Ξυπνα με

κεφάλαιο 27

-Εγώ πάλι νίωθω οτί κάτι δεν μου λές

-Μία χαρά είμαι Στέφανε απλά είμαι κουρασμένη και μου λείπεις

Μιλούσα με τον Στέφανο στο τηλέφωνο εδώ και 25 λεπτά περίπου και αν και δεν του είχα πει τίποτα για τις υποψίες μου είχε καταλάβει οτί κάτι δεν πήγαινε καλά.Εδώ εγώ δεν ήμουν σίγουρη για το τι ακριβώς συνέβαινε.Τελευταία τα πράγματα ήταν τόσο  περίεργα  που δεν ήξερα τι να υποθέσω.

-Αλίκη με ακούς?

Η φωνή απο την άλλη γραμμή με έκανε να τιναχτώ

-Συγγνώμη αφαιρέθηκα,είπα,

-Σε ρώτησα αν είσαι σίγουρα καλά...

-Μια χαρά είμαι αγάπη μου.

-Καλά,θα τα πούμε σε λίγες μέρες,μου λείπεις πολύ.

Του απάντησα και το έκλεισα.Στην συέχεια αναρωτήθηκα τι να κάνω καθώς η μικρή είχε φύγει για τον παιδικό και ήμουν μόνη μου στο σπίτι.Μια σκέψη πέρασε από το μυαλό μου και χαμογέλασα.Είχα να περάσω την Έμυ απο ανάκριση σχετικά με το ραντεβού που είχε.

..................................................................................................

-Δεν έχω να σου πω κάτι αλλό

Κοίταξα την Έμυ κατσουφισμένη-Δηλαδή δεν το κάνατε?

Την είδα να κοκκινίζει και αμέσως το μετάνιωσα -Εγώ ,όχι δεν....άρχισε να τραυλίζει

-Κάλα μην ανησυχείς,της χαμογέλασα,δεν σε πιέζω άλλο

Ξαφνικά κόιταξα το ρολοί μου και συνειδητοποίησα με με φρίκη ότι έπρεπε να γυρίσω γιατί η μικρη θα ερχόταν σε λίγο.Χαιρέτησα την Έμυ και έφυγα γρήγορα.

......................................................................................................

Η μικρή τιτίβηζε εδώ και ώρα ενυσχίοντας τον πονοκέφαλο που είχε εμφανιστεί εδω και ώρα.Της έγνεψα σε αυτό που έλεγε και πήρα ένα παυσίπονο.Λίγη ώρα αργότερα αυτό αποδείχθηκε μεγάλο λάθος καθώς μόλις που πρόλαβα να φτάσω στο μπάνιο.Η μικρή με κοιτούσε με ανυσηχία καθώς έκανα εμέτο.Πλύθηκα και της χαμογέλασα καθυσηχιστικά.

-Είσαι καλά?με ρώτησε με ανησυχία

-Ναί αγάπη μου,απλά έφαγα κάτι και με πείραξε

Με κοίταξε διερευνητικά αλλά υποχώρησε και άρχισε να ετοιμάζεται για ύπνο.

Όταν πλέον είχε αποκοιμηθεί κατευθήνθηκα προς το δωμάτιο μου πραγματικά κουρασμένη ελπίζοντας να έχω έναν ήρεμο ύπνο.Δεν αντιλήφθηκα τίποτα το περίεργο και μερίκα δευτερόλεπτα αργότερα έπεσα σε έναν βαθύ ύπνο.

Ανέβαινα  τις σκάλες προς το δωμάτιο μου.Παντού επικρατούσε μια σιγή εκωφαντική σχεδόν αλλόκοτη.Αυτή την φορα ήξερα τι θα γίνει κατευθήνθηκα γρήγορα πρς το δωμάτιο μου για να αιφνιδιάσω το πρόσωπο που ήδη ήξερα οτί βρισκόταν στο κρεβάτι μου.Ξαφνικά ενώ ήμουν στα μισά τις σκάλας άκουσα έναν θόρυβο.Έναν θόρυβο πολύ ανατριχιαστικο,έναν θορυβο που έμιαζε σαν προέρχεται από ενα.....

Άνοιξα τα μάτια μου και η καρδία μου χτυούσε με χίλιους παλμούς το λεπτό.Κοίταξα το κινητό μου και είδα οτι η ώρα ήταν περασμένες 3:00.Ήξερα οτί δεν είχα ξυπνήσει απο τον εφιάλτη,αλλά δεν μπορούσα να ακούσ κανέναν θόρυβο.

Έτριψα τα μάτια μου και προσπάθησα ματαία να ξανκοιμηθώ.Το πρωί όταν σηκώθηκα για να ξυπνήσω την Λυδία ήμουν ράκος.Το κεφάλι μου πονούσε ακόμα περισσότερο απο χθες ανακατευόμουν και είχα πολύ κακή διάθεση.

Αφόυ την είχα στείλει στον παιδικό και ενώ ήθελα να ξαπλώσω άκουσα το κουδούνι να χτυπά και κατευθήνθηκα προς την πόρτα.Μπροστά μου είδα ένα μεγάλο μπουκέτο λουλούδια.Κοίταξα τριγύρω αλλά δεν είδα κανέναν.Σήκωσα τα λουλούδια απο κάτω και έβγαλα την κάρτα.

Δώδεκα λουλούδια κόκκινα σαν την φωτία τριαντάφυλλα,για τον κρυφό έρωτα που σύντομα θα ανακαλύψεις

Ένα τριαντάφυλλο κίτρινο,για τον άνθρωπο που σύντομα θα χάσεις.

Και ένα τριαντάφυλλο λευκό σαν το θάνατο,γιατι μόνο εκεί οι ψυχές βρίσκουν γαλήνη.

Γύρισα την κάρτα απο την άλλη τρέμοντας ψάχνοντας για κάποιον αποστολέα αλλά όπως το περίμενα ήταν λευκή.Τρέμοντας έτρεξα και την έκρυψα στο συρτάρι μου,με σκοπό να την δείξω στον Στέφανο.Στην συνέχεια κανόνισα να κοιμηθούμε με την Λυδία σπίτι της Έμυς καθώς δεν ήθελα να το διακυνδυνεύσω να είναι η μικρή σπίτι.Πήρα μια βαθεία ανάσα,σε δύο μέρες ο Στέφανος θα γυρνούσε και θα λυνόταν το πρόβλημα αυτής της ηλίθιας φάρσας.Γιατί ειλικρινα ήλπιζα να ήταν φάρσα.

................................................................................................................................

Γεία σας κοριτσάκια μου,τι κάνετε?Ήθελα να σας ευχαριστήσω ακόμα μια φορά για την συμμετόχη σας γιατί είναι πολύ σημαντικό για μένα και μου δείνει κίνητρο να γράφω.Επίσης ήθελα να σας πω οτί ελπίζω να μην έχετε βαρεθεί με τις τελευταιές "τρομακτικές' εξελίξεις τις ιστοριας,άπλα εξυπηρετούν κάποιο σκοπό.Πολλά φιλάκια :) :) :)