KOD: HUZUR

~ON DOKUZ~

KORAY'DAN

İkinci bir silah sesiyle hareket edemez olmuştum. Canım karımın başını içime gömmesiyle üşüdüğümü hissettim. Korku bütün bedenimi esir alırken zorlukla dudağımı araladım.

"Su..."

Yerinde kıpırdanıp boğuk çıkan sesiyle konuştu.

"K-koray... N-ne oldu... B-ben k-kendimi iyi h-hissetmiyorum..."

Hızla ondan ayrıldım. Alnında ter damlacıkları birikmişti. Gözleri korkuyla bakıyordu. Su...

"Bir yerin ağrıyor mu Su! Söyle!"

Panik olmuş hâlde bağırmıştım. Kendime engel olamıyordum. Yorgun yüzüyle yutkunarak dudağını araladı.

"B-bilmiyorum..."

Dikkatli bir şekilde kucağıma alıp eve doğru ilerledim. Silah sesleri kesilmişti. Su...

Eve girdiğimde hızla kapıyı kapatıp ezbere bildiğim salonun koltuğuna canım eşimi bıraktım. Telaş olmuş hâlde dört dönerken sesiyle ona kilitlendim.

"K-koray çok karanlık... K-korkuyorum..."

Hızla yan tarafta bulunan anahtara uzanmışken aklıma gelenle canım eşime döndüm.

"Gözlerini kapatacağım..."

Muzip çıkan sesimle fısıldadım. Ardından yaşlı gözlerini elimle kapatmıştım. Salon aydınlandığında kıpırdanmıştı. Gözlerim rahatsız olsa da önemsemedim. Yüzündeki elimi yavaşça çekip ona bakmaya başladım. Yavaş yavaş gözlerini aralamaya çalışıyordu. Bir müddet yüzünde oyalandım. Terliyordu...

Omuzlarından tutup doğrulmasını sağladım. Üzerindeki kabanı çıkartmam gerekiyordu. Yarasının olmasını düşünmek bile istemiyordum ama ya ondan terliyorsa...

Kabanını çıkardığımda beyaz kazağında hiç bir lekeye rastlamamıştım. Bu duruma rahatlamış hâlde nefes verdiğimde eşimin sesiyle ona döndüm.

"K-koray kendimi iyi hissetmiyorum..."

Kollarından tutup yorgun yüzünde oyalandım.

"Bir yerin ağrıyor mu Su'yum... Üzerinde kan yok..."

Aklıma gelenle duraksadım.

"K-koray y-yanlış anladın... Huzursuzum... Canım acımıyor. Bana isabet etmedi..."

Hızla yüzünü kavrayıp konuşmaya başladım.

"Korktun de mi? Ondan oldu. Tabi ya..."

Bir elimi hızla karnına getirip devam ettim. Bebeğimiz...

"Bebeğimiz..."

Gözlerinden yaşlar süzüldüğünde elimi karnından çekip yanağına getirdim. N-ne oldu...

"Su... İyi misin..."

Burnunu çekip bileğimi kavradı.

"K-koray sen iyi misin? Sen-"

Telaşlı çıkan sesine karşı bakışları inmiş, sonlara doğru sesi kısılmıştı. Baktığı yere gözlerimi çevirdiğimde beyaz kazağında gittikçe büyüyen kan lekesi gördüm. Hızla bakışlarımı ona çevirdim. Korku dolu gözlerle bana bakıyordu.

"K-koray! Yaralandın mı s-sen..."

Yanaklarından hızla süzülen yaşları önemsemeyip burnunu çekiyordu. Panik olmuş hâlde yerinden doğrulmaya başladı. Kollarını kavrayıp bana bakmasını sağladım.