Selamün Aleyküm Kardeşlerim
Hayırlı günler
Son bölüm ile geldim.
Yorumlarda buluşalım (:
İyi okumalar...
Buyrun bölüme♡♡
🖤
"Hayatım..."
Şalımın ipleri ile oynuyordu. Alışık hâle getirmişti. Başımı ona doğru çevirdiğimde yüzündeki gülümsemesini görebiliyordum. Kolunun altındaki yerimde daha çok sinip elimi kravatına uzattım. Bu hareketime başını bana dönmüştü. Koltuktan biraz doğrulup boşta kalan kolunu bana sardığında dudağımı araladım.
"Böyle mi kalacağız?"
Güldü. Gülüşü içimi okşarken aklıma gelenle gülümsedim. Yangının olduğu o gün hastane önünde beni korumaya çalışırken kollarını sardığında aynı cümleyi kurmuştum.
Yerimde doğrulurken kolunu sıklaştırdı.
"Böyle..."
Güldüm. O zaman da bu cevabı vermişti.
Başlarda Akın Aksoy diye nitelendirdiğimiz olay, Bora Aslan ile çözüme kavuşmuştu. Bora Aslan'ın geçmişinden bu yana devam eden uyuşturucu çeteleriyle polislerle birlikte uğraşmıştık. Bora Aslan ve yandaşlarının yayıldığı yerleri tespit için polisler birlik olmuştu. Bildiğimiz, bilmediğimiz birçok kişi yakalandı. Suçsuz yere yanlarında duran mağdurlar ise ailelerine kavuşmuş, normal hayatlarına adapte olmaya çalışıyorlardı çok şükür. Uyuşturucu bağımlısı olan gençlerin tedavisi devam ediyordu. Hastaneden gelen güzel haberlere seviniyorduk. O bataklıktan çıktılar ya, her gün şükrediyorum Rabbime. Hiçbir zaman şükürsüz geçirmememiz gereken günlerimiz, onların güzel haberleri ile vesile kılınıyordu bize. Şükretmeyi daha iyi kavrıyorduk. Onlar için dualarımız hiç eksilmiyordu dudaklarımızdan.
Çalışmalar hâlâ devam ediyor. Sadece Bora Aslan değil, bilmediğimiz birçok yerde uyuşturucu elden ele dolaşıyor. Şu an nefes aldığımız bir anda hangi annesinin kıyamadığı, gözünden sakındığı yavrusuna uzatılıyor zehir de, bilmiyoruz. Neler yaşıyorlar, bilmiyoruz. Yanımızda yaşanması gerekmiyor farkına varmamız için. Kollarımız yardıma uzanmıyorsa, yüreğimizle sarmalarız onları. Dualarımızla yanlarında oluruz. Elden geliyorsa hakkı savunur, yanlışa dur demek için birlik oluruz. Hakkın yanında oluruz.
Dolan gözlerimle gözlerimi kapattım. Gözlerim sızlıyordu. Yanımda oluşan hareketlilikle gözlerimi araladım. Yerimden doğrulduğunda başımı Koray'ıma çevirdim. Beklentiyle bana bakıyordu. Yüzünde tedirgin bir hâl sezmiştim. Buruk gülümsememle başımı eğdiğimde sesini duydum.
"Su'yum..."
Kucağımın üzerindeki ellerimi tuttuğunda gözlerimi kırpıştırıp başımı kaldırdım. Kızarmış gözlerine rağmen gülümsüyordu. Ellerimi okşamaya başladı. Gülümsedim.
"Koray'ım..."
"Hmm..."
Derin nefes alıp verdikten sonra gözlerimi ona çevirdiğimde ifadesini bozmayışı ile yanaklarım hafiften yanmaya başlamıştı.
KORAY'DAN
Mavi gözlerini benden ayırmazken yüzündeki şaşkınlık ile gülümsüyorum. Gözlerim başındaki siyah şala kaydığında gülümsemem büyüdü. Güzel saç tellerini dışarıda örtüyordu. Tesettür deniliyormuş adına. Korunmuş oluyormuş kötü bakışlardan. Daha özel hissettiğini söyler Su'yum hep bana. Canım karım...
![](https://img.wattpad.com/cover/240741443-288-k626149.jpg)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KOD: HUZUR
ДуховныеHuzur... Suyun dinginliği gibi midir acaba... Kuşların cıvıltısı... Rüzgarın tatlı serinlikle okşaması... Ama... Her an hissedemem ki... Her an... Her an yanımda olan bir huzur... Ellerimi uzatsam tutunabilir miyim?