Fragile [COMPLETED]

Fragile 89

Fragile 89

"Hindi, anak... hindi pwede" inilhad nito ang baril na hawak sa akin "Eto o! Diba galit ka sa batang ito? barilin mo. Patayin mo anak, kagaya ng pag patay nila sa mama mo!"

"Shut up!" I cried. Why would he include mama here? "My mama died of natural cause! No one killed her!"

"Hindi anak. Pinatay nila si Clara. Pinatay nila ang mama mo"

"No... no.." I cried again

Please don't include mama here. She's dead a long time ago. She doesn't deserved to be Vicente's reason for all of these. He doesn't have any right to mutter my mama's name in his evil mouth. She needs to rest from all this heartaches.

"Stop. Please..." I pleaded. Hindi ko kaya ang mga sakit na naramdaman ko ngayon. Bumalik lahat ng alaala ko noonf nawala si mama. Ang sakit... sobra. Hindi ako makahinga.

"Anak, sila ang dahilan!"

"Stop!" I want to break down. I want to cry hard

I feel so weak. So vulnerable. So fragile, but I still need to save Therese's baby. Maybe, after all of these? I want to be home.

The feeling of home... kay Dash ko lang iyon naramdaman. I tightly closed my eyes. Buong tapang na pinahid ang mga luha at hinarap si Vicente. Kinuha ko ang inilahad na baril nito.

Nanlaki ang mga mata ni Therese nang kinuha ko ang baril. Napangisi naman si Vicente doon.

"I am so sorry, Therese. Sorry for everything I have done" Therese cried again. Gamit nag libre nitong kamay ay itinakip nito iyon sa tiyan. I smiled weakly. So she thought that I would shoot her, huh? Am I that evil?

Kung akala nito ay gagamitin ko iyon sa kagustuhan nito. Pwes! Nagkakamali siya. I opened the gun's chamber. Kinuha ko ang mga balang nandoon at tinapon sa malayo.

"Anong ginagawa mo, anak?" gulat na tanong ni Vicente

"Hindi mo ako, anak!" buong tapang kong sigaw

Nagmamadaling nilagpasan ko siya habang akay ko ang nanghihinang si Therese. She's still crying while we leave the place. Naluluha man ay masaya na din ako nang makita ko ang malaking pinto. Therese will be safe and so is the baby. Hakbang lang ay maiiligtas ko na rin sila.

Nawala ang mga ngiti ko sa labi nang bumukas ang malaking pinto. Sa pagaakalang tauhan ito ni Vicente. Kung tauhan nga ito ng huli siguradong wala na kaming pag-asa pang makalabas.

Napaiyak ako sa tuwa nang magtagpo ang mga mata naming ni Dash. Kung nanaginip man ako dahil sa kaba, ito na siguro ang pinakamagandang panaginip. He's like a knight ready to save his princess. Doon ko lang napagtanto na hindi panaginip ang makita si Dash na nakatayo sa harapan ko nong ngumiti siya.

"Daenah!" malakas na hagulhol ang pinakawalan ko dahil sigurado akong ligtas na si Therese

"Dash!" lumipad ang likod ng kamay ko sa sa aking bibig habang umiiyak. I can almost feel my home...

"Hindi mo pwedeng palayain ang babaeng iyan, anak!" sigaw ni Vicente ang narinig ko

Napalingon ako sa kanya. Nakatuon na ngayon ulit ang baril sa aking katabi, kay Therese na wala na yatang malay. She's exhausted. Hindi ko alam kong ilang araw na silang hindi pinapakain ni Vicente.

"Kung hindi mo mapapatay iyang bata na 'yan, anak. Ako ang papatay d'yan!"

Nanlaki ang mga mata ko nang ngumisi ito naparang wala sa sarili.

"Iyang bata na iyan at itong batang ito" nilapitan nito si Raffy na walang malay kanina pa at sinipa sa tiyan "Ang dahilan kung bakit nangyayari lahat ng ito. Kung hindi dahil sa putanginang ina niyan at sa tanginang ama nito!" muli nitong sinipa si Raffy sa tiyan. Mas malakas pa sa nauna "Sana magkasama kami ni Clara nagayon. Sana masaya tayong tatlo!"

"Daenah, run" nalingunan ko na si Dash na nasa tabi ko na pala

He then covered his body so I can't see Vicente's rage. Kinuha nito si Therese sa akin. Ang mga matang puno ng pagmamahal ay humaplos sa aking puso.

"Run, baby. Ako na ang bahala kay Therese. I want you out of the house and safe. Police are on the way, now"

Isang haplos nito sa aking pisngi ang nagtulak sa akin upang sundin ang gusto nito. I want to kiss him but this isn't the right time.

"Ikaw nobyo ng anak ko!" muling sigaw ni Vicente "Huwag kang makikialam dito!"

Nauna akong maglakad kina Dash. Buhat nito si Therese nang lingunin ko. Sinubukan ko ding lingunin ang walang malay na si Raffy.

"Baby, continue walking"

I gave smile at Dash. Kinakabahan ako kanina. Ngayon andito s'ya nawala iyon bigla. I feel safe in the middle of danger. This is the power he have over me.

"Sabing 'wag makialam, e!" wala sa sariling napalingon ako kay Vicente

He's eyes went red. Kahit malayo kita ko iyon galit siya. Nakatutok ang baril nito kila Dash at Therese. He tightened his grip of his gun. Para akong natamaan ng kidlat sa bilis kong naiharang ang aking katawan kila Dash nang kinalabit ni Vicente ang baril nito.

"No!"