KORAY'DAN
"Baba, Bora Aslan kim..."
Ortamdaki sessizlik kendini gösterdiğinde derin nefes alıp verdim.
"Koray oğlum sen nerden-"
Telefon bildirim sesiyle duraksadım. Babam önündeki dosyalarla ilgilenmeye başladığında telefonu cebimden çıkartıp gelen mesaja baktım.
"Koray Karahan... Karın ne kadar mutlu. Üzülmesini istemezsin değil mi? Acele ediyorsun!"
Gördüklerimle telefonu bastırdım. Sinirden dişlerimi sıkıyordum. Gözlerim iyiden iyiye yanmaya başladığında babamın sesiyle duraksadım.
"Koray!"
Sessizlik sürdüğünde tekrar babamın sesini duydum.
"Ne oluyor Koray!"
Gözlerimi sıkıca kapatıp açtıktan sonra babama döndüm. Sakin...
"Sonra konuşuruz baba. Ben eve geçiyorum..."
"Koray-"
Kapıya doğru ilerleyerek konuştum.
"Görüşürüz baba..."
"Görüşürüz oğlum..."
Kapıyı ardımdan kapatıp hızla odama geçtim.
"A-abi..."
Sinirle masanın üzerini savurdum. Neler oluyor lan!
"Fuat! Şirkete mi sızdı lan bunlar!"
Masaya yasladığım ellerimi sıkıp Fuat'a döndüm. Tedirgin hâlde yüzümü turluyordu.
"Belli aralıklarla kontrol ediyoruz abi. Bir şey mi oldu?"
Alnımı silip telefonu Fuat'a uzattım.
"Bu numara ile ilgili ne varsa buluyorsunuz! Bugün!"
Telefonda parmaklarını gezdirip telefonu bana uzattı. Su...
"Tamam abi-"
"Ben gidiyorum..." deyip odadan hızla çıktım. Asansörün düğmesine birkaç kere bastım. Açıl!
Hızla merdivenlerden inmeye başladım. Birkaç kişiye çarpsam bile arkama bakmamıştım. Bakamazdım. Şimdi olmaz!
Hızla arabaya binip gazı kökledim.
...
Eve ulaştığımda hızla arabadan inip kapıya doğru ilerledim. Kapıyı tıklatıp beklemeye başladım. Sakin...
"Hoş geldin oğlum... İşin ne çabuk-"
"Anne bunlar çok tatlı oldu..."
Karımın neşeli gelen sesiyle kaşlarım düzelmiş, rahat bir nefes vermiştim.
Annemin gülümsemesi üzerine gülümsemiştim. Annem dikkatle bana bakıyordu. Boğazımı temizlememin üzerine konuşacağım vakit canım karımı görmemle duraksadım.
"Anne kim gelmiş..."
Tepeden bağladığı saçı ve üzerindeki önlükle çok tatlı gözüküyordu. Kaşlarını çatarak bana baktı.
"Koray..."
Yüzündeki şaşkınlıkla anneme dönüp tekrar bana baktı. Hamileliğinden dolayı duygularını fark etmeden belli edebiliyordu. Kendini toparlamaya çalışıp bana baktı. Annemin içeriye geçmesiyle yanına yaklaşıp kollarımı hızla canım karıma sardım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KOD: HUZUR
EspiritualHuzur... Suyun dinginliği gibi midir acaba... Kuşların cıvıltısı... Rüzgarın tatlı serinlikle okşaması... Ama... Her an hissedemem ki... Her an... Her an yanımda olan bir huzur... Ellerimi uzatsam tutunabilir miyim?