Taming the Waves (College Series #2)

Chapter 18

My father didn't completely abandon me. Nang malaman nyang pinalayas ako ni Mama ay nagbayad sya ng isang daang libo sa isang apartment ng kasamahan nya sa simbahan at nag-iwan din ng malaking halaga sa bank account ko. Ang huling balita ko pa sa kanya ay tumulak na sya patungo sa Cebu kasama si Tita Gloria.

I can live here for 24 months, tama lang hanggang sa makatapos ako at makahanap ng trabaho.

It was a big scandal. Imagine, a respectable pastor and a public servant, go separate ways to pursue their sinful affairs. Regardless of that, no one asked about me. No one talked about me. It was like my name was nothing but a fossil... entirely forgotten.

I told Vina what happened. Sa kanila muna ako nanatili bago lumipat sa apartment ko ngayon. Sinamahan nya akong mag-ayos ng gamit matapos naming mamili ng mangilan-ngilang appliances noong isang linggo.

"Paano ang allowance mo?" she asked as she arranged my books on a table.

Pinunasan ko ang namumuong pawis sa noo bago sumagot. "I don't know... baka magtrabaho na lang muna ako."

Tumango sya sa akin at muli naming ipinagpatuloy ang paglilinis. I told her the details and as expected, she was furious about everything. Mira knows how much my mother loathes me. She knows how much I've suffered yet she tolerated what happened.

May pasok na bukas at hindi ko alam kung paano ko sya haharapin. She's my friend for years and I know that it created a huge gap between us. I feel like I lost her, too.

Nag-ring ang cellphone ko at sabay kaming napatingin ni Vina roon. She gave me a nod before leaving the room. Nang tuluyan syang nawala sa paningin ko ay saka ko sinagot ang tawag.

"Hello?" I breathe.

"Pauwi na kami," he chuckled. "Nakakita ako ng kwintas na bagay sayo..."

Napangiti ako sa sinabi nya. Umupo ako sa maliit na kama at hinayaan ang sinag ng araw mula sa bintana na tumama sa aking balat.

"Pero hindi ko binili."

I groaned but after some time, I laughed. Narinig ko rin ang pagtawa nya sa kabilang linya kaya tumigil ako para pakinggan sya. Something tugged my heart. His laughs sounded so comforting.

He has no idea about what happened to my family. Matapos kasi ang bagong taon, pumunta sila sa Batangas ng pamilya nya at doon namalagi sa loob ng dalawang linggo. Kahit mahina ang signal sa private beach resort na pinuntahan nila, maya't maya pa rin ang pagtawag nya sa akin. This time, I answered all his calls, even when I'm in the midst of a breakdown. Marinig ko lang ang boses nya, parang kampante ako na may nagmamahal sa akin.

"See you tomorrow, bilog," pang-aasar nya.

"Troy!"

He chuckled. "Oo na, baby na, nagagalit agad!"

"Just call me by my name!" giit ko pa kahit dahan-dahang sumisilay ang ngiti sa labi ko.

The calls are always like that. Brief but enough to calm me. Hinaplos ko ang palapulsuhan ko at nakita ang tatlong sugat na ginawa ko. They're still fresh and painful.

I sighed and brought my wrist to my lips. I kissed it gently and whispered my apology.

I continued doing my chores only to realize that from this day on, I'll have to live alone. Hindi ko pa alam kung paano ang allowance ko araw-araw pero ang tanging pumapasok sa isip ko ay ang pagiging student assistant sa guidance office.

Narinig ko naman sa ilan na tuwing vacant lang ang pagpasok doon. Mabuti nga at ngayong paparating na sem ay hindi kami full units kaya magkakaroon ako ng oras na magtrabaho roon. The salary is enough for me to eat and live.