KOD: HUZUR

~ON BEŞ~

"Seni yem olarak kullandım Su Korkmaz! Ben Egemen Soysal!"

Telefonun kapanmasıyla boğazıma yumru oturmuştu. Anlamıyorum, neden?

Yüzümü kavrayan ellerle irkildim.

"Su..."

"Koray neler oluyor? Ben yokum. Sen varsın. Sen... Sana ne yapacaklar? H-hem... Biz neden burdayız?"

Baş parmaklarıyla gözlerimi sildiğinde gözlerimi kapattım.

"Sakin ol Su..."

Hızla gözlerimi açıp ellerini kavradım.

"Hayır, hayır..."

Yerimde doğrulup ağır aksak odaya doğru yürümeye başladım.

"Nereye Su..."

Odaya doğru yol alırken kolumdan tutulmamla duraksadım. Diğer kolumu da tutup kendine çevirmişti. Dolan gözlerini gördüğümde kalbime bir ağırlık çöktü. Yutkunamıyordum...

Sevdiğim... Üzerimdeki karartıyı atmış hâlde seni sevmeye gidiyorum!

Gözlerimi kapattığımda göz yaşlarım yanaklarımda süzülmeye başlamıştı. Koray kollarımı bırakmış, aramızdaki mesafeyi azaltmıştı.

"Su..."

Yerimde yükselip yanağından öptükten sonra odaya doğru ilerledim. Odaya girdiğimde hızla bavulu alıp içine kıyafetlerimi doldurmaya başladım.

Kıyafetlerimi doldurduktan sonra fermuarını kapatacağım vakit bileklerimden tutulmamla kalakaldım. Başımı çevirmemle gözleri kıpkırmızı olmuş eşimle karşılaştım. Ellerimi bavuldan uzaklaştırıp kollarımı ona sardım.

"Koray..."

Başını içime gömüp konuştu.

"Su... İyi misin?"

Ondan ayrılıp yüzünü kavradım.

"Bavulun nerde?"

Anlamaz hâlde bana baktığında kaşlarımı çattım. Bakmayı sürdürdüğünde kalbime çöken ağırlığı fark ettirmemeye çalışarak gülümsedim. Bunlara ben sebep olmuştum...

"Koray, benimle evlenir misin?"

Şaşkın hâlde bana baktığında ellerimi yüzünden çekip etrafa bakınmaya başladım. Bulamamanın verdiği stresle dışarıya nefes verirken ayağıma bir şeyin çarpmasıyla duraksadım. Bu duruma sevinip yatağın altına bakmaya başlamıştım. İşte burda!

Zorlukla bavulu çekerken kollarımdan tutuldum. Başımı çevirdiğimde gülümseyen parçam ile karşılaştım. Yüzüme gelen saç tellerimi uzaklaştırıp alnımdan uzunca öptü. Benden ayrıldığında yüzümdeki gülümseme eşliğinde gözlerimi dikerek ona baktım. Bu hâlime gülüp konuşmaya başladı.

"Cevabımı verdiğime göre hazırlanabiliriz."

Cevabına gülümseyip boynuna sarıldım. Kalbim çok hızlı atıyordu. Yanaklarımın yanmasıyla daha çok sindim ona. Sanki onu uzun zaman sonra ilk defa görmüş gibi hissediyorum. Bu düşünceler beni giderek sardığında nefesimi tuttum.

Ben, aşık olduğum adamla evliyim!

Daha fazla dayanamayıp nefesimi yavaş yavaş vermeye başladım. Saçımı okşadığında daha fazla sarıldım ona.

"Su..."

Yanan yanaklarımın varlığını hissedip karşılık vermem gerektiğini düşünerek dudağımı araladım.