maniac (boyxboy)

19

Özgür

Kaya'nın planı için hepimiz Kaya'nın evinde toplanmıştık. Aslında aklım karışıktı, Kuzey zahmete girmeye değer miydi? Bunu düşünüyordum. Onu hayatımdan çıkarıp tamamiyle yoluma devam edebilirdim.

Kaya odaya girip hepimizi süzdü. Aramızda en zekisi oydu, her zaman bir çıkış yolu bulurdu. Destekleyici biriydi, arkadaşları için gözünü kırpmadan canını verirdi. Grubumuzun annesi gibiydi aynı. Hepimiz çocuğu gibi hissediyorduk ve o da bunu çok seviyordu.

"Beyler başlasak mı ya? Acıktım cidden." diye mırıldanınca Melih hepimiz güldük. O da çocuk gibiydi. Sırnaşıktı, genelde neşe saçardı. Onun yanında gülmemek imkansız gibiydi, birazcık salak falandı ama onu da böyle seviyorduk.

"Anlatacağım ama Özgür'e birkaç bir şey sormam gerekiyor, ona göre planı şekillendiririz." dedi Kaya. Cidden kafasının içinde neler oluyor aşırı merak ediyordum.

"Oğlum, soyguna mı gidiyoruz lan? Alt tarafı Özgür'ün abisini uzaklaştıracağız. Ne bu tavırlar?" dedi Berat. Berat'ı çözebilene helal olsun diyebilirdim. Değişik insan.

"Sor kanka sor." dedim.

"Şimdi, bak bu adam küçükken sana psikolojik ya da fiziksel şiddet uyguladı mı?"

Sorduğu soru beni şaşırtmıştı.

"Yani. Genelde evde sevilmiyordum, yapardı birkaç bir şey. O yüzden buraya geldim ya."

"Çocuğu vesaire var mı? Eşi, ailesi gibi şeyleri bu adamın?"

"Yok bildiğim kadarıyla, neden ki?"

"Kaya napacaksın oğlum? Adamı mı öldüreceksin?" dedi Melih, aslında haklıydı, öyle sorular soruyordu ki insan düşünmüyor değil.

"Yok oğlum, ne öldürmesi ya. Biliyorsunuz babam komiser, arkada bırakacağı biri var mı diye sordum. Tamamiyle çıksın gitsin istiyorsan direkt yardım alabiliriz."

Haklıydı, direkt yardım almak en iyisiydi ama hatırlıyordum, onun takıldığı insanları. Hiç tekin değillerdi, 3-5 kuruş için birbirlerini bıçaklayan kişilerle takılıyordu. Uyuşturucu, hırsızlık gibi şeylerle iç içe birisiydi.

Bana, sevdiklerime ya da çevremden herhangi birine zarar verebilirdi.

"Kaya, inan başımız çok derde girer böyle de. Hem bana yaklaşmayan biri, ne diyecek baban? Bundan 7-8 sene önce yaptığın şeyler için tutukluyorum seni falan mı?"

"Hayır, işte planım var diyorum ya. Sana ya da Kuzey'e yaklaşıp bir şiddet ya da tehdit bir şeyler yapması lazım."

Yerimde dikleştim, yapmak istediği şeyi anlıyordum ama Kuzey'i bu boka çekemezdim. Kuzey istemezdi zaten, bana ne senin aile işlerinden, aramızda bir şey yok vesaire diyebilirdi.

"Kankacım Kuzey'i katmasak mı? Çocuk belki bu duruma girmek istemez onun yerine ben olayım sanki sevgilisiymiş gibi Özgür'ün?" dedi Melih.

"Sabıkası varsa da bir şeyler yaparız ama bence Melih yerine Kaya olsun. Babası avantajı olduğundan." dediği zaman Berat ona katılmıştık.

Kaya derin bir nefes aldı.

"Pekala o zaman. Şöyle yapalım, ben Özgür ile çok yakınmış gibi görüneyim, tehditler vesaire devam etsin. Kuzey ile yüz yüze gelmemeye çalış. Seni takip ediyorsa falan. Birimize şiddet uygulamaya zorlayalım, sonra babamgile bırakırız?"

Mantıklıydı ama değil gibiydi de. Bu kadar basit miydi? Hayatımdan tamamen çıkarmak istiyordum evet fakat boyumuzdan büyük bir şeye mi kalkıyorduk bilmiyordum.

Kaya, telefonumu dinleyeceğini vesaire düşünüyordu. İyice paranoyak olmuştu ama şaşırmıyordum. O bu tür işler içinde büyümüştü, babası bundan önce cinayet bürosundaydı. Çok fazla şey görmüş ve tecrübe etmişti büyürken.

2 saat sonra

Eve geldiğimden beri düşünüyordum. Buraya gelmeden önce Yiğit'in bana yaptıklarını.

Küçükken harçlıklarımı alırdı, uyuşturucu vesaire alırdı kendine. Ev huzuru diye bir şey yoktu. Onun annesiyle yaşıyorduk, kendi annesiyle hep kavga ederdi. Bazen kadına şiddet uyguladığını bile hatırlıyordum.

Küçüktüm ama o zaman bile ondan nefret ederdim. Buraya gelmeme sebep olan olayı, onun sevdiğim birine yaptığı şeyi hatırladıkça tüylerim diken diken oluyordu.

Kuzey için mi harekete geçmiştim? Bilmiyordum. Ama artık kendimi özgür bırakmak istiyordum.

Ben de iyi biri değildim belki ama çalışıyordum. Bazı şeyleri düzeltmek için uğraşıyordum.

2 senedir hiç haber almadığımdan rahat olduğumu sanıyordum ama değildim. Çocukluk travmam gibiydi. 15 yaşında sırf onun yüzünden tek başıma başka bir şehire gelmiştim. Zordu ama sonuçta ayakta durabilmiştim.

Geçmişimi düşünmek istemiyordum, kendimi oradan kurtarmıştım sonuçta. Tek kalan, vücudumdaki izlerdi.

Kimseye bunlardan bahsetmemiştim, Kaya sadece görmüştü ama sormamıştı. Kimseye anlatamazdım zaten.

Kuzey'i düşünüyordum, bu yolda benimle gelir miydi? Belki gelirdi. Ya da neden gelsin ki? Hayatında önemli bir yere sahip değildim ki ona bok gibi davranmıştım.

Ama çok korkmuştum, Yiğit ona ulaşır, ona bir şey yapar ya da benden çıkan bir şey yüzünden ona ciddi bir hasar gelir diye çok korkmuştum.

Artık korkmak istemiyordum, Kuzey ile birlikte olmak istiyordum. Belki tanrı bizi birleştirmeyecekti ama en azından birkaç yükten kurtulmam gerekiyordu.

Şu an istediğim tek şey Kuzey'e sarılıp uyumaktı.

merhaba arkdşlr. drama.
özgür'ün çocukluğu hakkında atlatamadığı ve yiğit'in yaptığı bir takım şeyler var <:(

her şey yavaşça ortaya çıkacak, özgür'e kızmayın.

son keeez, evet kuzey ve özgür birbirine karşı bir şey hissediyor ama hala tam olarak hiçbir şey net değil onlar için¿

yani özgür'ün düşüncelerinin kaynağı daha tam birbirlerini tanıyamadan aralarının bozulması falan falan

umarım kendimi anlatabilmişimdir aıdhwldıwojs, iyi okumalar. 💜

ayrıca ben bölümü yazarken 1K değildik ama 1K olduk, teşekkür ederim 🥺