31.BÖLÜM

7 2 0
                                    

🖌

                                                                     
 
Biri seninle mutlu değil, onu üzdün diye başkasıyla mutlu olamayacağını düşünmek nedendi? Sevgi, sevdiğinin mutluluğu için çabalamaktı. Bu sensiz bir hayat demek oluyorsa buna katlanırdın. Kendimizi vazgeçilmez sanmamızın sebebi çok değer görmemiz miydi? Çok sevsen de karşılığını göremeyince bir yere kadardı.

Esved içeri girdiği andan beri gözlerini omzumdaki koldan çekmemişti. Serdar abiyi ilk defa görüyordu ve tanımıyordu. Üzdüğün kadın başkasına gülünce susup oturacaksın. Başkasına hakkın yok çünkü.

“Kudurdu seninki?”

“Biz diye bir şey yok Serdarcığım.”

Gülüp saçımı öptü. Esved’in inadına yapıyordu ve amacına ulaşıyordu.

“Esved hayırdır? Haber vermemiştin bana?”

Bizdeki gözlerini Vedat abiye çevirdi.

“Proje dosyalarından birini imzalamayı unutmuşsun. Yarın sabah teslim edeceğim biliyorsun.”

“İmzalayayım o zaman. Aç mısın?”

Gözlerimi büyütüp Vedat abiye baktım. Göz kırptı. Ne planlıyorsun abi?

Esved kaskatı çenesiyle bakışlarını tekrar bize çevirdi. Serdar abi onu umursamadan köfteden parça kesip bana uzattı. Gülümseyip aldım.

“Açım aslında. Bir şeyler atıştırabilirim.”

Sırf Serdar abinin kim olduğunu öğrenmek içindi.

“Safiye Hanım bir servis daha açalım.”

Esved karşımızdaki boş sandalyeye oturdu. Efsun Serdar abiyi gösterip sırıttı. Esved dışında hepimiz Serdar abinin amacını anlamıştık. Kendince Esved’e ders veriyordu.

Metinle konuşmadan Esved’in dedesinin dediğini yapmalı mıydım? Salak değildi ya anlardı gerçi. Konuya nasıl girecektim ki? Ayrılalı 2 gün olmuştu daha ya.

“Gerilmesi gereken sen değilsin güzelim. O şerefsiz gerilsin.”

Serdar abinin kulağıma söylediği şeylerle kaşlarımı çattım.

“Deme öyle ya. Hem gerilmiyorum sadece onunla aynı ortamda bulunmak istemiyorum şuan.”

“Şuan bizi sevgili sanıyor olabilir.”

“Yuh abi sende. Bilmiyor mu bu çocuk beni.”

“Doğru o zaman seni sevdiğime emin.”

Gülümseyip kafamı iki yana salladım.

“Esved seni Serdarla tanıştırmadım. Üniversite arkadaşım.”

“Öyle mi? Esved Yıkılmaz.”

Çenesini sıkmaktan sesi tıslar gibi çıkıyordu. Serdar abi uzattığı eli sıktı.

“Memnun oldum Esved. Güzelim sen hiçbir şey yemedin.”

Ağzıma bir iki şey attı.

“Çok aç değilim Serdarcığım ben o yüzden.”

Vedat abinin gözüyle Serdar abiyi onayladığını gördüm. Bu yüzden Esved’i sofraya davet etmişti. Kıskansın diye.

“Vedat’a abi derken Serdar’a dememen tuhaf.”

Kaşlarımı çattım.

“Pardon seni alakadar eden bir şey mi var?”

FIRÇA İZLERİ (İLK KİTAP)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin