sizler iyisinizdir. kaldığımız yerden devam 💖

bölüm şarkısını mr. loverman olarak düşünün :')