Ξυπνα με

κεφάλαιο 23

Στους γονείς μου κάτσαμε μερικές μέρες και καταφέραμε να φύγουμε μόνο με τον όρο οτι θα ξαναέρθουμε σύντομα.Η μικρή τους συμπάθησε πάρα πολύ και απότι κατάλαβα τα σναισθήματα ήταν αμοιβέα.

Η ώρα ήταν πέρασμενη και έμεις κοντεύαμε να φτάσουμε,η μικρή ειχέ κοιμηθεί από ώρα και ο Στέφανος οδηγούσε σιωπηλος.Όταν φτάσαμε πήγα στο δωμάτιο μου να πάρω κάποια πράγματα για να κοιμηθώ με τον Στέφανο καθώς είχε στην κυριολεξία απαιτήσει να μετακομίσω στο δωμάτιο του.Βέβαια για να τηρήσουμε κάπως τα προσχήματα η βαλίτσα μου και τα υπόλοιπα πράγματα μου θα παρεμεναν ,μέχρι να επισημοποιήσουμε την σχέση μας, στο δωμάτιο μου.

Το σπίτι ήταν κατασκότεινο και προσπάθησα να κάνω αθόρυβα βήματα για να μην ξυπνήσω το προσωπικό.Μπαίνοντας στο δωμάτιο μου ένιωσα την θερμοκρασία να βρίσκεται γύρω στους 10 βαθμούς πιο κάτω απο όλο το υπόλοιπο σπίτι.Ανατρίχιασα και άνοιξα το φως προσπαθόντας να καταλάβω τι ακριβώς συναίβενε.

Για μερικά δευτερόλεπτα έμεινα να κοιτάω απορημένη γύρω μου καθώς όλη η επιφάνεια του πατώματος έμοιαζε να είναι καλυμμένη με φύλλα και παγωμένο νερό.Σηκώνοντας το κεφάλι μου συνειδητοπόιησα ότι το μεγάλο παράθυρο του δωματίου ήταν ορθάνοιχτο επιτρέπωντας στην κακοκαιρια της νύχτας να μπαίνει μέσα.

Ανατριχίαζοντας έκανε μερικά βήματα κα έκλεισα το παράθυρο κοιτώντας το χαμό γύρω μου.Στην συνέχεια χαμογέλασα.Η κυρία Νικη είχε ψύχωση με τα ανοίχτα παράθυρα.Μπορούσε να τα αφήνει όλη μέρα ανοχτά αδιαφορόντας για το κρύο.Αποφάσισα να μην πω κάτι στον Στέφανο γιατι δεν ήθελα να της δημιουργήσω μπελάδες.Στην συνέχεια πήρα κάποια πράγματα και αφού ετοιμάστηκα πήγα στο δωμάτιο του Στέφανου.

Αρκετή ώρα μετά και αφόυ είχαμε κάνει έρωτα πολλές φορές με κρατόυσε στην αγκαλία του και είμασταν έτοιμοι να κοιμηθούμε.Ξαφνικα μου ήρθε σαν αναλαμπή η μέρα που είχα γυρίσει κα τον είχα βρει μεθυσμένο.

-Στέφανε,μουρμουρισα

-μμμ?

-Θυμάσαι στις αρχές που είχα έρθει μια μέρα που είχα βγει και όταν γύρισα ήσουν μεθυσμένος?

Ανασηκώθηκε και με κοίταξε απορημένος-Δεν είμαι σίγουρος γιατι ρωτάς?

-Κάποια στιγμή ανέφερες τον αδερφο σου..

Τον ένιωσα να σφίγγεται ολόκληρος και μουρμούρισε-Και τι ακριβώς είχα αναφέρει?

-Οχί κάτι ιδιαίτερο,άπλα επαναλάμβανες κάτι για την Λυδία οτί πρέπει να ηξέρε

-Αλίκη δεν ξέρω για ποίο πράγμα μιλάς,είπε,είναι αργά και νυστάζω πολυ και όπως και να έχει δεν μου αρέσει να συζηταώ για τον αδερφό μου.

Γύρισε πλευρο και εγώ ένιωσα ηλίθια-συγγνώμη,μουρμουρισα.

Με έναν αναστεναγμό γύρισε πλεύρο και με αγκάλιασε-Εγω συγγνώμη,είπε,υπάρχουν κάποια πράγματα που δεν θέλω να θυμάμαι,αλλά όταν νίωθω έτοιμος θα σου τα πω

Κούνησα το κεφάλι μου και μέσα σε μερικά λεπτά αποκοιμήθηκα

.............................................................................................

-Δεν το πιστεύω, επανέλαβε για ακομά μια φόρα η Έμυ

Άγκιξε με το χέρι της τα σημάδια που είχε αφήσει ο Στέφανος στον λαιμό μου και μου χαμογέλασε

-Δηλαδή τώρα κοιμάστε μάζι?ρωτησε το βλέμμα της ήταν εύθυμο αλλα διέκρινα μια οτί είχε φρκάρει λίγο.

-Εμυ μου είσαι λίγο πουριτανη ,είπα χαμογελώντας.

-Εισαί χαζή,είπε,δεν είμαι και αν θές να ξέρεις και εγώ έχω κάνει,είχα κάνει...

Την κοιτουσα να κοκκινίζει και να χάνει τα λόγια της,δεν μου είχε αναφέρει κάτι πριν και υπέθεσα οτι δεν είχε ολοκληρώσει ακόμα.

-Έμυ μου λες οτι...?

-Όταν ήμουν δεκαοχτώ μια φορά με κάποιον αλλά ήταν λάθος,είπε γρήγορα

Κατάλαβα ότι αυτό το γεγονός την είχε σημαδέψει αλλά δεν έδωσα συνέχεια γιατί έδειχνε στενοχωρημένη.

Της χαμογέλσα και συνεχίσαμε να μιλάμε για άσχετα