16

1.5K 111 42
                                    

Kuzey: Hey
Naber?
(görüldü, 13:21)

Kuzey: ?
İyi misin?
(görüldü, 13:33)

Kuzey: Neden görüldü atıp duruyorsun? Cidden endişelenmeye başladım.

Özgür: Yazma.

Kuzey: Neden? Kötü bir şey mi oldu?

Özgür: Beni rahatsız ediyorsun.

Kuzey: derken
ne

Özgür: Okuduğunu anlamada problem mi çekiyorsun?

Kuzey: Sen ne dediğinin farkında mısın abi?

Özgür: Evet.

Kuzey: Yaşadıklarımız diyip dramatize etmek istemiyorum ama rahatsız olduğun birini öpmezsin.

Özgür: Ne kadar ibne olduğunu ölçmek istedim.

Kuzey: En az senin kadar ibneymişim. Öğrendiğine sevinmişsindir umarım.

Özgür: Seni öptüğüm zaman bir şeyler hissetmedim.

Kuzey: Dilini boğazıma da öylesine soktun.

Özgür: Kendini acındırma.

Kuzey: Siktir git.

Kuzey

Ona her güvendiğim her zaman nasıl bunu sikip atabiliyordu? Neden böyle yapıyordu? Özgür bana bir gün çok iyiydi, bir gün ise bok gibi davranıyordu.

Neden takıyordum? Özgür'e karşı ne hissediyordum? Beynim acıyordu artık. Düşüncelerimin içinde boğulup gidiyordum. Gözlerim doluyordu, karnım kasılıyordu.

Beni öpmesini sevmiştim, bana yakın oluşunu, bana bakışını, bana dokunuşunu. Neredeyse ona ait her şeyi sevmeye başlayacaktım.

Her an kusacak gibi hissediyordum, gözyaşlarımın aktığının farkındaydım. Yatağımda garip bir pozisyona gelmiştim.

Kötü hissediyordum, hayal kırıklığını hissediyordum. Ama neden hissediyordum ki? Beni birkaç kez öptü diye benden etkilendiğini mi sanmıştım? Benden birisinin etkileneceğine neden inanmıştım?

Bir kere kalp kırıklığını yaşadıktan sonra kimseyi kabul etmemeliydim. Duvarlarımı sağlam dikmiştim ama o nasıl bir bakışıyla yıkmayı başarmıştı?

Kendini acındırma. Bu beynimde dönüp duruyordu. Acındırmış mıydım? Fikrini değiştirsin diye öpüşürken yaşadığımız hazzı hatırlatmaya mı çalışmıştım?

Beynim, kendine soru sorup durma artık diye çığlık atıyordu. Hala ağlıyordum, nefesim kesiliyordu.

Birazcık daha ses çıkarırsam içerdekilerin şikayet edeceğini ve işin daha çok büyüyeceğini de biliyordum. Üstelik bu sefer dayak yiyip atılırsam gidecek hiçbir yerim de kalmamıştı.

Elimi ağzıma bastırıp kendimi susturmak zorundaydım. Belki uyuyakalırdım, sabah ise hiçbir şey olmamış gibi okula giderdim.


öhm öhmmm
kuzey'in bir öncesi ilişkisi anlayacağınız üzere çok iyi bitmedi, bunu çok açacağımı düşünmüyorum ama böyle küçük bir şekilde değinmek istedim <3

umarım beğenmişsinizdir. 💜

maniac (boyxboy)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin