🖌
Hayat iyi yüzünü gösteriyordu bir süredir. Biliyordum diğer yüzünü göstermek için doğru zamanı kolluyordu. O zamana kadar bana verdikleriyle yetinecektim.
Sırt çantamı son defa kontrol ettim. Eksik yoktu sanırım.
“Ankaraya onun arabasıyla mı gideceksiniz?”
Esat'ı başımla onayladım. Akşam Ankaradan saat altıda binecektik. Oldukça heyecanlıydım. Bu zamana kadar Ankaraya hiç gitmemiştim, Doğu Ekspresine de binmemiştim. Bu ilklerimi onunla yaşayacak olmak çok güzeldi.
Kahvaltıyı yolda yapacaktık. Uzun yol olduğu belli olsundu.
Esved geldiğine dair mesaj atarken bende odamdan çıktım.
“İniyorum ben.”
Cihangir ayaklandı.
“Bizde inelim.”
Gözleriyle görmek istiyorlardı. Esvedten nefret etmiyorlardı ama beni emanet edecek kadar güvenmiyorlardı.
Hep birlikte aşağı indik. Esved arabanın kaputunda yaşlanmış beni bekliyordu. Montu, kazağı ve bacaklarını saran pantolonuyla çok yakışıklı olmuştu.
“Günaydın hepinize.”
“Günaydın.”
Elimden sırt çantamı aldı ve arka koltuğa koydu.
Poşeti işaret etti.
“O ne güzelim?”
“Yememiz için bir şeyler.”
Gülümsedi. Sanırım bir şey diyecekti ama bizimkilere bakıp vazgeçti.
Ben Efsun'a sarılırken çocuklar Esvedle konuşuyorlardı.
“Hiçbir şeyi düşünme, eğlenmene bak.”
“Öyle yapacağım. Sende üzülme.”
Esatla konuşmuşlardı ve bir süre böyle devam etme kararı almışlardı. Flört dönemi diyebiliriz.
Çocuklarla da tek tek sarıldım.
“Alt tarafı iki gün yokum.’
“Olsun dikkat et kendine çok.”
Mahir’in yanağını öpüp arabaya bindim.
Arabanın arkasına göz attım. Esvedin sırt çantası ve bir poşet daha vardı.
“Poşette ne var?”
Gülümsedi.
“Okuruz diye birkaç kitap. İstediğini seçip okuruz.”
İkimizin de bir şeyler düşünmesi hoşuma gitmişti.
Arabanın ısısı yükselince montumu çıkardım. Esved uzanıp radyoyu açtı.
“Ah sen ne güzel, ne güzel gülüyorsun
Kız sen ne güzel, ne güzel bakıyorsun
Karşında duramaz, inan hiç kimse
Bakışlarında sen, herkesi görüyorsun”
Çıkan şarkıyla Esved yolu da kontrol ederek bana baktı. Elimi tutup öptü. Geri bırakmak yerine dizinin üstüne koydu.
Şarkı dinleyerek ve birbirimizi izleyerek kahvaltı yapabileceğimiz bir yerde durduk.
Esved poşeti alıp elimi tuttu. Soğuk elim sıcak eline sarıldı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
FIRÇA İZLERİ (İLK KİTAP)
أدب المراهقين🖌 Geçmişleri birlikte olmalarına müsaade edecek miydi? Acıları onları birleştirecek ya da ayıracaktı. Seçimi onlar yapacaktı...
