SNARED

14

I went to my dad.

“daddy” mahina kong wika.

I touched his hands. Ang daddy ko, gwapo parin ang daddy ko but he’s as cold as ice.

Niyakap ko si daddy.

Sobrang sakit.

“daddy, I’m sorry. Daddy, gumising kana please”. alam kong imposible.

Pero, sana, sana panaginip lamang ang lahat. Sana, hindi ito totoo.

Hinawakan ko ang mga braso ni daddy at ginalaw galaw ko ito.

Wala na, wala na ang daddy ko!!

I went to mom. Mommy, bakit pati ikaw?. what happened?.

“mommy, I’m sorry. . . for being stubborn” wika ko.

Sorry, mommy, daddy. Kung hindi ako umalis, sana, nagkasama pa tayo ng matagal. Sana, sana, nalaman ko lahat ng sagot sa mga tanong ko.

Kung sana, hindi ako nagmatigas.

Kung sana, nilunok ko nalang ang pride ko at bumalik kaagad dito.

I can’t take back my parent’s lives.

Lumuhod ako sa harapan ni Naiad. Dahilan para magulat siya.

“what are you doing?” madiin niyang tanong.

“who killed them?” mahina kong tanong.

Hinawakan ko ang dulong parte ng pantalon niya at hinila ito.

“please, tell me” wika ko.

Pinipilit niya akong itayo pero ayoko.

No, hindi ako aalis dito. Hindi ko sila iiwan.

No!.

Ngunit tuluyan na akong nawalan ng lakas.

Binuhat niya ako na parang sako ng bigas.

Inilabas niya ako sa kwartong iyon at ipinirmi sa isang upuan.

I took off the suit. Pakiramdam ko ay gumuho ang buong mundo ko.

Mali, gumuho talaga ang buong mundo ko. Ano nalang ang gagawin ko ngayon?.

“let’s go” wika ni Naiad.

Hinawakan niya ang kamay ko at hinila papunta sa elevator.

Sa 3rd floor, doon ang office ni papa. Pagpasok ay lalo lamang akong napaluha.

I went to his desk and saw my pictures on the frame.

“daddy” mahina kong wika. Hindi ko napigilan ang pagluha.

“mommy”. iyak ko.

“ano na po ang gagawin ko daddy?” wika ko.

Niyakap ko ang frame kung nasaan kaming tatlo nila mommy at daddy.

“they’re gone, Naiad” umiiyak kong wika.

Yes, Ganee, tanggapin mo na. They are gone, they will never come back.

“you’re parents left you something” wika niya.

Iniabot niya ang laptop sa akin, kasama noon ay dalawang CD.

Pagkatapos niyang ilapag lahat ang mga bagay na yun ay lumabas na siya ng kwarto.

Anong nangyari?. anong nangyari?

Nanginginig man ay naupo ako sa swivel chair ni daddy. Pinasadahan ko pa ng hawak ang mga bagay na naandoon, ballpen, frames, pati ang telepono.

I decided to open the laptop, ang bumungad kaagad sa akin ay ang nagnonotice na message na kailangan nangang buksan.

Nanginginig man ang mga daliri ay binuksan ko iyon.

It’s a message.

Bumuhos kaagad ang luha ko. How can I be so cruel. Ang sama sama kong anak.

From: dad

Hey, my princess. How was your stay in the Philippines?. don’t be shocked, I knew it all along, you silly. i knew it from the very first day and I let you escape for some reasons. I know, you are tired of being my daughter, your parents are, you know, not so great parents, but we are sure that we raised you well. I know all your whereabouts, hey, I’m your daddy, by the way. I knew that you’re a teacher. How’d you do that huh?. haha. Hey people, that’s ma girl right there!. I’m so proud of you my princess.

I’m so sorry darling, everything has its own ending. By the moment you are reading this, something bad might have happened already. I love you so much. I am not demanding you to continue our business love. You have your people, resources, skill and money, go, start anew. I miss you so much.

Love,
Daddy

i hugged the picture tighter. Ang daddy ko, naapakasakit. Ang daddy ko. He is always there. He is. Kahit hindi ko siya nakikita. He is always there.