Ξυπνα με

κεφάλαιο 34

Ανάμεσα στις άπειρες ερωτήσεις που είχα να κάνω στον Στέφανο και στην προσπάθεια μου να συλλέξω μερικά απο τα πολύ προσωπικά μου αντικείμενα για το ταξιδι κάταφερα να μπω στο αυτοκίνητο μέσα σε μερικά μόλις λεπτά.Και η διαδρομή πέρασε σιωπηλά.Με μερικές μόνο ερωτήσεις δικές μου και ακόμα πιο λίγες απαντήσεις του Στέφανου.

Είχε εξαφανιστεί μετά τον παιδικό,δεν υπήρχε κάποιο σημείωμα απαγωγής και ναι τελευταία ήταν κατσουφιασμένη αλλά αυτό οφειλόταν σε άλλο λόγο.Στην συνέχεια με κοίταξε λοξά αλλά φυσικά δεν ήταν η ώρα να το συζητήσουμε.

Ξαφνικά το κινητό μου χτύπησε αλλά αυτη την φορά το μήνυμα δεν ήταν για μένα,αλλά για τον Στέφανο.Αναγκάστηκε να κάνει στην άκρη το αυτοκίνητο και να πάρει μερικές βαθειές ανάσες για να καταφέρει να ηρεμίσει.

Την αγάπη μου για σένα τόσο καλα κρατάω σαν το πιο πολύτιμο λουλούδι,τον πιο σπάνιο καρπό,οτί σου λείπει θα στο δώσω,έλα να γίνουμε έγω,εσύ και η Λυδία μια οικογένια και ευτηχισμένοι να της δώσουμε αυτό που έχει τόσο μεγάλη ανάγκη.Στέφανε μην μας εγκαταλείψεις τώρα.....

Το πρόσωπο του είχε χλωμίασει διαβάζοντας το αλλοπρόσαλο μήνυμα.Όταν επιτέλους κατάφερε να βγάλει κάτι που θύμιζε φωνή έμοιαζε λες και είχε χάσει όλη του την ενέργεια.

-Εγώ είμαι ο στόχος,μουρμούρισε,εγώ απο την αρχή,έμενα ήθελε και την πλήρωσες εσύ και το κοριτσάκι μου,τα πίο αγαπημένα μου πρόσωπα στον κόσμο.

Τον κοίταζα χώρις να ξέρω τι να πω.Το ήξερα οτί δεν ήταν η κατάλληλη στιγμή αλλά δεν μπόρεσα να κρατηθώ.

-Στέφανε,πρίν φύγω,σε άκουσα να λές κάποια πράγματα...

Γύρισε και με κοίταξε παραξενεμένος

-Και το ξέρω οτί δεν είναι η κατάλληλη ώρα αλλά μου δημιουργήθηκε η εντύπωση οτί πίστευες οτί απλά ήμουν τρελή.Κόμπιαζα και δεν μπορούσα να ολοκληρώσω αυτά που έλεγα.

Με κοίταξε βαθεία στα μάτια και αναστέναξε.-Δεν είναι η ώρα αλλά να ξέρεις οτι θα κάνουμε μια μεγάλη συζήτηση γύρω απο αυτό το θέμα.

Τα μάτια του είχαν αποκτήσει μια περίεργη λάμψη.Ανάμεικτη απο φόβο,απέχθεια,και διπίστωση.

-Στέφανε τι έπαθες?ρώτησα

-Υποψιαζόμουν όντως κάποιον εκείνη την μέρα που με άκουσες να μιλάω,αλλά τα γεγονότα δεν συνδέονταν γιατί δεν υπήρχε κίνητρο.Και κατάφερε μάλιστα να παίξει τόσο καλά θεάτρο και να προβάλλει αντεπιχειρήματα που κατάφεραν να με απαλλάξουν απο τις αμφιβολλίες.

Είχα μείνει να τον κοιτάζω κάπως φοβισμένη

-Στέφανε πές μου,μουρμούρισα αλλά δεν μου απάντησε.

Έβγαλε το κινητό του και κάλεσε έναν αριθμό.

-Το ξέρετε το σπίτι που ειναι στο δάσος πίσω απο την λίμνη?αυτό που πηγαίνουν την κυνηγετική περίοδο και μένουν οι κυνηγοι?

Έλαβε κάποια απάντηση που δεν μπόρεσα να ακούσω.

-Πηγαίντε τώρα,ούρλιαξε,ξέρω ποιός έχει την μικρή και γιατί,βιαστείτε.

-Στέφανε πές μου,φώναξα.

-Υπομονή,μου απάντησε καθώς πλησιάζαμε το μικρό σπίτι,και θα λυθούν όλα.