Bitch Boss | Taekook

36.Bölüm: "Harika bir hayat bizi bekliyor güzelim."

36.Bölüm: "Harika bir hayat bizi bekliyor güzelim."

-

Buluşmadan geldiğimde akşam olmuş, Jimin Hyunglara olanları atıp odama geçmiştim. Yatağımda öylece yatıyorken bir süre olanları düşünmüş, ardından acıktığımı hissedip mutfağa doğru yürümüştüm. Tam mutfağa giriyordum ki Jimin Hyungların odasından gelen fısıltılarla dinlemenin ayıp olacağını bilsem de kendime engel olamayıp kulağımı kapıya koymuş ve dinlemeye başlamıştım.

"Güzelim haftasonu bir yerlere mi gitsek? Jungkook yüzünden neredeyse 1 aydır yalnız kalamıyoruz." demişti Yoongi Hyung. Ellerim titremeye başlarken devam ettim dinlemeye.

"Haklısın Yoon. Ama evden atamayız ya çocuğu."

"Yakında gideceğini düşünüyorum Jungkook'un. Sonuçta maaşı yattı ve kendi ayakları üzerinde durabilir artık. Gitmezse de yapacak bir şey yok."

Daha fazla onları dinlemeden kabanımı ve anahtarı almış, ardından hızla evden çıkmıştım. Gözlerim dolmaya başlarken çabucak apartmandan çıktım ve yürümeye başladım.

Gerçekten böyle mi düşünüyorlardı? Beni evde istemeyip gitmemi mi istiyorlardı? Jimin Hyung buraya ilk geldiğim zaman istediğim kadar kalabileceğimi söyleyince bu konuyu hiç düşünmemiştim ama artık düşünmeliydim anlaşılan. Aslında haklılardı. Onların eviydi ve doğal olarak yalnız kalmak istiyorlardı. Ben de sadece bir fazlalıktım işte.

Artık kendime kalacak bir yer bulmalıydım. Belki de çalışmaya başlamam gerekiyordu. Sonuçta aldığım maaş bir yere kadar yeterdi. Kendime bakmam lazımdı.

Farkına yeni vardığım duygularla içime kötü bir his çökmüştü ve bir türlü geçmek bilmiyordu. Taehyung'u aramalıydım. O her zaman iyi gelirdi bana. Telefonu çıkarıp numarasına basarken açması için beklemeye başladım. Birkaç saniye sonra açılan telefonla hafifçe gülümserken Taehyung konuşmaya başlamıştı.

"Güzelim, bir şey mi oldu? Daha yeni ayrılmıştık."

"Sadece sesini duymak istedim." dediğimde çıkan ses tonum iyi olmadığımı belli edercesineydi. Sessizce oflarken elimle saçlarımı karıştırmıştım.

"Sesin hiç iyi gelmiyor. İyi olduğuna emin misin?"

"Yeniden buluşabilir miyiz Taehyung? Ama eğer yorgunsan gerek yok. Sonra da buluşabiliriz."

"Hayır hayır, konum at sen. Hemen geliyorum." dediğinde onaylayıp telefonu kapatmış ve bir köşeye geçip beklemeye başlamıştım.

Acaba Taehyung'u da mı fazla sıkıyordum? İstediğim her şeyi anında yapıyordu. O da benden sıkılırsa ne yapacağımı hiç bilmiyordum.

Birkaç dakika sonra önümde duran arabayla kafamı kaldırdım. Taehyung arabadan inip yanıma gelirken hızla beni kollarının arasına almış ve saçıma minik öpücükler kondurmuştu.

"İyi misin bebeğim? Ne oldu sana?"

Ellerimi beline sarmış ve kafamı göğsüne sürterek konuşmaya başlamıştım.

"Biraz önce Jimin ve Yoongi Hyung'u konuşurken duydum. Benim yüzümden yalnız kalamadıklarını ve artık gitmem gerektiğini söylüyorlardı. Ben de kötü hissettim işte. O evde bir fazlalığım."

Anlattıklarımla bir süre sessiz kalmış ve beni kendinden ayırarak gözlerimin içine oldukça derin bir şekilde bakmaya başlamıştı.

"Eminim ki öyle demek istememişlerdir. Onların kafesine gittiğimizde seni ne kadar çok sevdiklerini gördüm. Belki sen söylediklerini yanlış anlamışsındır. Hem de onlar bir çift ve doğal olarak bazı ihtiyaçları var. Senin yanında rahat edemiyorlardır bu yüzden. Çünkü daha küçüksün bebeğim. Söylediklerime alınma sakın."