🖌
Yalan. Sadece iki hece, beş harften oluşan basit bir kelimeydi. Fakat insanda bıraktığı etki basit değildi. İnsanı yaralayan, acıtan, kanatan bir şeydi. Kabullenmesi çok zordu. Yaşadığım her şyin, kelimelerin yalan olduğunu kabullenmek çok zordu. Kabullenemiyordum.
Eve nasıl çıktım, içeri girdim, az önceki görüntüleri izledim hiçbir fikrim yoktu. Yaptığım tek şey yaşlarımın elimi ıslatmasına izin vermekti. Onları silmeye bile gücüm yoktu. Yanımda bana endişeli gözlerle bakan Efsun bile umurumda değildi. İçim yanıyordu, sindiremiyordum.
“Bade, kardeşim korkutuyorsun beni. Çocukları çağıracağım bak.”
Tepki vermedim. Sessizliğim onu iyice korkuturken çocuklara seslendi.
“Cihangir, Mahir, Esat Bade’ye bir şey oldu.”
Hemen ardından ayak sesleri ve açılan kapıyı duydum.
“Noldu güzelim? Bade bir şey söyle. Efsun ne oldu?”
Cihangir beni sarsmaya devam ediyordu.
“Bilmiyorum eve geldiğinden beri böyle. İçeri girdiğimde laptopu kapattı ağlamaya başladı.”
Esat omzuna dokundu.
“Tamam sakin ol. Laptopu aç bakalım. Ne izlemiş?”
Aklıma gelen görüntülerle ağzımdan hıçkırık kaçtı. Cihangir beni kucakladı.
“Salona gelirsiniz laptopla.”
Koltuğa oturttu beni. Mahir de su içirdi. Kendimi durduramıyordum. Mahir beni göğsüne çekti. Tişörtünü sıkı sıkı kavradım. Yaşlarım onu da ıslatırken bunu umursamadan saçlarımı okşadı. Kulağıma sakin olmam gerektiğini, konu her neyse halledeceğimizi fısıldıyordu.
Efsunlar ellerinde laptopla gelince yüzümü iyice Mahir’in göğsüne yasladım.
“Şşş tamam sen izlemeyeceksin.”
Metin’in söylediğini duymasaydım bu görüntüler ne derdim. Anlamayacaklardı belki de.
“Esved’in arabası değil mi bu?”
Efsun onu onayladı.
“Bizim kafenin karşı sokağı lan bura. Badeyi bekliyordu büyük ihtimal.”
“Kesin konuşmayı da izleyin.”
Beş dakika boyunca bütün görüntüleri incelediler.
“Abi ben bir halt anlamadım. Esved kafeye bakıyor hep. Arada Badeyi görüyor ona bakıyor. Niye gitmemiş yanına? Ya da Bade neye bu kadar üzüldü?”
Mahir buz gibi sesiyle konuştu.
“Tarihlere bakın. 1 yıl öncesine aitler.”
“N-ne demek bu?”
Cihangir’in bakışlarını üzerimde hissettim.
“Esved kafeye ilk defa geldiğinde Badeyi ilk görüşü değildi demek. Bir yıldır Badeyi izliyordu demek. Vedat abi haklıydı demek. Esved dava yüzünden Badeye yaklaştı demek. Ailesi gibi Badeyi de ortadan kaldırmak istiyorlar. Bunu en iyi güvenini kazanarak yapabilirler. Hepimiz kandırıldık demek.”
Cihangir kolumdan tuttu ve beni ayağa kaldırdı. Yüzümü avuçlarının arasına alırken dikkatle bana baktı.
“Ağlamayacaksın. Oyunu tersine çevireceğiz. Esved’e hiçbir şey belli etmeyeceksin.”
ŞİMDİ OKUDUĞUN
FIRÇA İZLERİ (İLK KİTAP)
Genç Kurgu🖌 Geçmişleri birlikte olmalarına müsaade edecek miydi? Acıları onları birleştirecek ya da ayıracaktı. Seçimi onlar yapacaktı...
