🖌
Güven okyanusa atlamak gibiydi. Başta her şey güzel görünürdü. Batmaya başlayana kadar. Çırpınır çırpınır ve çırpınırsın. Ama her defasında daha da batarsın.
Evde kalırsam büyük kavga çıkacağını bildiğim için sakinleşmek için dışarı çıktım. Kapının önünde boş boş yolu seyrediyordum.
“Kardeşim konuş ne olursun. Yarım saattir hiçbir tepki göstermeden oturuyorsun.”
Mahir konuşana kadar geldiğini fark etmemiştim.
“Ben çok yoruldum be Mahir.”
Gözlerinden geçen acı ifadeden sonra yanına oturdu.
“Yanındayız. Ne olursa olsun ne yaşanırsa yaşansın seninleyiz.”
Bir şey demedim. Vedat abi de aynılarını söylüyordu. Ne haldeydik.
“Esved söylemiş defterin dedende olduğunu.”
Tahmin etmiştim.
“Daha hızlı ilerlesin diye isler haberleşiyorlar.”
“Ulan ne boktan durum. Ne desem boş.”
“Mahir kurcalamakla doğru mu yapıyorum?”
Elimi tuttu.
“Ailen için bütün çaban doğru yapıyorsun tabi ki. Bu yolda çok canın yandı. Daha da yanacak belki de. Ama atlatacağız. Neleri atlatmadık kızım biz.”
Gülüp beline sarıldım.
“Hava soğudu kalk hadi. İstemiyorsan bugün bu konu konuşulmaz.”
Başımı iki yana salladım.
“Kaç kaç nereye kadar?”
Bir şey demedi. Birlikte eve çıktık.
“Bade Allah aşkına önce beni dinle. Sonra kız yine.”
“Anlat.”
Sakalını sıvazladı.
“Esved söyledi defter mevzusunu. Dedenin şirketi oldukça küçük bilinmeyen bir şirket. Borçları da var baya. Borçları karşılığında defteri istedim. Aldım da. İlk işim içini yoklamak oldu. Bir arabanın içinden beni izleyenler vardı. Riske atamadım. Defterde hiçbir şey yoktu zaten yaktım bende.”
“Ne demek borç karşılığı?”
Oturduğu yerden dizlerine dirseklerini koydu.
“Bir miktar para işte.”
Saçımı sinirle geriye attım.
“Bir miktar para! Kim bilir o parayı ödemek için benim kaç yıl çalışmam gerekir. Sen bana sormadan bunu nasıl yaparsın?”
“Bade biz aileyiz. Aramızda paranın lafı mı olur?”
“Anlamıyorsun. Biz aileyiz ama birbirimizin arasına para mevzusu sokmayız. Bunu en iyi sen biliyorsun.”
Kafeyi açarken bize yardım için verdiği parayı bile kuruşu kuruşuna geri ödemiştik.
“Konu para mı şuan Allah aşkına?”
Efsun koluma dokundu.
“Bu sonraki mesele.”
Gözümü kapatıp sakinleşmeye çalıştım.
“Kim izliyordu seni?”
“Bilmiyorum. Tanıdık yüzler değildi. Suat olabilir başkaları olabilir.”
ŞİMDİ OKUDUĞUN
FIRÇA İZLERİ (İLK KİTAP)
Fiksi Remaja🖌 Geçmişleri birlikte olmalarına müsaade edecek miydi? Acıları onları birleştirecek ya da ayıracaktı. Seçimi onlar yapacaktı...
