Ξυπνα με

κεφάλαιο 26

Για λίγο παρέμεινα σιωπηλή,το κεφάλι μου ήταν γεμάτο με σκέψεις αντικρουόμενες.Δεν ήξερα τι έπρεπε να πώ και πως να αντιδράσω.Να δείξω το σοκ που μου προκάλεσε η δήλωση του?Να τον ρωτήσω περισσότερα?Προσπάθησα να πω κάτι αλλά ξαναέκλεισα το στόμα μου φοβούμενη μην πώ κάτι λάθος.

-Πές κάτι,είπε,σε παρακαλώ

Άφησα έναν αναστεναγμό να μου φύγει με αποτέλεσμα να ακουστώ σαν μπαλόνι που σιγά,σιγά χάνει αέρα.Ο ήχος αυτός στιγμιαία προκάλεσε το γέλιο του Στέφανου και το δικό μου.

Γύρισα και τον κοίταξα και του χαμογέλσα

-Ότι είπα και ότι νιώθω δεν αλλάζει,το παρελθόν είναι παρελθόν και σέβομαι τις επιλογές σου.

-Σε ευχαριστώ,μου είπε,δεν ήξερες πόσο καιρο το κουβαλάω μέσα μου.

-Ο αδερφός σου,το ρώτησα νίωθοντας κάπως αμήχανα,δεν υποψιάστηκε τίποτα?

Με κοίταξε με μελανχολικό βλεμμα-Δεν ξέρω,ειλικρινά δεν ξέρω.Μέχρι ένα σημείο νόμιζα οτι δεν ήξερε τίποτα.Και έτσι σκόπευα να παραμείνει η κατάσταση.Αγαπούσε πάρα πολύ την Λυδία και δεν σκοπεύα ποτέ να του το χαλάσω αυτό.Μία μέρα όμως μου ζήτησε αν ποτέ πάθει κάτι να την προσέχω.Ακόμα θυμάμαι τα λόγια του.Έιναι περισσότερο δικία σου απ'οτι δικία μου και το ξέρουμε και οι δύο αυτό.Τα είχα χάσει εκείνη στην στιγμή.Θα μπορούσε να αναφέρεται στο γεγονός οτι η μικρή μου είχε πάντα πολύ μεγάλη αδυναμία και επιζητούσε την προσοχή μου συνεχώς.Το βλέμμα του όμως εκείνη την στιγμή μου τα έλεγε όλα.Δεν πρόλαβα να το ξανασυζητήσω μαζί του,μερικούς μήνες μετά έγινε το ατύχημα και τα υπόλοιπα τα ξέρεις.

Τον κοίταξα για λίγο μην έχοντας τι να πω.Το μόνο που ήθελα ήταν να σβήσω αυτή την μελανχολια απο πάνω του.Του χαίδεψα απαλά το πρόσωπο και του χαμογέλασα.

-Είτε είσαι πατέρας της είτε όχι την αγαπάς το ίδιο και είμαι σίγουρη οτί αν σε έβλεπε ο θοδωρής θα ήταν ήσυχος και σίγουρος για την τύχη της.

Δεν είπε κάτι και με τράβηξε κοντά του.

-Αλίκη,είπε ξέρεις οτί ειναι 4 παρά είκοσι τα ξημερώματα?ρώτησε

Έμεινα αποσβωλομένη να κοιτάζω την φωτεινή επιγραφή που έλεγε την ώρα ανοιγοκλείνοντας τα μάτια μου και συνειδητοποιόντας οτί μου απέμεναν γύρω στις 4 ώρες ύπνουν

-Δεν νομίζω ότι στο είπα αλλά σε τρείς ώρες ξαναφεύγω,είπε

-Τι πράγμα?ρώτησα