Vampir Akademisi Savaş

VA-39

Akademinin üzerini şimdiden siyah bulutlar almıştı. "Siyah Pelerinliler" gelmeden kötülüklerini yollamıştılar sanki.

İnsanlar bizden habersiz yaşıyorlar,var olmadıklarımızı düşünüyorlar. Büyücüler Vampirler Kurtadamlar ve başkaları sadece masalda olur diye düşünüyorlar. Ama öyle değil biz varız gerçeğiz.

Bizi görmeseniz varlığımızı hiss etmeseniz bile biz yaşıyoruz.

Hayatımız insanlarınki gibi normal değil.

Planlı olarak hayat sürmüyoruz.

Bugün böyle yaşarız yarın başka türlü belli olmuyor. Ve şu anda büyük bir gerilimin içerisindeyiz.

Büyük Salondan çıktıktan sonra bahçede toplanmış bay Dmitrinin ve Ermandın talimatlarını dinlemiştik.

Bizlere gerekli olan giysileri-özel gardiyan üniformalarını takdim etmiş strogieleri öldürmek için gereken gümüş kazıkları dağıtmıştılar.

Daha sonra okulun tatil olduğunu bir süre ders işlemeyeceğimizi bildirmiştiler. Bu durumda hangi akıllı okulu düşünür ki.

Jason bugün defalarca bana dikkatli olmamı söylemiş ve de başaracağıma inandığını belirtmişti.

Ben de karşılık olarak "Jason Dimana söylesene bizim yerlerimizi değiştirme büyüsünü yapsın da benim yerime sen katıl" demiştim. Ama daha sonra saçmaladığımın farkına varmıştım.

Öğleden sonra hiç bir şey olmamıştı.

Her kez durgundu.

Bi tek havada değişiklik vardı.

Yağmur yağacak gibiydi ama birazcıkta sıcaktı.

Saat 12 ni geçtiğine göre artık 10 Mart.

Benim için yeni bir gün daha başlıyor.

Yatağımda uzanmış uyumaya çalışıyorum ama pekte başardığım söylenemez. Gözlerimi kapadığımda aptal Jason gözümün önüne geliyor.

Sonra gözlerimi açıyorum kırpıştırıyorum kendine gel Rose diyorum sen aşık olamazsın bir erkeğe tutulamazsın. Bunlar senin için yabancı duygular.

Fakat yüreğim o aklıma gelince bu söylediklerimi unutuyo.

İlk tanışmamız geliyor aklıma. Kavgayla başlamıştı.

İyi bir tanışma sayılmazdı.

Sonra sürekli devam eden atışmalarımız falan hepsi zihnimi dolduruyor bir anlık.

Kaç saattir tavana baktığımdan haberdar değilim ama baya zaman geçti. Ve ben de uyumak adına tık yok. Başka zaman olsaydı uyurdum ama şimdi sanki uyku bile uyumamı istemiyor. İşte siz de saçmaladığımı görüyorsunuz.

Telefonuma gelen mesaj sesiyle nihayet gözlerimi diktiğim tavandan ayırıp yatağımın kenarındakı sandalyenin üzerindeki telefonuma çevirdim.

Elimi uzatıp telefonu elime aldım.

Kilitini açarak mesaj yollayanın ismine baktım. "Konuşan Köpek"

Hemen mesajı açıp okumaya başladım.

"Bu saatte rahatsız ediyorum kusura bakma ama uyumadığını biliyorum ve Lisanın odasında seni bekliyoruz. Gelirken mümkünse içecek ve yiyecek bir şeyler getir çünkü kurt gibi açım. Öptüm. -Kral Jason"