Vampir Akademisi Savaş

VA 44

31 Mayıs 13:44. New Orleans.

Rose: çıkarın beni bu hücreden. Hemen!

İki saattir boşu boşuna bağırıyorum. Duyan Yok sesimi. Ya da duyuyorlar ama önemsemiyorlar. Hepsi benim yüzümden oldu zaten. Kendimi tutmalıydım yanlarına gitmemeliydim. Bu meraklılığım hep başıma bişey gelmesine neden oluyor. Al işte kaldın burda bir az sonra da seni öldürecekler her halde Rose. İyi iş çıkardın tebrik ederim.

Beni getirdikleri yer New Orleansta bir saray. Daha önceleri hiç görmemiştim çünkü New Orleansta bulunmamıştım. Farklı bir yer değil aslında ama saray farklı. Bir tane bile ışık yakmıyorlar her taraflarda mum meşale.

Saray büyük 100 den fazla odası var.

Görünen o ki Ermand kendi krallığını kurmuş.

Şu anda sarayın zındanındayım.

Beni buraya kapattılar.

Üzerimde de geceden kalan elbise en çokta buna sinir oluyorum. Bari üzerimi değiştirmeme izin verseydiniz insafsızlar.

Lisa'lar dan da ses yok. Acaba onları da mı buldular. Umarım ilk olarak Dimanı bulurlar.

İşini doğru-düzgün yapsaydı şu anda burda değil odamda olurdum.

Gelen ayak sesleriyle oturduğum buz gibi zeminden kalktım. Ermand ve yanında bir kaç adam gelip kapının önünde durdular. Ermand sırıtıyordu.

Onun işaretiyle adamlardan birisi kapıyı açtı.

Rose: beni burada tutmaya hakkın yok!

Ermand: sinirlenme Rose. Seni öldürecek değilim. Birazcık kanına ihtiyacım var o kadar :)

Rose: birazcık kanınaymış o yüzden mi burada tutuyorsun?

Ermand: kaçmaman için bunu yapmalıydım.

Rose: zaten ilk fırsatta kaçacağım.

Ermand: fırsat bulursan tabi ki.

Rose: her şeyin fırsatı bulunur merak etme sen.

Gözlerine bakarak tüm zehirimi kusmak istiyordum ama şuracıkta beni öldüre bilirdi. Benimse daha çok yapacaklarım var o yüzden susmayı tercih etmek en iyisi. Yine aynı yere geçip oturdum.

Ermand: açıkmış olmalısın hadi biraz yemek ye.

Kafamı kaldırıp Ermandın yüzüne baktım.

Az önce kapıyı açan adam yanındakinden tepsiyi alıp önüme koydu. Yemek getirdiklerini fark etmemiştim.

Rose: istemez

Ermand: ye Rose. İtiraz etme. Zayıf düşeceksin.

Rose: çokta umrunda sanki.

Ermand: umrumda. Umrumda olmaz olur mu hiç. O yüzden de seni öldürmemeyi düşünüyorum. Eğer uslu kız olursan.

Rose: tamam daha fazla sinirlerimi bozma da beni rahat burak. Senin salacağın yok bari kafam dinlensin. Cık-cık tüm gün senin sesini duymak istemiyorum.

Ermand: benimle böyle rahat konuşan ilk kişisin. Başkası olsa dilini koparırdım.

Rose: işte bu da benim özelliğim.

Ermand: tamam biz çıkalım. Akşam adamlarımdan biri gelip seni alıcak. Hazırlıklı ol.

Göz kırpıp ve gitti.