🖌
Özlem öyle tuhaf bir şeydi ki. İçini yakıp kavuran, sana acı çektiren bir duyguydu. Kulağa kötü bir şey gibi gelse de iyi bir şeydi de aynı zamanda. Özlem insanları birbirine bağlardı. Büyük özlemden sonra gelen kavuşma anı paha biçilemezdi. Eğer kavuşabiliyorsanız şanslıydınız.
Çantama kazağı koyup fermuarı kapattım. Vedat abi yarım saate gelecekti ve gidecektik. Çocukların işleri olduğu için gelemeyeceklerdi. Kafenin yükünü onlara bırakmak istemezdim ama buna çok ihtiyacım vardı. Onlar bunu benden daha iyi biliyorlardı.
“Bade Vedat abi gelmiş güzelim.”
Esat’a başımı sallayıp odamdan çıktım. Hepsine sarıldım.
“2 gün sonra döneceğim ama bir şey olursa arayın.”
“Sen bizi düşünme.”
Gülümseyip aşağı indim.
“Günaydın.”
“Günaydın abim.”
Biraz gergin gibiydi.
“Bir sorun mu var abi?”
“Çalışanlardan birine kızdım önemli bir şey değil.”
Arabayı hareket ettirmesiyle yolculuk başlamış oldu. Biraz dinlenebilmek için başımı cama yasladım.
…
“Bade abim uyan telefonun susmuyor.”
Omzumun sarsılmasıyla gözümü açtım. Cebimden telefonumu çıkardım. Vedat abi yanımdayken nasıl konuşacaktım ben?
“Efendim Mervecim?”
“Merve mi? Bade benim Metin.”
“Biliyorum tabi haberim var.”
“Kim var yanında?”
“Abimle Çanakkale’ye gidiyorum canım ama kızlar uğrayacaktı.”
“Demek Vedat yanında. Haber vermediğine göre anlık gelişti. Esved’in peşine birini taktım. Şehir dışına çıkıyor o da.”
“Aa siz taşınmadan görüşelim o zaman. Nereye taşınacaktınız?”
“Bilmiyorum onu daha. Yolda hala. Sen müsait olursan beni ararsın ben arayıp riske atmayayım.”
“Tamam canım görüşürüz.”
Ne haltlar karıştırıyorsun Esved?
“Düşüncelisin? Kimdi arayan?”
“Sınıf arkadaşım. Taşınacak falan da onu konuşuyorduk.”
Başını salladı.
“Mola verelim, kahvaltı yapalım olur mu?”
“Fark etmez bana.”
İlerideki tesislerde durdu. Ben lavaboya geçerken o yemekhaneye ilerledi. Çocuklar merak etmesin diye grubumuza mesaj attım. 1 saatlik yolumuz vardı.
İşlerimi halledip abimin yanına geçtim.
“Çorba söyledim. Otelde adam akıllı yeriz.”
Başımla onu onayladım. Etrafı incelerken elimin üstünde elimi hissettim.
“Abicim üzülme ama. Aileni görmeye gidiyorsun mutlu ol.”
Buruk bir tebessüm ettim.
“Anneni merak etmiyor musun abi?”
ŞİMDİ OKUDUĞUN
FIRÇA İZLERİ (İLK KİTAP)
Roman pour Adolescents🖌 Geçmişleri birlikte olmalarına müsaade edecek miydi? Acıları onları birleştirecek ya da ayıracaktı. Seçimi onlar yapacaktı...
