Ξυπνα με

κεφάλαιο 35

Ο Στέφανος οδηγούσε σαν τρελός μέχρι που φτάσαμε έξω απο την μικρή καλύβα.Απέξω ήταν μαζεμένοι αστυνομικοί που είχαν περιφράξει τον χώρο.Ο Στέφανος πάρκαρε απότομα και τράβηξε το χειρόφρενο.Βγένοντας έξω κατευθήνθηκε προς τους ατυνομικούς απαιτώντας να μπει μέσα στο σπίτι.

Πλησίαζα και τον άκουσα να φώναζει.-Τι πάει να πεί απαγορέυται?αυτην την στιγμή μέσα είναι η εξάχρονη ανιψία μου με μια ψυχοπαθή γυναίκα.Η ζωή της απειλείται.

Ο αστυνομικός προσπάθησε να τον  ηρεμήσει-Και γιαυτό ακριβώς δεν μπορείτε να μπείτε μέσα.Οσο η κατάσταση είναι στα χέρια της αστυνομίας η μικρή είναι ασφαλής.Αν όμως επέμβετε δεν γνωρίζουμε τι μπορεί να συμβεί.Αυτή η γυναίκα έχει διαστρεβλώσει τόσο τα γεγονότα που καλύτερα να μην έρθει σε επαφή μαζί σας.

Αυτήν την στιγμή άρχισα να χάνω εγώ την ψυχραιμία μου.-Θα μου πείτε τι ακριβώς συμβαίνει?ρώτησα προσπαθόντας να κρατήσω την φωνή μου χαμηλά.Ποιός είναι μέσα?γιατί δεν πάτε να βγάλετε την μικρή κατευθείαν?

Ο Στέφανος και αστυνομικός με κοίταξαν αμήχανα.-Είναι καλύτερο να μην γνωρίζετε δεσποινης μέχρι την τελευταία στιγμη για την ασφάλεια σας.Ο λόγος για τον οποίο δεν έχουμε ενεργήσει ακόμα είναι οτι πρέπει να περιμένουμε διαταγές απο τον αρηγό της ατυνομίας,καθώς όπως είπα και στον κύριο Στέφανο πρέπει να δράσουμε με μεγάλη προσοχή.

Και έτσι πέρασαν τα επόμενα είκοσι λεπτά μέσα σε μια κατάσταση σοκ,παραζάλης.Ήθελα να τρέξω και να βγάλω την Λυδία απο κει μέσα.Ήθελα να ορμήσω και να επιτεθώ,κάνοντας κακό σε αυτό το άτομο που ήταν μέσα και είχε ταράξει τοσο πολυ την ζωή μου.

-Τι θα γίνει?φώναξα κάποια στιγμή.

-Ηρεμίστε,μου απάντησε ένας αστυνομικός,ο αρχήγος έφτασε και θα επικοινωνήσει με την δράστη,υπάρχει τηλέφωνο.

Παρατήρησα τον υπεύθηνο να μιλάει κοφά και στην συνέχεια να με κοιτάζει με φόβο 

-Τι έγινε?ρώτησα με τρεμάμενη φωνή

Ο αστυνομικός με κοίταξε-Ζητάει να σας δεί,είπε,μόνο αφού σας μιλήσει θα αφήσει την μικρή ελεύθερη αλλίως κυνδιεύει.

Κούνησα το κεφάλι μου καταφατικά και αφού απάντησε στο τηλέφωνο το έκέισε.

Κατευθήνθηκα έξω απο την είσοδο του σπίτιου με ψηλά τα χέρια και οι αστυνομικοί απομακρύνθηκαν.Και τότε η πόρτα άνοιξε και βίωσα μια απο τις στιγμές απόλυτης διαύγειας.Γιατί όλα ήταν ξεκάθαρα.Γιατι όλα ταίριαζαν.Και το ήξερα βαθεία μέσα μου το ήξερα τόσ οκαιρό.

Γιατί μπροστά μου στεκόταν το άτομο που είχε φέρει τόση δυσκολία στη ζωή μου.Μπροστά μου στεκόταν η Έμυ.

.........................................................................................................................

Κοριτσάκια μου ελπίζω να μην θέλετε να με σκοτώσετε που το κόβω εδώ σήμερα.Μικρό αλλά ουσιώδες το κεφάλαιο τι λέτε?Ελπίζω να καταφέρω να βάλω και αύριο..φιλάκια και όνειρα γλυκά(μιας και είναι νύχτα)...