FIRÇA İZLERİ (İLK KİTAP)

FİNAL

🖌

                                                                    
Hayattan bazı şeyler bekliyorduk. Ev, para, mutluluk… Elde ettikçe yenisini istemekten asla çekinmiyorduk. Hep daha fazlası için çabalıyorduk. Bunun iyi bir şey olduğunu sanmıyorum. Aylardır tek istediğim ailemin katilini bulmaktı. Bulunduğu söyleniyordu, peki neden mutlu değildim? Suat Bey’in sözleri miydi aklımı karıştıran? Yoksa duyacağım şeylere olan korkum mu?

Telefonu kapatır kapatmaz toparlanıp evden çıkmıştık. Gerginlikten elim ayağım buz gibi olmuştu. Beni neler beklediğini bilmiyordum. Bu belirsizlik beni deli ediyordu.

“İsim verdi mi o adam Bade?”

“Hayır.”

Onlar gibi bende hiçbir şey bilmiyordum. Taksiden inince direk girişe yöneldim. Cihangir kolumu tutup yüzümü ellerinin arasına aldı.

“Öğrenmek istiyorsun biliyorum, korkuyorsun da. Ama sakin ol, biz yanındayız tamam mı güzelim?”

Başımı salladım. Şüpheyle bana baktı. Sakin olmamı kimse bekleyemezdi. İçeri girer girmez beni bekleyen Metin’i gördüm.

“Metin, anlat bana her şeyi.”

Önce bana sonra arkama bakış attı.

“Yalnız konuşalım.”

“Zaten Bade bize anlatacak.”

Mahir’e baktı.

“O onun bileceği iş.”

Birlikte odasına geçtik.

“Metin bir anda nereden çıktı bu katil?”

Omuzlarımdan tutup koltuğa oturttu.

“Sakin ol önce. Senin ailenin olduğu gibi benim babamın da katili olduğunu iddia ediyor.”

“Bugün Suat Yıkılmaz geldi kafeye. Konuştukları anlamsız gelmişti ama düşününce mantıklı. Akşam alacağın haber seni rahata kavuşturmasın dedi.”

Dayandığı masadan kalkıp önümdeki sehpaya oturdu.

“Tahmin ettiğim gibi esas katillerin yolladığı biri bu adam. Olay yıllardır onların işlerine çomak sokuyor. Artık bu dosyayı kapatmak istediler.”

“Suçsuz bir adamı gönderdiler.”

“Evet, adam olayların olduğu dönem muhasebede çalışıyormuş. Büyük ihtimalle Suat’ın bu işlerini gören adamdı.”

“Suat gerçek katili biliyor. Ama neden beni uyardı?”

Yüzünü ellerinin arasına aldı. Ona baktım. Bu sıkıntılı halinin tek bir açıklaması olabilirdi.

“Yeni öğrendiğin ve benden gizlediğin şey katilin kim olduğu değil mi?”

Başını kaldırdı. Bir süre yüzüme baktıktan sonra onayladı. Sinirle ayağa kalkıp odada volta attım.

“Nasıl bu kadar sakin olabilirsin? Babanın katilini biliyorsun Metin. Ve hiçbir şey yapmadan oturuyorsun.”

Karşıma geçip beni durdurdu.

“Hiç kanıt yok çünkü Bade. Sinirlensem, ortalığı yıksam bile hiçbir halt olmayacak. Elim boş.”

“Bana ne zaman söyleyeceksin?”

Bir şey demedi.

“Metin ben aylardır bunun için çabalıyorum. Şu birkaç aydır yaşadıklarım kolay şeyler değil. Bu adamlar beni öldürmeye bile çalıştı. Bilmek hakkım.”