Ξυπνα με

Κεφαλαιο 4

Ειχα επιστρεψει αρκετη ωρα στο μικρο ξενοδοχειο και προσπαθουσα να κοιμηθω χωρις αποτελεσμα.Οι διπλανοι ενοικοι του δωματιου ειχαν αρχισει να φωναζουν πριν μιση ωρα και δεν ειχαν σταματησει ακομα.Βεβαια δεν θα μπορουσα να κοιμηθω ουτως η αλλως καθως προσπαθουσα να καταληξω σε μια αποφαση.

Η αληθεια ηταν οτι η ζωη μου τον τελευταιο χρονο ειχε χασει το ενδιαφερον της.Πραγματι πληγωθηκα παρα πολυ οταν χωρισα με τον Σταυρο.Μπορει να τσακωνομασταν τον τελευταιο καιρο αρκετα συχνα αλλα μομιζα οτι αυτο που ειχαμε ηταν μοναδικο.Αποτι φαινεται εκανα λαθος,τουλαχιστον αυτο καταλαβα οταν τον επιασα στο κρεβατι μας με την κολλητη μου.Ακομα θυμαμαι τον πονο που ειχα νιωσει,τον θυμο,την απογοητευση.<<Δεν θα καταλαβαινες,ακομα και αν σου εξηγουσα δεν θα καταλαβαινες>>.Αυτα ηταν τα τελευταια λογια που μου ειπε πριν εξαφανιστει με την ελενα στεροντας μου καθε επιθυμια για να ζω.

Ξαφνικα τιναχτηκα με μια κινηση προσπαθοντας να διωξω τις σκεψεις απο τι μυαλο μου.Οσο περνουσε η ωρα τοσο πιο σιγουρη ημουν.Θα δεχομουν αυτη την δουλεια.Χρειαζομουν οποσδηποτε ενα νεο ξεκινημα.Εκλεισα το φως και σκεπαστηκα θα χρειαζομουν δυναμεις.

Την επομενη μερα κατα τις 15:00 εκατσα στην εισοδο του ξενοδοχειου περιμενοντας τον κυριο κωσταντινο.Ειχε χαρει πολυ οταν του τηλεφωνησα το πρωι και ειπε οτι πρεπει να ξεκινησουμε αμεσως.Ειχα αρχισει να ανγχονομαι σχετικα με την αποφαση μου καθως δεν ειχα καμοια εμπειρια με τα μικρα παιδια,οστωσο οταν το κινητο μου χτυπησε σηκωθηκα πηρα την βαλιτσα μου και κατευθηνθηκα προς την εξοδο με σχετικη αισιοδοξια.

Τεσσερεις ωρες μετα ακομα οδηγουσαμε και το σκοταδι ειχε αρχισει να πεφτει.Προσπαθησα να ρωτησω τον κυριο κωσταντινο αν ηθελε βοηθεια με την οδηγηση αλλα μου ειπε οτι ειναι η δουλεια του και δεν με αφησε.

-Ο κυριος Αντερσεν γνωριζει για την αφιξη μου?ρωτησα κοιτοντας τον κυριο κωσταντινο

-Βεβαιως ,απαντησε,του εχω μιλησει για σενα και σε περιμενει.

Τον κοιταξα καπως ανυσηχη και τον ρωτησα -Πιστευετε οτι θα συνεργαστουμε ευκολα

Με κοιταξε με ενα μειδιαμα και μου ειπε-αυτο θα σε αφησω να το συμπαιρανεις μονη σου.

