21.BÖLÜM

23 2 0
                                    


🖌

Etrafımdaki insanlara gülümseyerek baktım. Sonunda mutluydum, mutluyduk. 

Esved yanıma Caner'i gönderdikten iki gün sonra kendisi gelmişti.

O GÜN

“Bade somurtarak oturma kızım ya. Aşçımız dönmüş şükür memleketten bu arada.”

“İyi kurtuldun mutfaktan.”

Bir el koluma dolandı.

“Sen niye hala üzgünsün?”

Başımı Mahir'in omzuna yasladım.

“Gelmedi Mahir.”

“Geleceğim dedi sabret.”

“Mahir’e kulak ver.”

Duyduğum sesle başımı kaldırdım ve arkama döndüm. Esved biraz gerimizde bize bakıyordu. Ayağa kalkıp yanına gittim.

“Hoş geldin.”

“Hoş buldum konuşalım mı?”

Başımı sallayıp önden yürümeye başladım.

Kapının önündeki masaya karşılıklı oturduk. Konuşmasını bekliyordum.

“Özür dilerim. Seni korumak için de olsa senden saklamamalıydım. Sende biliyorsun sebebini.”

“Kızmıyorum sana.”

“Özür dilerim kıyamadığım göz yaşlarının akmasına sebep olduğum için.”

“Suçluydum.”

Dizimdeki ellerimi avuçlarına aldı. Kafasını hafif eğip yüzüme baktı.

“Çok üstüne geldim. Abarttım hatta. Sakince düşünüp senin yerine koyunca fark ettim bunu. Aklına o ihtimalin gelmesi çok doğaldı. Affet beni. Çok üzdüm seni.”

Boynuna sarıldım.

“Ben sana kızamam ki. Çok seviyorum seni.”

Yüzünü saçıma gömdü.

“Bu anı o kadar çok bekledim ki.”

GÜNÜMÜZ

Çok acı çekmiştik ama şuan hep birlikte ve mutluyduk. Cihangir, Mahir, Kadir ve Caner fenerbahçe galatasaray muhabbeti yapıyordu. Cihangir ve Kadir fenerliydi. Diğerleri galatasaraylı. Yok oymuş buymuş şu poziyonmuş tartışıyorlardı.

Esat ve Efsun da her zamanki  gibi atışıyorlardı.

Biz ise onları izliyorduk. Kafeden içeri giren kişiyi görünce Esved'in kollarından çıktım. Yağız’ı karşılamak için kalktım.

“Hoş geldin.”

“Hoş buldum. Dışarıdaydım uğramak istedim.”

“İyi yaptın. Gençler fakülteden arkadaşım Yağız.”

Çocukların da isimlerini söyleyip onları tanışırdım. Yakın olduğum biri değildi bana yardım için buradaydı. Geciken Efsun-Esat operasyonunu gerçekleştiriyordum. Haberi olan tek kişi Esvedti. Kıskançlığı önlemek içindi.

Kaş gözle Yağız’ı Efsun'un karşısına oturtturdum. Orası boş kalacak diye anam ağlamıştı.

“Planın inşallah ters tepmez güzelim.”

“Esat'ı tanıyorsam kıskançlığa dayanamayacak. Bu kadar uzadı çünkü Efsun’un yanında kimseyi görmedi.”

“Hadi bakalım.”

FIRÇA İZLERİ (İLK KİTAP)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin