Ξυπνα με

κεφαλαιο 6

Την επομενη μερα μολις ειχα στειλει την μικρη στλν παιδικο και ειχα δυο ωρες μπροστα να κανω μια βολτα στο χωριο.Ντυθηκα ζεστα και αφου κουμπωσα το μπουφαν μου ξεκινησα να περπαταω.Αρχισα να παρατηρω για αλλη μια φορα τις χιονισμενες σκεπες ,τα δεντρα και τα μικρα μαγαζακια που ολοκληρωναν το γραφικο χωριο.Γρηγορα ομως η σκεψη μου εφυγε και αρχισα να σκεφτομαι οσα ειχαν γινει απο την μερα που ηρθα και συγκεκριμενα τον Στεφανο.Ηταν αναμφιβολα παρα πολυ ομορφος και λατρευε την λυδια.Σε γενικοτερο πλαισιο ομως ηταν αγενης σε βαθμο να προκαλει αντιπαθεια.Αντιθετα με τον Σταυρο που απο την πρωτη στιγμη ηταν ευγενικος και γλυκος παρολοπου στο τελος αποδειχτηκε..

Κουνησα το κεφαλι μου για να διωξω τις σκεψεις καθως πρωτων δεν ηθελα να σκεφτομαι το παρελθον και δευτερον γιατι συνιδειτοποιησα οτι ειχα χαθει.Κοιταξα το κινητο μου και εβρισα απο μεσα μου.Η ωρα ηταν 10:20 και επρεπε να επιστερψω σπιτι το συντομοτερο.Προσπαθησα να τηλεφωνησω στον κυριο κωσταντινο αλλα δεν ειχε σημα.

-Καλημερα εισαι η αλικη?

Γυρισα ξαφνιασμενη και ειδα μια κοπελα στην ηλικια μου με κοκκινοπα μαλια μεχρι τους ωμους και γαλαζια φωτεινα ματια.

Πριν προλαβω να πω κατι χαμογελασε και ειπε -Μην ανυσηχεις ειμαι η κορη του Κωσταντινου και της Νικης που δουλευουν στο σπιτι του Στεφανου.Εσυ πρεπει να εισαι η καινουρια νταντα της μικρης.

Κουνησα το κεφαλι μου καταφατικα -Ναι,ναι η αλικη ειμαι,δεν μπορεις να φανταστεις ποσο χαιρομαι που γνωριζω καποιον στην ηλικια μου.Πως σε λενε?

εκεινη εβαλε τα γελια και ειπε -Ειμαι η Εμυ αν θες ατομα στην ηλικια μας να ερχεσε κανα βραδυ στο κεντρο του χωριου που μαζευομαστε με την παρεα μου.Χαμογελασε ζεστα και συνεχισε-παω μεχρι το σπιτι του στεφανου να πω κατι στους γονεις μου θες να ερθεις?

Την κοιταξα ανακουφισμενη δεχτηκα και ξεκινησαμε.

Εικοσι λεπτα αργοτερα ειχαμε φτασει και εγω ειχα παει να κατσω στο δωματιο μου μεχρι να ερθει η μικρη.Πριν φτασουμε ανταλλαξα κινητα με την Εμυ και με εβαλε να της υποσχεθω οτι την Τεταρτη το βραδυ θα εβγαινα με την παρεα της για φαγητο.

Πριν προλαβω να βγω εξω η πορτα ανοιξε με δυναμη και μεσα μπηκε η λυδια.-Θα παμε στο λουνα-παρκ? η ανυσηχια ηταν ολοφανερη στην φωνη της και χαμογελασα. -και βεβαια ,της ειπα,και πριν προλαβει να φυγει συμπληρωσα,μονο ομως αν περασουμε μαζι την υπολοιπη μερα.

εδειξε να το σκεφτετε για λιγο και μετα ειπε -ενταξει

Αρκετες ωρες αργοτερα μολις ειχε τελειωσει η βαρδια μου και καθομουν κατακοπη σε μια πολυθρονα.Η κυρια Νικη με πλησιασε με ενα χαμογελο-Μπραβο σου κοριτσι μου εισαι η πρωτη που το καταφερε αυτο. ειπε

-Η Λυδια ειναι το πιο γλυκο πλασμα που ξερω,της ειπα ενοωντας το

-Με τον Στεφανο ολα ενταξει? με ρωτησε

-Δεν τον βλεπω πολυ οποτε δεν μπορω να εκφερω γνωμη,απαντησα διπλωματικα για να μην πω την πργματικη μου αποψη.

Εκεινη κατι πηγε να πει αλλα ξαφνικα ακουσα μια βραχνη φωνη να λεει -Δεν εισαι εδω για να με βλεπεις αλλα για να δουλευεις.

Τιναχτηκα αμεσως απο την πολυθρονα μου και ειδα μπροστα μου τον Στεφανο με την γραβατα του χαλρωμενη και εμφανως εκνευρισμενο.

Η κυρια Νικη εφυγε διακριτικα για να μην ειναι μαρτυρας σε εναν ακομα καυγα και εγω γυρισα προς το μερος του πολυ θυμωμενη.

-Πιστεψε με το να σε βλεπω ειναι το μονο αρνητικο της δουλειας μου

Με κοιταξε αγρια και σχεδον ψυθιρισε μαλλον για να μην φωναξει -Δεν φοβασαι μην χασεις την δουλεια σου?

-Θα εφευγα μονη μου αν δεν λυπομουν την καημενη την λυδια να αντιμ.

Δεν προλαβα να ολκληρωσω την φραση μου και με αρπαξε απο το χερι πολυ σφιχτα

-Η.Λυδια.δεν.ειναι.καημενη. ειπε τονιζοντας μια μια τις λεξεις

ειχα αρχισει να ανυσηχω καθως ημασταν μονοι μας στο σαλονι.Τον κοιταξα σταθερα και ειπα-Ασε με

Εκεινος σαν να συνιδιτοποιησε μολις τωρα οτι με κρατουσε αφησε το χερι μου και μουρμουρισε -συγγνωμη δεν ξερω τι με επιασε.

Δεν ειπα κατι εκανα μεταβολη ανεβηκα στο δωματιο μου και βγηκα μονο το πρωι.