Για το υπολοιπο της διαδρομης δεν μιλησα και οταν δυο ωρες μετα φτασαμε δεν μπορουσα

να πιστεψω αυτο που εβλεπα.Βρισκομασταν σε ενα μικρο χωριο οπου καθε επιφανεια ητανκαλυμμενη με χιονι.Κοιταξα γυρω μου με χαμογελο και συνγχρονως τυλιξα γυρω μου πιο σφικτα το λεπτο μπουφαν μου γιατι παγωνα.Ο κυριος Κωσταντινος το παρατηρησε και με παροτυνε να βιαστω δειχνοντας μου το σπιτι.Τοτε εμεινα πραγματικα αφωνη βλεποντας μπροστα μου το πιο ομορφο σπιτι που εχει χτιστει ποτε.Δεν ηταν ουτε πολυ συγχρονο ουτε πολυ πολυτελες.Ηταν μεγαλο απο γκριζα πετρα και ειχε τριγωνη οροφη.Μπροστα ειχε μια φαρδεια βεραντα που στηριζοταν σε δυο φαρδεια δοκαρια σκουρου ξυλου.Με διστακτικα βηματα αναιβηκα τα σκαλια και βρεθηκα στην βεραντα.Κοιταξα γυρω και αντικρυσα ενα τοσο ομορφο τοπιο που δακρυσαν τα ματια μου.Παραλληλα ομως αρχισα να τρεμω οποτε μπηκα. μεσα στο σπιτι που μολις ειχε ξεκλειδωσει ο κυριος κωσταντινος.Εκει με περιμενε ενα δευτερο σοκ καθως το εσωτερικο θυμιζε σαλε στην ελβετια.Χαμογελασα και αρχισα να κοιταω γυρω μου οταν ξαφνικα ενιωσα κατι μικρο και βαρυ να πεφτει πανω μου.Εσκυψα και ειδα ενα μικρο μκοριτσακι γυρω στα πεντε να με κοιτααι εχθρικα.Ηταν τοσο χαριτωμενο που δεν αντεξα και της χαμογελασα.Με κοιταξε ακομα πιο θυμωμενη και μου ειπε

-Ποια εισαι εσυ?

-Ειμαι η αλικη εσενα πως σε λενε?την ρωτησα

-Δεν σου λεω μου απαντησε και εφυγε γρηγορα.

-Μην ανυσηχεις,μου ειπε ο κυριος κωσταντινος,ειναι καλο κοριτσακια

του χαμογελασα και τον ρωτησα-Ο κυριος Αντερσεν ειναι εδω?ρωτησα

-Λογικα δεν θα αργησει, μου ειπε ,Τωρα αφησε με να σου δειξω που ειναι το μπανιο να ετοιμαστεις να ερθεις να φαμε και μετα θα σου δειξω το δωματιο σου.

Δεκα λεπτα αργοτερα αρχισα να κατευθηνομαι προς την τραπεζαρια νιωθοντας αμηχανα κγιατι ημουν μονη μου.Ξαφνικα επεσα πανω σε κατι σκληρο και σηκωσα τα ματια μου να αντικρυσω το προσωπο το οποιο σχεδον με εριξε κατω.Αμαν πια σε αυτο το σπιτι δεν ββλεπουν που πηγαινουν? Οι διαμαρτυριες σκαλωσαν στο μυαλο μου οταν αντικρυσα μπροστα μου ενα ζευραι ματια στο χρωμα τις θαλασσας.Εκανα ενα βημα πισω και ειδα εναν αντρα γυρω στο ενα ογδοντα με σκουρα θαλασσια ματια και μαυρα μαλλια.Το σωμα του φαινοταν καλογυμνασμενο και ενα ημουν ετοιμη να μιλησω οταν αυτος εβαλε μια φωνη

-Κωσταντινεε πια ειναι αυτη και γιατι επεσα πανω της?

Ενιωσα να κοκκινιζω καλα τροπους δεν ειχαν σε αυτο το σπιτι?

Του ετεινα το χερι μου και τον. κοιταξα ειρωνικα -Αλικη Κεδικογλου η νεα νταντα της ανηψιας του κυριου Αντερσεν.Με κοιταξε ακομα πιο ειρωνικα και περνοντας το χερι μου ειπε Στεφανος αντερσεν.

Ενιωσα να κοκκινιζω..ωχ αυτος ηταν

.....