Ξυπνα με

κεφάλαιο 41

Για ένα λεπτό ένιωσα τα πάντα να σταματάνε και το βλέμμα μου αιχμαλωτίστηκε στο βλέμμα του Στέφανου.Λάθος στο βλέμμα του πολύ θυμωμένου Στέφανου.

-Εγώ να φύγω,είπε ο Σταύρος κοιτόντας με αμήχανα.

-Δεν θα μας συστήσεις Αλίκη?ρώτησε και αντιλήφθηκα οτι με το ζόρι συγκρατούσε τον εκνυρισμό του.

-Στέφανε από εδώ ο Σταύρος,ένας πολύ καλός μου φι...

Δεν πρόλαβα να ολοκληρώσω και ο Στέφανος μίλησε-Ξέρω ποίος είναι..

Ο Σταύρος χαμογέλασε και με αγκάλιασε-Θασε περιμένουμε σπίτι κάποια στιγμή..είπε και αφού χαιρέτησε τον Στέφανο έφυγε αφήνοντας μας μόνους μας.

-Λοιπόν?ρώτησα 

φαινόταν πολύ εκνευρισμένος.-Λοιπόν τι?είπε

-Δεν θα περάσεις μέσα?ρώτησα καθώς τόση ώρα στεκόταν ακόμα στο κατώφλι του σπιτιού.

Με ένα βήμα μπήκε μέσα και με κοίταξε άγρια-Αλίκη με δουλεύεις?ρώτησε γρυλίζοντας σχεδόν.

-Γιατί το λες αυτό?τον ρώτησα όσο ποίο αθώα μπορούσα προσπαθόντας παράλληλα να μην γελασω.

-Αλικη έχω οδηγήσει εννία ώρες,έψαχνα το σπίτι σου τρεις μέρες και έχω να κοιμηθώ από τότε πού έφυγες.Και έρχομαι εδώ και σε βλέπω με τον πρώην σου

 -Γιατί ήρθες?ρώτησα προσπαθόντας να παραμείνω ανέκφραστη,σου είχα πεί πως χρειαζόμουν χρόνο.

Με κοίταξε προσπαθόντας να παραμείνει ψύχραιμος,-Όταν θα ξέρεις τι θες ενημέρωσε με,είπε και κατευθήνθηκε προς την πόρτα ανοίγοντας την.

Με μια κίνηση τεντώθηκα και τον έπιασα απο το χέρι.

-Που πας?τον ρώτησα,τόσο δρόμο έκανες να μην σου βάλω κάτι να πίεις?

Γύρισε απότομα και η έκφραση του είχε αλλάξει.Με μια κίνηση με πλησίασε και έκανε ένα βήμα κοντά μου.Έσκύψε και με φίλησε στο λαιμό κάνοντας με να χάσω την αναπνοή μου για λίγο.

-Σου είχα πεί να μην παίζεις Αλίκη,μουρμούρισε.

-Στέφανε,είπα όσο μπορούσα να διατηρήσω την ηρεμία μου.πρέπει να μιλήσουμε.

Απομακρύνθηκε απο εμένα και έκατσε σε μια πολυθρόνα.-Ακούω,είπε σταυρώνοντας τα χέρια του.

-Έπρεπε να μιλήσω με τον Σταύρο,να ξεκαθαρίσω και να μου εξηγήσει.Γιατί αλλίως κάθε φορά,με την παραμικρή δυσκολία και παρεξήγηση θα έφευγα μακρία.Ο Σταύρος είναι με την Έλενα και είναι πολύ ευτυχησμένοι.Και μου εξήγησε κάτι πολύ σημαντικό.

Σε αυτο το σημείο τον κοίταξα αλλά απέυγε το βλέμα μου.

-Ξέρεις τι μου εξήγησε?ρώτησα αλλά συνέχισε να κοιτάει αλλού.

Πλησίασα κοντά του και έκατσα στην αγκαλία του.

-Μου ειπε για την αληθινή αγάπη και πως αξίζει να τα παρατήσει κανείς όλα όταν την βρεί.Γιατο πόσο μπορεί να υποφέρει κανείς αν την αγνοήσει.Και τότε κατάλαβα πώς εγώ το έχω βρεί αυτό.

Έσκυψα και τον φίλησα περιμένοντας την ανταπόκριση του που ήρθε γρήγορα.

-Σαγαπώ,του είπα μετά από λίγο σαγαπώ πίο πολύ και απο μένα.

Με κοίταξε με τα μάτια του δακρυσμένα και σηκώθηκε όρθιος.Τον κοίταξα παραξενεμένη αλλά για λίγο μόνο.

Γιατί σύντομα γονάτισε μπροστά μου και έβγαλε ένα μικρό κουτακι.

Έμεινα να τον κοιτάω χωρίς να μιλάω

-Αλίκη,με κάνεις το ποίο ευτυχησμένο άνθρωπο του κόσμου,είπε με σπασμένη φωνή,θα γίνεις γυναίκα μου?ρώτησα και το μόνο που κατάφρα ήταν να γνέψω και να πέσω στη αγκαλία του.

-Θα είμαστε η πίο χαρούμενη οικογένια του κόσμου,είπε και με έσφιξε στην αγκαλία του.Εμείς και τα παιδία μας,είπε χαιδεύοντας την κοιλία μου.

Έμεινα για μερικά δευτερόλεπτα να τον κοιτάω προσπαθόντας να συνειδητοποιήσω αυτό που είχε πεί.

-Θες να πείς..είπα

-Έκανα εξετάσεις,και η Λυδία είναι κόρη μου.

Δεν είπα τίποτα άλλο έμεινα στην αγκαλία του γνωρίζοντας οτί θα είμασταν για πάντα ευτυχισμένοι.

....................................................................................

Γεία σας!!Κορίτσια μου το επόμενο κεφάλαιο θα είναι το τελευταίο..ελπίζω να σας άρεσε το σημερινό..φιλιααααα